İSİMSİZ KÜÇÜK KIZ
Yağmur sadece çiseliyordu oysa
Küçük kızın ayakları niye sırılsıklam
Elleri, gözlerine sarılmış
Buğulu bakışlarını saklıyor gibi
Büyümekte boyunu gerilere bırakmış
Belli ki hayatın tam ortasına doğmuşlardan o da...
Sesi hep titrek olanlardan...
Köşelerde dönülüp bakılmayanlardan.
En fazla öksüz bir ruhu vardır;
Küçük parmaklarında annesinden kalma kocaman yüzüğü bir de...
Onun makamsız ezgisi çalınır köprü altlarında
kulaklar tıkalıdır çığlıklarına
İki damla kanında dolaşır yaşamı;
Yani acıları...
Kurtuluşu, nefesi kesildiği gündedir.
Kim bilir; zindanları, sokaklara tercih ediyordur
Ama suçlu bile sayılamaz;
Çünkü kayıtlarda öyle bir isim yoktur...