Saat gecenin 3’ü…hayatýn yelkensiz gemisinde savrulmaktayým.ne çok azlýðým var oysa ki…ne de çok çoðul eklerim..zaten eklerle yaþar hale geldim.ekim kasým aralýk…mevsimler den ve aylardan öteye gidemez oldum…planlarýmý günlük deðil aylara hesap eder oldum…olduruyorum büyük beceriksizliðimle olmayacaklarý…ne çok kýrýlgan yaným var da( insanlar hepte “sen bundan kýrýlacak adam deðilsin derya…”) iþ en zayýf yanlarýmdýr ama kimse bilmez…acaba bilmesini mi istemeyiz?..ne çok soru soruyorum kendime…sorular ve cevaplarý…bu sanki turganeyev in babalar ve oðullarý gibi…yada bilmem hangi þarký…
Saat gecenin 3’ü ve ben hala ayaktayým…sonuna dimdik eki eklemek ne güzel olurdu deðil mi?...ama yerdeyim,yýkýlmýþ,yakýlmýþ,onarýlmamýþ,onore edilmemiþ…küçük bir çocuk gibi mi yakýnýyorum?..
Çocukluk….Bilinmemezlik…
iþte üç noktanýn aslýna rucü ederek yakýþacaðý fiil…çocukluðum??
Hatýrlayanýnýz var mý?...Yada ben anýmsýyor muyum?sadece annemin ellerimi yýkarken, ki ben yýkamamak için diretirken, o hengamede patlayan kaþým…ve zülfikar halini alýþý sol kaþýmýn…
Ne çok suskunluklar saklýyorum güncemde oysa…
Saat gecenin 3’ü…yatýlý okuldan hatýrladýðým 3-5 yatakhane nöbetleri…nam_ý deðer annecilik oynama saatleri…Görev basit; üstü açýlanlarýn üstü örtülecekti…ya ben hiç uyuyamayan ben…ayaklarým soðuk betona basarken,gözlerim mavinin yoksulluðunda üþürken beni kim örtebilecekti…üþürdüm…çok üþürdüm…küçüktüm,masumdum…

Unutmuyorum! Bir yerde daha çok üþümüþtüm ve ayaklarým soðuk betonun üzerinde çýrýlçýplaktý.bunu hiç unutmuyorum…

Saat gecenin 3’ü…kaybettiðim her þeyi bulamýyorum elimde. kocaman bir hiç kaldý bunu neden kaybedemiyorum…yarýn sabaha yüzümde sahte gülücükler biriktirmeliyim.evet ama nereden bulmalýyým, kim de unutmuþ olmalýyým yada hangi adreste?...yada aðladýðým son kadýnýn kucaðýnda?..

Ýþte ben böyle her gece,gecenin 3’ünde,iç dünyamýn sessizliðinde, bir kurþun gibi aðýrlaþan bedenime; doðru seslerle söylerim þarkýmý…

Evet saat hala gecenin 3’ü ve ben hala buradayým…yalancý,sessiz,stabilize,homojen soluklar alarak bir entelektüel uykuya dalmaya çalýþmalýyým belki de…

Saat gecenin 3’ü (y) dü..

Kalem çoktandýr ellerimin arasýnda deðildi….

“Kimse kýzmasýn kendimi yazdým”…H.C



Mehmed Asým Erdoðmuþ
24/06/06
Ýstanbul