Bir efsaneye göre; denize gidip de denize taþ atmayan yokmuþ. Kimileri öfkelerini boþatmak için, kimileri kaç kere suda taþý sektireceðim diye, kimileri özlemlerini boþaltmak için ve kimileri ise gerçek sevgilerini okyanusa karýþtýrmak için denize taþ atarmýþ.

     Deniz ise, coþkun dalgalarýyla o taþlarý bir heykeltýraþ gibi yontar, þekillendirir ve hatta birçok taþý da birbirine karýþtýrýp, farklý renklerde ve þekillerde yeni taþlar yaparmýþ.

Pek çok insan denize gittiði halde, sadece ve sadece mecnun misali sevgiye, aþka kalpleri açýk olanlar, kýyýdaki sayýsýz taþlarýn arasýndan, dalgalarýn getirdiði, o sevgiyle atýlan taþlarý görebilirmiþ, sevgiyle atýlan bu taþlar, þekil itibariyle kalbe benzermiþ. Kim ki; bu taþlardan bulup küçük bir sandýða koyup, o sandýðý birine hediye ederse, sandýðý alan kiþi dünyadaki diðer eþini bulurmuþ...