(Ağaç kostümü giymiş bir çocuk sahnede başlar konuşmaya:)

-Bundan 100 yıl önce Durmuş dayı adında bir adam beni buraya dikti. Adının Durmuş olduğuna bakmayın, Durmuş dayı öleceği son güne kadar tam 500 adet ağaç dikmiş. İşte ölmeden bir gün önce diğktiği o son ağaç da benim.

100 yaşına kadar yaşamak çok zor olmadı, çünkü insanlar ağaçların yararlarını kitaplardan okuyarak öğrenmiş. Dikkatsizce ormanları yakmıyorlar ve çıkar için artık ağaç kesmiyorlar.

Bugün çok mutluyum, birazdan gelip beni kesecekler. 100 yıl yaşadım diye bunadım sanmayın. Benden kağıtlar yapacaklar ve o kağıtlara pek çok bilgi yazacaklar ve siz insanların en yakın arkadaşı olacağım. Bundan 100 yıl evvel bir çekirdektim, sonra bir ağaç ve şimdide sizlerin en vefalı dostları kitaplar olacağım. Sevincim bundandır.