YAŞAMAK DÜŞLERDE GÜZEL…
Güneşli bir sabahtı, yosun kokusunu içime çekerek sahilde sadece düşüncelere dalmıştım. Hayatın anlamı kaybedişler miydi yoksa kazanılanlar mıydı? Öyle güzel bir hayat yaşıyordum ki ne okuduğum kitaplarda ne de duyduğum hikâyeler de vardı bu hayat… Bu güzel sahile gidip gelmeler yaşıyordum düşlerimde… Aslında öyle bir yer yok, yaşadığım hayat ta yoktu. Düşlerimde bir ülke, bir deniz ve de sahilde ki huzurum vardı. Hepimiz kendimizi bir hayalde bulmuyor muyuz ki bu yaşadığımız duygusuz taştan dünya da?
İçimizden kaçımız ailesini, her gün gittiği evini, işini, arkadaşlarını kısaca yaşadıklarını bir kenara bırakıp hayallerinde ki yeri ve sonunda da kendini bulmak için bir yolculuğa çıkar ki? Bu yolculuk kendi içimizde ki yolculuk aslında fakat bunu farklı yollarla yapabiliyoruz. Farklı bir şehir, farklı bir ülke veya farklı insanlar. O işte en yorulduğumuzu sandığımız anda hayatın bize tam gücüyle yüklendiğinde ve baktığımız yüzleri seçemeyip, kendimizi preslenmiş gibi hissedip cümlelere karşı sustuğumuz da kısacası kendimizi kayıp olmuş gibi hissettiğimiz anda yeniden var olmamız gerekiyor.
Yaşam bizi o kadar şaşırtıyor ki hiç sevmediğim ve tahminleri tutmayan bir loto düşünün. Elimizdekiler birden yok olabiliyor. Tepe taklak oluyoruz. Seviyoruz, nefret ediyoruz sonra yeniden seviyoruz bir şeyi. Bazen evsiz, tinerci sokak çocuklarını, şarapçıları gördüğümde hayatın insanlara neler yapabileceğini açıkça görüyorum. Üstleri leş gibi kirli, saçları karışık, hep aynı kıyafetler içinde ve ellerinde tiner, şarap, sigara etraftan para istiyorlar bir daha ki zula için. Kim bilir ne gelmişti başlarına. Sıcak bir evleri, onları seven bir aileleri, paraları kısaca hayata tutunacak hiçbir şeyleri yok. Kendi hayatınızı düşünün birde. Kim daha gerçek yaşıyor hayatı? Hayat bir üst model araba, güzel ve şah şalı bir ev değil herkes için.
Hırslarımız, biz ve bitmek tükenmek bilmeyen gösteriş merakımız. Siz hiç bilir misiniz simit ve çay içmenin keyfini hiç paranız yokken? Ve selpaklı çocuklardan güzel bir tebessüm almayı… Soğuk, üst sınıf mekânlarda sıkışmış kalmış tebessümler var oysa şimdi. Kim kiminle ne yapmış falan filan geyikleri. Kayıp yitik kültürlü insanların sohbeti zamanı da doldurmuyor. Yaşadığımız topraklar o kadar tarih zengini ki yaşanmışlıkları öğrenip, bilmiyoruz. Belki de bilmemize gerek yok diyoruz ve zaten günlük sıkıntılarımız içinde bunalıp gidiyoruz diyerek kendimizi bu güne adıyoruz.
Kimi nehirler yol alır kendince kiminin yolu kesilir ulaşamaz denize. Bazılarımız için hayat hep kolay olurken bazılarımız engellere çarpar sürekli. Derken hayat yorar bizi ve biz yoruluruz, biter hayat. O ihtişamlı gençliğin ve o kıskandıran güzelliğin bir anda elinden alınmıştır. Artık ölmeden önce durup düşünürsün ki hayat bir nankör kedi. Sen ona tam alışmışken, sevmişken o seni yolda bırakır ve seni kendinden mahrum eder.
O yüzden yaşamak düşlerde güzel. Ne dünya da yaşanan çirkinlikler ne de insanların senden aldıkları ne de terk edip gidenler… İçinde yarattığın imparatorluk öyle güçlü olmalı ki; dışarıdan saldırılar, fırtınalar, ihanetler yıkmamalı seni. Ve sen ertesi güne huzurla bakarak sevdiklerine bir “günaydın” diyebilesin hiç yüksünmeden… Evet, bugün yaşadığımızın sevinci ve şükrüyle, belki de küs olduğumuz insanlara dönüp bir merhabayı bir günaydını eksik etmeyelim… Çünkü yarın olmayabiliriz!!