Sana bu şehirden sesleniyorum
Karanlık kaldırımlarından
Issız köşelerinden bu şehrin
Adımlarım ürkek bu yılan şehirde
Korka korka atıyor yüreğim
Sensizliğin korkusu hükmünü sürüyor hala
Hala sana dönebilme umudunu taşısa da yorgun ayaklarım
Hala seni tekrar görebilme sevdasında olsa da bu ölü gözler
Nafile…
Bu şehre ilk adım attığımda seni geride bıraktığımı/
Nerden bilebilirdim ki…
Nerden bilebilirdim ki bu şehir
Ruhumu çalacak
Ayağıma prangalar takacak…
Beni kendisine mecbur ederken
Sensizliğe mahkum edecek…
Nerden bilebilirdim
Hiç şehir görmemiştim ki…