Onlar, çöl ikliminde olmayan bir milletin,
Azgýnlýðýn, zilletin ve mukallitliðin,
Tavan yaptýðý bir arzý mekânda,
Rahmetin ve maðfiretin bilinmediði,
Þefkatin ve acýma hissinin bulunmadýðý,
Bülbülün ötmediði, gülün büyümediði,
Kýz çocuklarýn, bir utanç addedildiði,
Tapýndýklarý putlarýn acýkýnca yendiði,
Eminliðin ve emanetin talan edildiði,
Þiirin ve naatlarýn baþ tacý edildiði,
Su olmasýna raðmen, pisliðin þiar edinildiði,
Ýnsanlarýn, mal ölçeðinde satýldýðý,
Kadýnlarýn, tatmin odaklarý yapýldýðý,
Kâhinliðin kurtuluþ mutlak sayýldýðý,
Sihir’in ve büyünün kaleleþtiði,
Bir atmosferde, gelmek durumunda kaldý.
Karanlýk masumdur, dalaleti reddeder,
Gafletin ve küfrün panayýrýnda,
Öksüz ve yetim olarak yaþamak,
Metal hurdalýðýnda, gülü bulmaktýr.
Gül, sevgi ve rahmetin müjdecisidir.
Þefkatin bulunmadýðý bir gönül, göremez.
Göremeyince elbette bilemez.
Bilemeyince, bir panik ve korku kuþatýr.
Kuþatan bu korku, þaþkýnlýðý artýrýr.
O gün, dün ve bu gün insanlýðýmýzý,
Medeniyeti ve asudeliði, himmeti,
Sevmeyi, dinlemeyi, sahaveti ve hizmeti,
Gönül vermeyi, kul olmayý, teslimiyeti,
Ýzzeti, ikramý, fedakârlýðý, kabul ve reddi,
Annelerimiz, babalarýmýz ve yakýnlarýmýz,
Tam öðretemedi, engellendi ve önleri kesildi.
Çaresizliklerinden sadece sinelerini açtýlar,
Yýllarca sevdalarýný gözyaþlarýyla akýttýlar.
Birileri yaktýlar, yýktýlar, eza uyguladýlar.
Fakat sinelere nakþeden, ilahi aþk yeþerdi,
O zamanlar yaþamadýk, bu zamana kaldýk.
Tüm varlýðýmýz ve mevcudatýmýz ona feda olsun.
Gözlerden yaþ tezahür ederken, refakatte bulunmasý dahi,
Onun, gülün, rahmet tecellisi olduðunu bilmeliyiz.
Mustafa Cilasun