|
1957 yýlýn da Kayseri doðumlu Mustafa Cilasun
Ýþletme fakültesini 2ci sýnýfta,
okul heyecaný kaybolduðu için býrakmak zorunda kalýr. Daha sonra ticarete baþlayarak
On yýl kadar ticaretle iþtigalini sürdürür.
Ulusal bir gazetenin bölge temsilciliðini yaparak yorum yapmak fiiline baþlamýþtýr.
Aldýðý olumlu bir davet ile kamuda görev yapmaya baþlayan Sayýn Cilasun
yönetici sýfatýyla çalýþmalarýný sürdürmektedir.
Yaptýðý görevler itibariyle Otobüs Ýþletme Müdürlüðü, Ýtfaiye Müdürlüðü,
Kültür ve Sosyal Ýþler Müdürlüðü, Sivil Savunma Müdürlüðü, iþtirak ve iþletmeler Müdürlüðü, Ýdari iþler Müdürlüðü görevlerini yaptýktan sonra
hâlihazýrda Hunat hatun Medresesi Kültür ve Sanat Müdürlüðü görevini sürdürmektedir.
(Ayrýca Aile þirketi olan ve oðullarýmýn baþýnda bulunduðu Suffe Giyim Maðazalarý þirketi sebebiyle iþadamý kimliðini de devam ettirmektedir.)
Ýzedebiyat, antoloji, edebidefter, Sanat âlemi, Þiir ve þair dünyasý, Zemheri edebiyat, edebiyat dünyasý Türkiye þairler birliði, Hikâyeler net, Kalbi mecruh, Þiir ve þair dünyasý, Yazým hane, Edebik, Forum tayfa, N-f-k form, istikamet form, Gümüþhane, Edepyahu, Viranvebahar, Ýslamiyet.gen, ,Risaleform, Güfeþan, Yenidendoðuþ, islamiform.ingo, formankebut, ,fussilet.com, Mumsema, Edebiyat öðretmeni,Hayal denizi, Felsefe, Anlamak,ýhvanform, Tabut.net,Ýlimhazinem,Edebiyatevi,Formfýrtýna,Ýslamidüþünce,Ihvanform,Rehberimnet,Cerezform,Estanbul com, Sevgiform, Kun feyekun form,Ýslami form,Muhakeme net,Derviþler net,Moryaðmur form,Hakikatdamlalarýform ve benzeri olan, edebiyat-þiir aðýrlýklý sitelerde yazmaya devam etmektedir…
Sýrasý ile bugüne kadar;
1 aný roman(Nakþeden izler), muhtelif hikâye, makale, deneme ve
birçok þiir çalýþmasý bahsi geçen sitelerde okuyucularýn ilgisine sunulmuþtur.
Diyor ki Sayýn Cilasun;
”Yazmaktan maksadým þimdiye kadar gönül hücremde hapsolan duygularýmýn,
dostlarla paylaþým esasýna dayanmaktadýr.”
Mutlu bir evliliði olan Sayýn Cilasunun dört erkek ve iki kýz çocuðu bulunmaktadýr.
Ayný zamanda Enes, Ayþe, Rana, Muhammet, Ahmet, Kerem Tahanýn dedesidir.
Dört çocuðunun mürüvvetini gören Mustafa Cilasun’un halen Kayseri de ikamet etmektedir.
Ayný zamanda Türkiye Þairler birliði üyesidir...
Tel: 05354656856
Twitter:@mustafacilasun
|
|
05.04.2007 16:39:03
|
|
| |
Odadan alevler fýþkýrýyor…
Çinçin baðlarýnýn dar sokaklarýndan, yokuþ týrmanýyorduk…
Sokaklar mezbelelik, her tarafta pis kokular, burnumuzu kuþatýyordu…
Evler tamamen gecekondu, kapýlar rast gele ve farklý merdivenler bulunmaktaydý.
Sokakta oynayan çocuklarýn, bulunduklarý hal, ailelerinin geçim notlarý durumundaydý…
Kimisinin yanaklarý kýzarmýþ, kimisinin burnu akmýþ, kimilerinde ise kahkaha katlýydý…
Arkadaþým Fevzi ile konuþarak ilerliyorduk.
Ankara’nýn Altýndað ilçesinin dýþ kapý semtinde, bulunan Dr. Sami Ulus çocuk hastanesinin, hemen yanýndan saða dönerek ilerliyorduk.
Birkaç yýldýr göremediðim ablama, ziyarete gidiyorduk. Bir müddet sonra gelmiþtik…
Merdivenler ahþaptan yaðýlmýþtý, her bir sesi fazlasýyla yansýtýyordu…
Caným ablam içerde misafiriyle oturuyordu, pencereden görüyordum.
Misafir yabancý deðildi, Dr. Aynur teyzemdi.
Bizleri görünce çok sevindiler ve sizi, hangi rüzgâr attý demiþlerdi.
Sarýldýk, soluklandýk, hatýr sual ettik…
Ablam bir müddet sonra, müsaade isteyerek mutfaða geçti.
Bir hazýrlýk yapacaðý belliydi.
Ablamlarýn kiracý olarak oturduðu ev, diðer evler gibi ahþap ve gecekonduydu.
Bir aralýk, yatak odasý ve birde misafir odasý bulunuyordu.
Biz sohbeti koyulaþtýrmýþtýk.
Mevsimlerden sonbahardý, nispeten biraz rüzgâr vardý.
Bir tuhaf kokular geliyordu fakat
Bizler, mahallenin genel durumu böyle olmasýndan dolayý belki birileri bir ocak falan yakmýþtýr, onun kokusu diyorduk.
Bir müddet sonra ablam çýðlýk aymaya baþladý ve sürekli dizlerine vuruyordu.
Biz biraz mesafe olduðundan, hemen koþtum ve hayrola abla deyince,
Onun gözlerinin kaydýðý yere doðru baktým.
Birde ne göreyim yatak odasýndan alev fýþkýrmýyor mu?
Hemen odaya girmek istiyorum, fakat ablam arkandan sarýlýyor ve býrakmýyor.
Ancak durum çok vahim ve tamamen gecekondu, ahþap, sokaklar dar ve rampa…
Ýtfaiyenin gelmesi saatleri bulur ve tüm mahalle mahvolurdu.
Ablamýn kollarýný sert bir þekilde sýyýrarak, odaya daldým ve kapýyý örttüm.
Yatak odasýnýn penceresini de kapattým.
Çünkü oradan rüzgâr geliyordu.
Bir battaniye bularak, alevleri bunalttým.
Kapý ve arkasýnda asýlý her bir þey polyester olduðundan yapýþýyordu.
Gar dolap formika olmasýna raðmen yanmýþtý.
Ýçerden ablamýn aðlayan sesi duyuluyordu.
Fakat ben asla aldýrmýyordum çünkü durum gerçekten çok vahimdi.
Ellerimi açarak o jarse ve her neyse avuçlayarak, kapýný dýþýndaki betona býrakýyordum. Birkaç sefer yapmýþtým. Nihayet þükürler olsun ki Allah’a,
Yangýný söndürmeyi baþarmýþtýk.
Komþular akýn etmiþlerdi, fakat yapacaklarý pek bir þey yoktu, fevkalade tebrik ettiler.
Evlerimizi, yanmaktan sen kurtardýn diyerek, dua etmiþlerdi.
Ellerimin içi tamamen yanmýþ ve birçok yerimde su toplamýþtý.
Yýl ise 1972 idi. Meðer küçük yeðenim kibritle yatak odasýnýn kapýsýnýn arkasýnda ki,
Kýyafetleri bilmeyerek tutuþturmuþ ve korktuðu için seslenmeden dýþarýya gitmiþ.
|
|
|
05.04.2007 16:37:50
|
|
| |
Oysa bir kýzdý…
Moralsiz bir güne baþlamýþtým…
Her sabah iþime giderken, bir haz alýrdým…
Ýþ yoðunluðu asla beni yýldýrmazdý, severek yapardým…
Ekmek kapýmdý, oyalanamazdým, sorumsuz olamazdým…
Sabah erkenden kahvaltýmý yaparak,
Ayalimle vedalaþýrdým…
Günlerden perþembeydi, o gün yoðunluðumuz ise zirvedeydi…
Muhtelif kaza raporlarý, ihlal haberleri,
Vatandaþ þikâyetleri hat safhadaydý…
Geç bir saatte ancak öðle yemeðini yiyebilmiþtim.
Bir çay söylemiþtim…
Yeniden iþ yoðunluðumla baþ baþaydým,
Sabýrla evraklarý inceliyordum…
Nihayet çayým gelmiþti, büyük bir keyifle,
Yudumladým ve yenisini ýsmarladým…
Çalýþma odamýn kapýsýný,
Sürekli açýk bulundurmaya özen gösterirdim…
Gelen misafirlerin daha rahat edeceklerini,
Ve bekleyenlerin olmamasýydý dileðim…
Duyduðum bir sesle, evraklardan baþýmý kaldýrdým,
Kapýnýn orda genç bir bayan…
Buyurun derken, ilk kez beni bu denli çeken,
Bir çekim gücüyle karþýlaþtým…
Genç bayanýn üzerinde ilk gözüme çarpan,
Viþne renginde çizgili bir triko buluz vardý.
Alt kýsýmda ise mavi kot bir etek süslüyordu.
Genç bayan doðrusu pek çok alýmlýydý…
Ziyaretinin sebebi yalnýzca bir tanýþmak,
Ve yapýlan hizmetler hakkýnda bilgi almakmýþ…
Genç bayan henüz mastýr yapan bir kýzmýþ,
Evliliði düþünmeye þimdilik fýrsat bulamamýþ.
Kültür seviyesi fevkaladeydi,
Onunla konuþtukça içim açýlýyordu, çok dinleniyordum…
Dünyadan, Türkiye’nin öznesi Ýstanbul’dan konuþurken,
o mekânlarý adeta yaþýyordum…
Onun hiç haberi olmadan, kendi içimden,
Yavaþ ve sessizce þunlarý geçiriyordum…
Ne olurdu bu genç bayanýn refakatiyle, o aziz Ýstanbul’u,
Adalarý, gül haneyi,
Beþiktaþ’ý, Çamlýca’yý, Üsküdar’ý, Eminönü, galatayý,
Kýz kulesi, Fatihi, Eyüp’ü,
Sultan Ahmet’i, Ayasofya ve Top kapýyý gezebilseydim.
Tarihi anekdotlarý servetifünün diliyle anlatýyordu.
Divan edebiyatýnýn o nezih sayfalarýný, o kadar titiz karýþtýrýyorduk ki,
o devri yaþýyorduk.
Kýsa bir zaman içinde, bu genç bayanla dost, arkadaþ olduk.
Sanki evvel ahirde ruh ikiziydik.
Fevkalade nezaketli, son derece naif bir edep timsaliydi.
Nevi þahsýnda bir Ýstanbul hanýmefendisiydi.
Ne kadar büyük bir deðerdi.
Harikuladeydi.
Örnek bir þaheserdi.
Fiziki güzelliðini asla ön plana çýkartmýyordu.
Yanaklarý kýzarýyordu.
Konuþurken adeta bir buket sunuyordu.
Meðer ne kadar çok ortak paydalarýmýz varmýþ.
Ýþte sadece bir kýz olmasýna
Raðmen, tarihi hakikati, edebiyatý, kentlerin sosyolojik dokularýný,
Ýnsan manzumelerini ortak paydalarýmýz olduðu için sadece paylaþmýþtýk.
O günden bu güne ortalama on yýl geçti…
Ýþte sadece bir kýz olan bu bayan, gönlümü fethetmiþti.
Nerde bulunuyorsa kulaklarý çýnlasýn.
Bugün itibariyle her nerede olduðunu bilsem,
yine paylaþmak adýna görüþme talep ederdim.
Ýnanýyorum ki, onun nesli son derece münevver
ve erdem sahibi kiþiler olacaðýna inanýyorum.
Gýyabýnda onu sevgiyle anýyorum, huzur,
Güven ve itminanlýk onu asla yalnýz býrakmamasýný Cenabý Haktan,
Temenni ediyorum ve diliyorum…
|
|
|
30.03.2007 17:07:36
|
|
| |
O yýllar!
Muhtelif þehirleri gezerek, satýþ mümessilliði yapýyordum. Bir firmanýn baharat pazarlamasý ve taleplerin karþýlanmasý amacýyla, Niðde, Bor, Mersini bitirdikten sonra nihayet Adana’ya gelmiþtik.
Akþam olduðunda, Adana ilinde konaklama yeri olarak, pehlivan otelini seçmiþtik.
Otele yerleþtik, geniþ bir odasý ve caddeye nazýr geniþ pencereleri bulunuyordu, biraz dinlendikten sonra ilk iþ olarak; Kayseri de ki geliþmeleri merak ettiðim için telefon açtým.
En son durum hakkýnda bilgi aldým, müspet olarak seyrinde gidiyormuþ, bu bakýmdan rahatlamýþtým.
Ýki gün sonra, otel personelinden haber geldi, dýþarýya çýkmak yasaklandý dedi. Bizde ihtiyari olarak hayýrdýr yine ne oldu diyerek görevliye sorduk?
Çünkü olaðan üstü hal uygulandýðýndan, askerin hali hiç belli olmazdý, her zaman yaptýrým gücü bulunduðundan, gerektiði zaman asla kaçýnmaz ve hemen yetkilerini uygulardý.
Dolayýsýyla bir yere bombamý atýldý veya baskýn mý oldu, neler oldu ki iki, üç gün otelde mahsur kaldýk.
Nihayet öðrendik ki, askerlerin on yýlda bir alýþkanlýk haline getirdikleri meþhur ihtilalleri olan harekât, devreye konmuþ, parlâmento lâðvedilmiþ, siyasi partiler kapatýlmýþ, liderlerine tutuklama talimatý çýkmýþ. Önceden tespit edilen, her yere baskýnlar düzenlenerek, zanlýlar yakalanýyor ve televizyon vasýtasýyla millete güven pompalanýyordu.
Bu konularda vatandaþtan, özellikle askerlere yardýmcý olunmasý isteniyordu.
Ne enteresandýr ki bir anda, vatanýn her sathýnda ve her yerde silahlý eylemler bitmiþti!
Zanlýlar hemen tutuklanarak, hapishaneye konmuþlar fakat ihbarý delil telakki ederek suçlanan insaný falakaya yatýrmak, tazyikli su sýkmak, askýya baðlamak, dizlerin arkasýna beþe-on tahta koyarak ördek yürüyüþü yaptýrmak en hafif sorgulama yöntemleri olduðu malum.
Ýþkenceye dayanamayýp itirafta bulunanlar ve suçu kabul etmek zorunda býrakýlanlar her zaman olmuþtur. Ne derlerdi: “kurunun yanýnda yaþta yanar”diye.
Askerler toplu temizlik yaptýklarýndan kendilerine göre malum suç odaklarý bulunmuþ, terör ve anarþist olaylar bir anda kesilivermiþtir. Dolayýsýyla huzur ve sükûn adeta askeri ihtilali bekliyormuþ, zira hiç vakit kaybetmeden bulunmasý gereken biçimde yerlerini almýþlardý.
Daha önce de olaðan üstü hal vardý, devlet güvenlik mahkemeleri mevcuttu, böyle bölgelerde emir komuta zaten askerlerin elindeydi
Neden o zamanlar askerler sessiz kalýyorlardý?
Neden her yerde baskýnlar ve öldürmeler devam ediyordu?
Niçin bu olaylarýn önü alýnamýyordu ve nelerin oluþumu bekleniyordu?
Bir o kadar zulüm ve talana, gaspa, ayaklanmalara, göz yumuluyordu?
Suçsuz insanlarýn harap olmalarýna niçin sadece seyrediliyordu?
Toplumun güçsüz kalmasý ve panik yaþamasý kimlerin iþine yarýyordu?
Ýnsanlarýn çaresizlik içinde bulunmalarý ve birilerinden medet ummasý, hangi kurumlarýn iþine geliyordu? Vatandaþlarýn devletine karþý güven bunalýmýna düþmesi neden saðlanýyordu?
Parlamentoya ve milletin seçtiði vekillere karþý güvensizlik niçin sürekli pompalanýyordu?
Bunca yozlaþtýrýlma ve huzursuzluk birilerinin meþru olmayan harekâtlarýna meþruiyet mi kazandýrýyordu ve niçin özellikle bu ortam bekleniyordu.
Askerler ayný görevde bulunuyorlar ve kendilerine göre vazifelerini ifa ediyorlardý.
Zaten mecliste bir anlamda, zýmnen de olsa onlardan sürekli çekiniyorlardý.
Askerler ne istediler ki yerine getirilmiyordu, malum devlet bütçesinden en fazla payý dahi, yurt savunmasý dâhilinde onlara ayrýlýyordu!
Genelkurmay baþkaný ve kuvvet komutanlarý, hangi bir vakit yürütmenin baþý olan bir baþbakan kadar, basýn mensuplarý tarafýndan mercek altýna alýnarak, sorgulanýyor ve takip ediliyorlardý, hadlerine mi düþmüþ, bu nasýl mümkün olur?
Türkiye’nin en önemli mevkileri ve þehir içindeki hayatiyet atfeden yerleri, bu insanlar istediler veya talep ediyorlar diye, en ivedi bir þekilde, mesai mevhumu gözetilmeden, bunlara tahsis edilmiyor mu?
Ve sosyal tesisler yapýlarak, millette yasaklanarak, yüksek duvarlarla gizlenerek, yetmedi nöbetçiler dikilerek, toplumdan çok farklý ve kopuk, özerk bir statüye bürünerek, merak edilen olmayý baþarmak ne büyük bir zafer!
Böylece kuvvet dengesini elde etmek ve her zaman, yön veren konumunu üstlenerek, uygun gördüðü bir zamanda, milletin yetki verdiði, ülkeyi yönet dediði, temsilcilerini, millete raðmen, önemsemeden alaþaðý ederek, devletin baþýna geçmek!
Ne büyük bir baþarý!
Öyle deðil mi?
|
|
|
