Günlerden ne acaba!
Pek anımsamıyorum, kaç ay geçmişti bu değişimin üstünden altı ay mı yedi ay mı?
Bilemiyorum.
Silikti her şey yinede yankısı büyük.
Şimdi hangi noktadayım?
Yavaş yavaş görebiliyorum.
Canım çok yanmıştı, ne kadar ağlamıştım, nasıl bir kederdi o öyle...
Şimdi acı tutsak bana, gökyüzünün üzerindeyim, kim durabilir karşımda.
Ne kadar sürer bu bilmiyorum yeniden o feryadın içine girer miyim başka bir tende başka gözlerde... Kim bilir belki.
Ne mümkün her anını yıl gibi geçirdiğim o zamanı anlatmak.
Ne cümleler yeter ne şiirler.
Şimdi yeni bir kabuğun içinde nefes almaya çalışırken acımı siliyorum.
Şiir dolu bir mezarlık gibi yüreğim.
Bir tüketimlik nefesim var yaşamaya yetiyor.

Tek umudum maria magdelena,
Yönüm yok,
Ellerim yok,
Tek umudum maria magdelena…