Umudumun
Tükenmeye yüz tutuğu bir anda
Sınır tanımayan sarmaşıklar
Geldi birden aklıma
Sanarsın ki çok arsızlar asla
Kendi hallerinde derinliklerinde
Güneşe aya susuz kalan toprağa
Rağmen aşkları uğruma
Bitkinlik bilmeden
Koparılmaya, sarsılmaya rağmen
İncecik tenleriyle salınırlar
Tuttum bir sarmaşıktan
Kader arkadaşım yoldaşımdı
Hani derya şair
Ömrümün vefalı doğru yoldaşı
Bitmeyen anılarımla dolan defterim
Mısralarını terennüm ettim orada
Tuttuğum sarmaşıkta mecal
Mahcup olmama sebep oldu.
Nihayet bir sarmaşıktı fakat
Aşkı uğruna katlandığı fedakârlık
Yüreğimin bedhahlığını hatırlattı.
Parmaklarımı okşayan sarmaşık
Senken ben
Kendimden utanmıştım birden
Bırakmak istemedim ellerimden
Kalbimi kilitleyen nefretten
Sarmaşık uzaklaştırmıştı aniden
Sen artık anılarımda yaşayacak
Aşkı için feda olan bir sarmaşıksın