Ey Cennet Sevgilim !..


sen her şeyimdeki sevgili !
sen benimsin...

sen...
... şu an bedenimi senleştirdiğimsin
her zaman ki gibi...

sen benim her şeyimsin...
....sevdiğimsin
en çok yine sevdiğimsin...

ey sevgilim !
her şeyim...
...ben seninle
yetim kalmış kalbimde ki isyanı sevdim...

sanma yaşadım seni
...sevdim
kendimden kaçarcasına...

gün olur geceye sığındığımsın
bilirsin...
Ay’ın aşkı yakamozda gizli
gözlerinde ki yakamozda denizleştiğimsin...

yüreğimde çoğalttığım
içime sığdıramadığımsın
yüreğimden taşansın...

dualarımdasın...
“Allah’ım cennetini nasip et “ derken, aklıma gelensin
cennetimsin...
anlasana yar !
sen benim dualarımda ki cennetsin...

...kadınımsın
can yoldaşımsın...
...gülümsün
en çok yine gonca gülümsün !..

sen benim içimdesin...
ilahi bir giz beni sen yapan ; yoksa seni içimden hiç atamam...

bir bedenden başka bir bedene sığınan
en büyük aşk göçüsün...
...çöllerdeki suyum
karanlık gecelerdeki aydınlığımsın...


ey sevgilim !
sen gözlerimin içine bakıp ta gülümsersin de
ben , nasıl senleşmem !...

bilmiyorsun değil mi?
adın aşk senin...
herkes yazıp , anlatıyor ;
sayfalarca, kitaplarca tarifin yapılıyor...
ama kimse sevmiyor
benim senleştiğim kadar...

...benden başka
hiç kimse bilmedi seni...
...benden başka
hiç kimse bilmedi sende neyi sevdiğimi...

sen ...hep sen..
sevdiğimsin...

sensiz bir an ne demek anlarsın
işte bu şiir sensiz ve hiç kimsesiz...

ama ben yokum artık !
sen oldum ; cennette yaşıyorum...

ey sevgilim!
yaşamak senden ibaret...
yoksa ; günbatımı , rüzgarın sesi , bebeklerin gülüşleri
sensiz anlamlarını yitiriyorlar...

sen ki doyamadığımsın
onun içindir ki
sen varsan bende varım...

Sen her şeyimdeki sevgili !
Söylesene ?
ben , seni böylesine sevmişken
nasıl ben olurum ki...

acıyı,hüznü,ihtirası
şaka şaka !..
ben, sende sevmeyi öğrendim
ölmeden cenneti
doğmadan yaşamayı...

ey sevgilim!
sen...hep sen...
sadece sensin aşkların en güzeli...



Cennet aşklarına...

Emre ONBEY