Burası Avrupa değil.
Su isterseniz,”İşte dere..”
Karnınız açsa,”Allah vere..”
Yatmak dilerseniz,”Güle güle..”denilmez.
Burası medeniyetler beşiği,
Dünya cenneti Anadolu.

Gel gel eder insanlığa..
Açar köyünü, dağını, bağını.
Üleşir aşını, ekmeğini, evini.
Akıtır deresini, pınarını, suyunu.
Güzel insanlar diyarı;
Alicenaptır, Anadolu

Sevgi kokan çiçeklerini,
Derlemiş toprağının bağrında;
Sunar insana her çeşidinden.
Zenci, Arap, Kızılderili
Sarı, Beyaz, demeden,
Her gelene verir, Anadolu.

Çatalhöyük, Zeugma’dan,
Truva, Hattuşaş, Gordion’dan,
Sardes, Urfa, Tuşpa’dan,
Bizans, Karia, İyonya’dan,
Konya, İstanbul, Ankara’dan gelen
Asırlara mozaiktir, Anadolu.

On milenyum bilinen tarihi..
Masalı, destanı insanlık dersidir.
Onuru, şerefi savaş nedeni..
En güzel örneği Çanakkale’de,
Şehit şehit al topraktır, Anadolu.

Dedem Korkut isim koymuş soylamış.
Mevlana’sı kim olursan gel demiş.
Yunus’u aşkına yanmış yürümüş.
Ahi Evran dürüstlüğe kanunmuş.
Hacı Bektaş dost insana doymamış
Fatih’iyle denizlere sığmamış.
Zeka küpü Nasrettin’le güldüren,
Acısına tarih sırdaştır, Anadolu,

Rüzgarıyla türküsünü söyleşen.
Yağmurlarda ağlayanla ağlaşan.
Kızı-oğlu tomurcuğa dönüşen.
Atatürk’le çağdaşlığa koşarken,
Milyonlarca ve hep bir ağızdan;
“Türk’üm” diyene yakışır, Anadolu.

Burası Anadolu ey insanlar! .
Bu emanet bizim değil, hepimizin.
Hoş geldiniz, sefalar getirdiniz.