Yaşamak dediğin
Astarı yüzünden pahalı bir aşk belki
Aç domuzlar gibi kurcalar adamın beynini
Hınzır gülümseyen hayali rüyasına sığmaz sevgilinin
Bir yalnızlık ormanında
Gölgesinden kaçan bir kuyruğu tenekelidir zaman
Her ağaç ona benziyor
Her budağında onun gözleri
Bir ağaç dalı kadar elleri var onun
Boğazını sıkan hep onun elleri
Sus ve dinle ey yüreğim
Ağaçlar onu fısıldıyor yine
Eli tırpanlı kara birileri
Peşini bırakmıyor bir türlü
Varsayalım ölüverdi ansızın garibim
Faili meçhulü olacak gölgesi
Gözleri fal taşı tüyleri diken diken
Gölgesi kovaladıkça
Uykuları kaçıyor biçarenin
Gökte yıldızını tüketmiş puslu bir ay ile
Yüzünden yüzsüzlük akıyor gecenin