Bir alýntý bir yorum...

Ýþgörme,(çalýþma, emek üretme süreci S.Akýncý) öncelikle,insanýn ve doðanýn yer aldýðý ve insanýn kendisi ile doða arasýnda karþýlýklý maddi etkileri kendi eliyle baþlattýðý, düzene koyduðu ve denetimlediði bir süreçtir....

Ýnsan, kendi ihtiyaçlarýna uydurulmuþ bir biçimde doðanýn ürünlerini kendisine mal edinebilmek için, kollarýný, bacaklarýný, baþýný ve ellerini harekete geçirerek, kendisi doðanýn güçlerinden biri olarak, doðanýn karþýsýna çýkar..

Böylece, dýþ dünya üzerinde etkide bulunurken ve onu deðiþtirirken ayný zamanda kendi öz doðasýný da (bilincini de S.Akýncý) deðiþtirir..Hareketsiz yatan güçlerini geliþtirir ve onlarý kendi buyruðu altýnda hareket etmeye zorlar..

Biz þimdi burada emeðin sýrf hayvanlarý anýmsatan ilkel içgüdüsel biçimler üzerinde duracak deðiliz..
Ýnsanýn kendi iþgücünü bir meta olarak pazara çýkardýðý durum ile insan emeðinin hala ilk içgüdüsel evresini yaþadýðý durum arasýnda ölçülemeyecek kadar uzun zaman aralýðý vardýr..Biz emeði yalnýzca insana has biçimiyle düþünüyoruz..

Bir örümcek, bir dokumacýnýnkine benzer iþlemlerde bulunur; bir arý da peteðinin hücrelerini inþa ediþiyle birçok mimarý utandýrýr..Ama, en kötü mimarý en iyi arýdan ayýrt eden þey þudur: Mimar, kendi yapýsýný fiilen inþa etmezden önce onu kendi kafasýnda kurar..Her iþ sürecinin sonunda, bu sürecin daha baþýndan, çalýþanýn kafasýnda tasarým halinde var olan bir sonuç çýkar ortaya..Üzerinde çalýþtýðý maddi nesnenin biçimini deðiþime uðratmakla kalmaz o, ama ayný zamanda, kendi “iþgörme” tarzýný bir yasa içine sokan ve kendi iradesini ona baðlý kýlmak zorunda olduðu bir amacýný da gerçekleþtirmiþ olur..
Bu baðlý kýlma hareketi ise, sadece anlýk bir hareket deðildir. Süreç, bütün iþlem sýrasýnda, vücuttaki organlarýn kullanýlmasýnýn yaný sýra, çalýþanýn kendi iradesinin de kendi amacý ile sürekli bir uyumluluk içinde bulunmasýný gerektirir..Buysa, yakýndan dikkat demektir. Ýþin mahiyeti ve yürütülüþ tarzý, çalýþan için ne kadar az ilgi çekici geliyorsa ve bu yüzden, kendi bedensel ve zihinsel güçlerini kullanmak bakýmýndan o iþten ne kadar az zevk alýyorsa, o kadar yakýndan dikkatli olmak zorundadýr...
Marks..Kapital..cilt 1..Sayfa 173...


Ýþ görme, çalýþma, yukarýdaki alýntýdan kolayca anlaþýlabileceði gibi, insanýn doða üzerindeki tüm davranýþlarýnýn baþlangýcý, bugünü ve yarýnýdýr...Ýnsan, insanlýðýný, doðaya karþý verdiði mücadelede, emek üretim süreçlerinde kazanýr...Bu materyalist diyalektik algý, tüm metafizik ve idealist algýlarý düþünmenin bilimsel süreçlerinin dýþýnda býrakýr...
Ýnsan doðayý deðiþtiren, dönüþtüren ve bulunduðu üretim evresindeki üretim biçimlerine uygun üretim araçlarý geliþtiren ve bu üretim araçlarýný kullanarak hem doðayý hem kendisini deðiþtirebilen tek varlýktýr...

Kuþkusuz organik doðanýn diðer unsurlarý da doðayý ve kendilerini deðiþtirirler; ancak onlarýn deðiþim dönüþümleri, bir bilinç içermediði için deðiþim dönüþüm, doðal, organik yasalarla gerçekleþir....Oysa ki insan doðal yasalara uyum saðlayamayan ve doðal ortamda insanlaþmadan yaþamaya yeterli deðildir...Bu nedenle soðuktan korunmak için avlandýðý hayvanlarýn postuna bürünür...

Ýnsanýn, insan olma yolundaki ilk adým Ayaða kalkma, elleri özgürleþtirip iþe koþmayla baþlar..Ýnsan doðanýn karþýsýna önce doðal olarak tüm bedeniyle birlikte geçer ve tüm bedeniyle ona karþý bir mücadeleye giriþir..Buradaki mücadelenin belirleyici noktasý ise insanýn yürütmekte olduðu mücadeleyi bir birey olarak deðil, toplumsal bir yapý ile yürütüyor olmasýdýr...Sözü edilen mücadele, bireylerin tek tek verdikleri mücadele deðil, tüm bir halk olarak verdikleri mücadeledir...
Ýnsanýn doðaya karþý geliþtirdiði mücadele zamansal olarak “Neolitik” dönemin devrimlerini gerçekleþtiren toplumsal yapýya ulaþýncaya kadar yükselen bir biçimde geliþir...
Neolitik üretim biçimine kadar gelen süreçte, henüz bireylerin özel mülkiyeti geliþmemiþ ve buna baðlý olarak da mal edinme gerçekleþmemiþ olduðu için, neolitik dönem bir anlamda insan toplumlarýnýn “Altýn Çaðý” olarak adlandýrýlýr...Bu toplumsal düzen “Analýk hukukunun” hüküm sürdüðü, kadýnlarýn henüz ikinci sýnýf bir varlýk olarak deðerlendirilmediði süreçtir...
Toplumsal geliþmenin bireysel mülk edinmeyle baþlayan sýnýflý biçimi, Analýk hukukundan, babalýk hukukuna geçiþle baþlar..Edindikleri bireysel mülkü, kendi çocuklarýna býrakmak için miras hukukunu yaratan mülk edinmiþ erkekler, kadýnlarda bulunan toplumsal egemenliði ele geçirip genel olarak mülk edinemeyenlerle birlikte, kadýnlarý köleye dönüþtürürler..Bu yeni doðmuþ olan toplumsal yapý tarihçiler tarafýndan “köleci toplum” olarak adlandýrýrlar...
Bu toplumsal yapýda artýk özgürlükleri belirleyen köle sahipleridir...Kölelerin yaþama hakký dahi onlarýn elindedir...
Artýk sýnýflar doðmuþ, insanlar köleler ve köle sahipleri olarak ikiye bölünmüþlerdir..Süreç sýrasýyla...Feodal ve kapitalist üretim biçimleriyle günümüze kadar gelir....
Bu gün günümüzde hala bir çok insan, sýnýflar yoktur gibi düþünceler ileri sürebiliyorlar..Bu toplumbilim açýsýndan bilimdýþý bir düþüncedir...Günümüzde Kapitalist sýnýf, emperyalist bir içerik kazanarak dünya burjuvazisi adý altýnda küresel sermaye etrafýnda birleþiyor..Bunun karþýsýnda tüm emek güçleri, emekçi sýnýflar, kapitalist-emperyalist saldýrýlar karþýsýnda örgütlü bir karþý duruþu yaþama geçirebilmenin mücadelesini veriyorlar...Tüm dünyada yaþanan bu temel gerçeklikleri göz ardý edebiliyorsak o zaman sýnýflar yoktur deyip burjuvazinin ekmeðine yað sürmeye devam edebiliriz..