Kalabalık değil de
Nedense yalnızlık koyar insana
Acının baladına tutunmuş bir kaç nargile
Öyle tütüp sönüyorlar kendilerince
Rahat bir koltuğa oturur gibi
Pervasız oturuyor yalnızlık içime
Belli keyfi yerinde

Hadi içim kalk gidelim
Bu suskunluk çok geveze

Biliyorum bir yerlerde
Birkaç parça insan var
Kırıntısına muhtaç milyarlar

“ama sen sus, bırak bizi burada arasınlar”

Namlunun ucunda
Koca bir memleket
Kimse hop birader napıyorsun? Demiyorsa!
Bazı gecelerde ,
           SÖZ
          Sıcak
           Ilık
           Akışkansa
Ve birileri kendi ölülerini
Alkışlamaya başladıysa
İşte o zaman,
Tamda o zaman
Yazılmaya başlanıyor
Kara bir tarih
Anaların gözyaşlarıyla

Kalabalık değil de
Nedense yalnızlık koyuyor insana