Aşk bir reflekstir. Rutinin dışında yer bulamayan bulunduğu yerden memnun kalmayanların refleksidir. Anlam bulmada zorlanan bireyin, içine düştüğü boşlukta sağa sola çarpmasıdır aşk.

Aşk bir gereksizliktir. Gerekliliği mantık dahilinde olsaydı, ne incir yaprağı ne de elma anlam kazanırdı.

Aşk bir ezberdir. Bütün hal ve tavırları artık kültürün bir parçası olmuş bir ilişki tarzıdır. Babadan oğla, dosttan dosta, filmlerden izleyiciye, kitaptan okuyucuya geçen gayrı resmi mirastır.. Her aşık kişi aşkı yaşarken beraberinde bir çırak yetiştirir. Ondandır bütün aşklar benzerdir.

Aşk psikolojik bir rahatsızlıktır. Duygu ve duyumların işlevlerini abartmasıdır. Bir rüya yanılmasıdır. Bir yanılmadır. Yanlı bir tercihtir. Yanlış bir doğrudur.

Aşk boşluğa doğru konuşmaktır. Aşk konuşmak gerektikçe susmaktır. Aşk konuşmak ile susmak arasında bir yerde ama yanlış yerde durmaktır.

Aşk bütün duyguları barındırır kendinde. Duyguları en üst seviyeye çıkarıp, orda boğar kendinde..

Başkalarından öğrendiklerimizin dışında bildiklerimizin sırtımıza yükledikleri aşkı oluşturur bizde.. Ola ki başkalarından öğrendiğimiz herhangi bir şeyimiz yoksa aşkı başkaları gibi başkalarınca yaşarız.

İnsan doğarken ağlar. Bunu aşkı kaybetmeye başlamakla açıklasak, yoruma açık bir cümle söylemiş olur muyuz? Gökyüzünden yeryüzüne yağmur gibi düşmemek gibi…

Her sabah günaydın diyorsanız ve günaydın haricinde farklı bir şey söyleme endişesi taşımıyorsanız, aşık değilseniz sorun yok. Yok eğer aşık olduğunuzu sanıyorsanız, aşkınızı tartışmaya ve de aşksal davranışlarınızın nedenlerini araştırma endişesine sahip olun.

Karanlıkta yaşayan bir kadın; aydınlıkta yaşayan kör bir erkektir aşk