Kan sızmadı henüz... Yüreğim(iz)in lal dudaklarından hücrelerimize... Yüzümün çizgilerine basmadan kendim de yürüyebilirim. Sen git, ben oyalarım yaralarımı(zı)...

Su alıyor yürek kayığı(m), kaçak var kıyıya doğru! Hadi daha hızlı kulaç at, aşksızlığa... Küreklerimi kıran yalancı kaptan, yüzmesini bilmiyordum ki ben! Aslım batıyor, derinlere. Geri dönüp, kurtar/ma ne olur?

Merak etme beni, sancımasın sol yanın... Ben her yazımın satır başlarında bulacağım seni. Gözlerim karanlığım(-ız)a göz kırparken... Paslanmış yüreğim, dilsiz sevişmelerin edepsizliğinde gülümseyecek terkettiğin yarınlara... Parçalanmışlığın dengeleri bozulacak, sen de doğmak adına günahı Tanrı'sını ağlatan gecelerde arsız adamların kolların/da yok edeceğim ruhumu!

Azrail ismimi verecek;

-Siyah gecenin kutsal orospusu!

Azrail'e kundaklayacağım masumiyetimi!

Sen merak etme beni...

Coğrafyandım ya senin! Ütopyalarımı unuttum. Nehirlerimin akıntısına kapıldı umutlarımın harfleri… Gölgelerinde üşüdü çiçeklerim. Yıktın şehirlerimin içinde ki minarelerimi. Göğe açılmıyor artık, sen’li düşlerimin elleri!

Hangi uyağa sığdırabilirim şimdi seni? Hangi kemanın kopuk tellerinde aşkın devrik bestesini yapabilirim?

Red edilmeye hazır; oyuncakları kırılmış, kimsesiz arka sokakların çocuklarının günlüklerinde saklandı sen'li cümlelerim. Onlar kadar yıkık!


Biliyor musun? Gülümsüyorum yine de, kirpiklerime rağmen...
Tabiatın şapkasından yıldızları çalmaya hazırlanıyorum yine. Çocukluğumdan miras kalan saflığımla, vedaların kuyruklarına takacağım...

Bak, yıldızlar getirdim sana...

Yüreğimin batık kayığından tek kişi kurtuldu ve o ben değilim...
Kanama başladı...
Sızıyor ömrüm(-üz)e...
Kanıyor...
Kanayacak daima...
Kaç, benim gibi acı(ma)sın canın!
Ben oyalarım yaralarımı(zı)...

Elveda...