Öylesine uzak kaldıki gidişlerin, belki de sen geldin ben göremedim.
Anlamadığım bir dilde kendime sesleniyorum. Kimseye hükmüm olamaz bundan gayri,madem ben bile anlamıyorum kendimi..İçimde bir ürperme var,nedense güzel anılar ürpertiyor beni, belki de güzel değillerdi.Sadece ondan ötesini... senden ötesini bulamayışımdandır yaşadıklarımı özlemle anışım...ya da dur!!!BULDUM sen uzaklara giderken arkana baktın sandım ben hep, sanki bir yanlış yapsam ya da zayıf kalsam hayatta, senin gözünde düşecekmişim gibi davrandım...hırs yaptım seni özlemeyi bırakmadan, biliyordum birgün karşılaşacaktık ve ben belkide değerimi yükseltecektim senin karşına ilk çıktığımdaki halimle...Tıpkı Türk filmlerindeki gibi.ne kadar yapay ne kadar yalanmış kendimi kandırışım,kandırmaların bile mantıklı birşeye dayandığını öğrendim sayende,seninle karşılaştığımız yerde...Ben dimdik dururken hayatta, gözümde büyüttüğüm SEN'in aslalarından vazgeçtiğini gördüm yetmezmi???
Ben utanmıyorum seni özlediğimi dile getirmekten,sadece bazen sorguluyorum nedenini, bazense umurumda olmuyor içimde ölesiye hissettiğim duygunun sebebi...Çünkü bazen içimdeki sen benden daha güzel oluyorsun ,nefes almanın daha ayrı bir tadına bakıyorum...
Geçenlerde zayıf kalmak istedim hayatta,hatta kendime ağlama günü belirledim ve dün o günlerden biriydi,inanılmaz güzeldi bol gözyaşı olsa bile
Hem yazıyorum hem sen bu yazıları okuyaacak olsan, hani olmaz ya okuyacak olsan hiçbirşey anlamayacağını biliyorum..Kendini kandırdığın hayatta sana yakın olmak için kendimi kandırmayı seçtim.Birtek bana değer verdiğindi kendimi en çok kandırışım ama şu sıralar bununla yüzleşmek niyetinde değilim,başka şeylerin sorgusunda başka tatların mutluluğundayım.Nasılmımesela dişçim en umulmaz dişimi kurtarabildi bugün,şuan benden daha mutlusu yok hayatta...Oysa ki üzülmem gereken bir dönemdeyim çünkü sana nasılsın dedim CEVAPSIZ!!!