Şimdi Şile’de olmak vardı,
Kaz tüyü yastık,bembeyaz çarşaflar ve yağmurun sesi…
Sevdiğin biriyle,derince bir sessizlik ve sonsuz bir huzur,Yeşilce bir rüya
Soluklar tutulmuş, sessizliğe itaat edercesine birleşse göğüsler,
Tek yürek çarpsa yeryüzünü sallarcasına . Ama odadakilerin ruhu duymasa…
Korumak için yaşanan beyazlığı,öylece kalakalsalar,bütün cümleleri getirse yağmur
Ve kenetlenseler hiç değmeden birbirlerine…
Saçları ıslak sokaklara savrulsa, rüzgar ciğerlerine dolsa,
Gözleri bir yıldız görse kalbinin açık bir yerinde .
Sıcak bir söz fısıldar gibi titrek şimşek çaksa ruhunun orta yerinde.
Aynı anda aynı şeyleri hissetseler farkında olmadan .
Ve aynı anda gülümseyip,yağmura karışmış damlaları silseler gözlerinden
İnansalar bildiklerine ve yetse bildikleri ve de inansalar her şeye rağmen yürekleri kadar büyüklüğüne dünyanın…
İçleri titrese küçük bir esintiyle ve şükretseler uzak değil ruhları diye…