sen
ben
biz
yani ikimiz
birbirini ilk gördügünde tutulan
daha ilk bakista birbirinin icine akan
yani gözlerimiz
acilip kapanan
gördügüne inanamayan
mutlulugu yakalayan
piril piril parlayan
gülen aglayan
derinden derine
icten ice
birbirini süzen
gözlerimiz
sen
ben
biz
yani ikimiz
senin gördügün göremedigin ben
benim gördügüm göremedigim sen
yitirdigimiz
birbirinden kacirdigimiz
kaybolan
kararan
yani kör
gözlerimiz
yani diyorum ki;
acik kalsaydi gözlerimiz
gördügüne inansaydi gözlerimiz
daha iyi olurdu aslinda

sen
ben
biz
yani ikimiz
yani ellerimiz
birbirine ilk dokundugunda yanan
birbirini daha bastan kucaklamak icin can atan
sonra kavusan
sarilan
oksayan
yüregi avucuna alan
sonra bos kalan
birbirini birakan
sonra yüzümüze kapanan
yumruklasan
sen
ben
biz
yani ikimiz
yani ellerimiz
yani diyorum ki;
birakmasaydi tuttuklarini ellerimiz
hala saclarimiza dolansaydilar
daha iyi olurdu aslinda

sen
ben
biz
yani ikimiz
yani dillerimiz
tatli muhabbetlerimiz
sicak
konuskan
anlatan ve anlayan
iki dudak arasindan
akip kayan
kulak islatan
ense yalayan
sonra birden
hic cikmamasina saklanan
susan ve kaybolan
yalana dolanan
korkan
dillerimiz
sen
ben
yani biz
yani ikimiz
yani dillerimiz
yani diyorum ki;
gercegi düsürmeseydi üzerinden
vazgecmeseydi güzelligi övmekten
daha iyi olurdu aslinda

yani hepimiz
yani herseyimiz
yani diyorum ki;
yasadiklarimiz yasamamiz gerekenlerdi tabii
ama yine de kaybettiklerimiz kaybetmemiz gerekenler degildi
görmüstük aslinda gercegi
yani sen beni
yani ben seni
yani ne varsa yasamak icin bize gerekli
ne gerekliydi sanki bize gercegin ötesi
sen beni
ben seni
yani birbirimizi bulmustuk
mutluyduk
yani diyorum ki;
aninda buldugumuzu unutmasaydik
zamaninda oyununa aldanmasaydik
kaybetmeseydik
kisaca
kazansaydik
dogrusu
kazandigimizi anlasaydik
daha iyi olurdu aslinda