37


     Ber’in, Ruh ve Ters Algılama Tedavi Merkezinde kısa süren tedavisinin üzerinden on bir ay geçmişti...
Her yönüyle aleyhine işleyen süreci barındıran on bir ay...
Özelde BireyMalDen-YemDomMedy Holdingin ve irili ufaklı birçok şirketin; neredeyse her bireyin yıllık gelirinin yarısından fazlasını sövüşlemesi nedeniyle oluşan ekonomik kriz nedeniyle çok az sayıda kalan müşterilerinin ödeme yapamamaları, parasal durumu iyi olanların ise bu bahaneye sığınarak ödememesi... İcra takibi dosyalarından birço-ğunun borçlusunun adresini değiştirmiş olması; adresi bilinen borçluların mallarının değer ifade etmemesi, parasal değerde görülüp haczedilen ve depoya kaldırılan eşyaların satışının o ana kadar yapılan ve çoğunluğu devletin kasasına giren masrafları dahi karşılamaması, çözülen dosyaların da ufak değerde komisyon bırakması, birkaç iyi para kazandı-ran müşterilerinin kendi onurunu zedeleyici davranış biçimi sergilemeleri nedeniyle işlerine bakmaktan vazgeçmesi, birkaçının da borçlu ile elele vererek kendisini devreden çıkarması, ikisinin vefatı ve mirasçılarıyla anlaşamama nedeniyle el çektirilmesi ve daha birçok nedenle özellikle 50.000.dolar değerinde olan dosyasında, borçlunun imza itirazı üzerine Büyük Kent’deki İmza İnceleme Grubunun verdiği, "Borçlunun örnek imzalarıyla, bonoda bulunan borçlu imzaları arasında benzerlik bulunma-dığından ve kuyruk eğiriliğinden imzanın borçluya ait olmadığı kanaatine varılmıştır..." şeklinde vermiş olduğu rapor nedeniyle dosyanın iptal olması, üstüne üstlük borçlunun Anti-Hafif Mahkeme’ye ‘sahte imza kullanılmıştır’ vaki şikayeti üzerine suçsuz SağMüş’ün, alacağından oldu-ğu gibi iki yıl da hapis cezası almıştı.

Secret’in içeriği sert olan yumuşak sesi duyuldu. "Ber Bey! Posta memuruyla, Devlet Alacağını Tahsil Eden Görevli sizle görüşmek istiyor-lar!"
Ber, "Buyursunlar!" dedi.
Posta memuru önce geldi, gide gele kendiliğinden oluşan samimi-yetle, "Üç tebligat var..." dedi. "Son zamanlarda avukatlara götürdüğüm tebligatların çoğunluğu mesleğiyle ilgili değil, hadi hayırlısı..." dedikten sonra ayrıldı salondan.
Devlet adına tahsilat yapan görevli, posta görevlisi çıkışı akabinde boy gösterdi. Her gelişinde sürekli tercih ettiği koltuğa kuruldu. "Avukat bey!" diyerek başlangıç yaptı, Ber’ce bilinen konuşmasına başlamadan. "Artık bu kez son... Şef beni çok sıkıştırıyor, ya ödeme yapacaksın, yada ofisindeki malzemeleri haczedip, depoya kaldırmak zorunda kalacağım." dedi.
     Ber, boyun bükme, acındırma seanslarına girmeyi kendisine yedire-medi. "Bana ödemede bulunacaklar, sözlerini yerine getiremeyince size mahcup oldum. Malum ekonomik kriz bir avuç azınlık dışında toplumun her kesimini oldukça olumsuz etkiledi," dedi.
     "Anlıyorum ama devletimiz, sizlerden alınan vergilerle ancak ayakta kalabilir, ondan alma bundan alma n’olucak bu devletin hali?... Savaş hali var. Ödenecek vergilerle yurt savunmasına da katkıda bulunacaksın. Manevi yönleri de var."
     "Savaş konusunu sizle tartışmak istemiyorum. Ödenen vergilerin ufak kırıntıları ancak topluma yansıyor. Büyük kısmı bankalar ile genelde boşa verilen kötüye kullanılan teşviklere, karşılıksız krediler ile her çeşitten yolsuzlukların oluşturduğu açıklara gidiyor. Son günlerde birkaç firmanın usulsüz kredi kullanımıyla hazinede doğan boşluğu doldurma görevi biz bireylere verildi. Bundan menfaatdar olanların elini kolunu sallayarak dolaşıyor olması da canımı sıkıyor... Aslında galiba bizler vergimizi devlete vermek yerine, direk bu şahısların hesaplarına yatırsak da hiç olmazsa ara masraflar olmasa, kolaycılık olur, diye düşünüyorum bazen."
     "Avukat bey!... Bu muhabbetler güzel de... Ödeme yapacak mısınız?..."
     "Ödeyecek param yok... Yoktan da var edemem." dedi Ber buz gibi bir sesle. "Takdir senin... Yalnız büroda bulunan mallar üzerinde sizin hacziniz dışında devlet sigortasının var. Ayrıca dört bankanın haczi var. Faize para aldığım tefeci sivil kişinin haczi var..."
     "Tamam lütfen sayma!... Ezberledim gide gele... Yinede bir şeyler yapın... Bugünde gidiyorum, yakında tekrar gelmek istemiyorum," dedi tahsilatçı.
     İkram edilmiş olan çaydan son yudumunu aldıktan sonra "Hayırlı işler!" diyerek ofisten ayrıldı.
Posta görevlisinin bırakmış olduğu belgeleri incelemeye başladı. İki tebligat yine banka borçlarıyla ilgiliydi.
Diğer tebligata bir anlam veremedi. Tebligat zarfının üzerinde avukat veya borçlu olarak değil, davalı olarak gösteriliyordu. Zarfı açarak, içindeki dilekçeyi okumaya başladı. Dava, Yansı isimli bir bayan tarafından kendisi aleyhine açılmıştı. "Varol" isimli yeni doğan çocuğunun babasının Ber olduğunun karar altına alınması istemli bir davaydı. Yansı isimli tanıdığı bir bayan hiç olmamıştı. Galiba isim benzerliği nedeniyle yanlışlıkla kendisine gönderilmişti. Fakat, dava dilekçesinin açıklama bölümünü okuyunca yüzü kızardı.
Avukat Ber’den, yani kendisinden söz ediyordu. Ad kentinde kendisiyle aynı ismi taşıyan başka bir avukat yoktu.
Güya "Kendisini bir konu görüşmek üzere evine davet etmiş ve bir şekilde ikna ederek iradesi dışında cinsel ilişkiye girmiş, hamile kaldığını öğrendiğinde kürtaj yaptırmak için doktora başvurmuş, doktorun kürtaj olduğu takdirde hayati tehlike riskinin ölümle sonuçlanacak kadar yüksek olduğunu belirtmesi üzerine doğurmak zorunda kalmış olduğunu..." özetle belirtiyordu.
Ber, şaşkınlığını sesli kahkahalarla boşaltmaya çalıştı.
     Ber, dava dilekçesinde davacı Yansı’nın vekili olduğu anlaşılan Avukat Avyansı’nın telefonunu aramasını, Secret’den rica etti.
     Telefon bağlantısı kurulmuştu.
Samimi ilişkileri olmayan Avyansı’ya, davadan söz ederek, bunların yalan iddialarla dolu bir dilekçe olduğunu ve davasına baktığı kadını tanımadığını belirtti.
Buna karşılık Avyansı, "Özür dilerim ama Yansı hanım benim uzaktan akrabam olur ve dürüst bir bayandır, iddiasında çok ısrarlı olunca böyle bir dava açmak zorunda kaldım," dedi.
     Ber, yumuşatmaya gayret ettiği ses tonuyla, "Peki bu bayanla karşılaştırma olanağınız var mı? Belki de beni başkasıyla karıştırıyor, yüz yüze geldiğimizde kendiside yanıldığını anlayacaktır sanırım," dedi.
     "Teklifinizi kendisine ileteceğime emin olun. Kabul ederse sizi arayacağım," diyerek, kestirip attı Avyansı.
     Sıkıntılar, bir kaç tane olduğunda değer ifade etmiyordu. Üst üste gelen sıkıntılar gerçekliklerini daha ağır hissettiriyordu. Dayanmalıydı, dayanacaktı...
     Bu tür durumlarda uyku, en iyi ilaçtı... Eve gitmeli ve uyumalıydı...

                              ***

Gündüzün yorgunluğundan kurtulmak, bedensel, ruhsal ve zihinsel dinginliğini geçicide olsa sağlamak için uykuya dalan Ber, her uyuyan gibi, gerçek alemdeki olayların, kişilerin, nesnelerin değişik görünümlerle yansıdığı rüyalar alemine irade dışı dalmıştı.

Derin uykular, rüyasız olmazdı. Aksi halde derin uyku sayılmazdı.
     Bu kural Ber içinde geçerliydi.
     Kendisini milyonlarca seyirciyi barındıran bir futbol stadyumunda buldu. Işıklı tabelada, Arjbool Ülkesinin stadyumu olduğu yazılıydı. İki futbol takımının çetin karşılaşması vardı.
Sahanın ortasında kurulu yuvarlak masada on bir kişi kendi arala-rında karşılıklı bilgi, belge alışverişlerinde bulunuyorlardı. On bir kişinin dışsal görünümü, tavırları, giyimleri değişik grupların temsilcileri olduklarını fark ettiriyordu. Seyirciler ve oyuncuların hatta hakemlerin gözleri ise onları görmede özür sahibiydiler. Takımlar oynarken, seyirciler oyuncuları izlerken masadakiler, masada bulunmayanlara görünmeyen gölgelerdiler. Toplar ve oyuncular onların içinden geçiyordu. Ne onların toplantıları engelleniyor, ne de onlar futbol oyunlarını...
     Yuvarlak masada bulunanların en kıdemlisi, "Gerekli kararları almak ve uygulamak için zamanımız kısalıyor... Futbolla zihinsel kontrol hipnozumuzun Arjbool yurttaşları üzerinde etkisi git gide zayıflamakta olduğunu beyan ederim. Yeni hipnoz yöntemlerini harekete geçirinceye kadar, hipnozun sonlanmaması en büyük dileğimiz... Yoksa..."
     Sezgiler güçlüydü, yakın olacaklar daha erken hissediliyor ve ağızdan dökülüyordu. Lafı yarım kalan kişinin korktuğu gerçekleşiyordu.
     "Birkaç kişi bizi fark etti."
     "Amigolardan yandaş olanlarımızı uyarın. Birşeyler yapsınlar. Zihinleri, dikkatleri dağıtsınlar!... Gerekirse olay çıkartsınlar."
     "Yararsız gibi görünüyor... Fark edenlerin sayısı çoğalıyor."
     "Seyirci yurttaşların çoğunluğu, futbol maçını izlemekten vazgeçti-ler... Direk bizi gözetleyip, konuştuklarımızı duymaya çalışıyorlar..."
     "Duyumsamaları artıyor... Etkin araçlarımız, üyelerimiz onların zihinlerini artık kontrol edemiyorlar...."
     "Bizi duyumsuyorlar... Yönetsel uygulamalarımızın çoğunu kendile-rine yönelik işlenmiş suçlar olarak düşünmeye başladılar... İstihbarat kaynaklarımız bu yönde rapor sunuyor."
     "Büyük şefle bağlantıya geçin... Ne yapmamız gerektiğini sorun!..."
     "Bireyler arası telepatik ilişki kurmalarını engelleyin... Birbirleriyle enerji alışverişlerini negatif kılın..."
     "Bireylerde bizlere karşı oluşan bireysel negatif enerjinin kitlesel enerjiye dönüşmesi engellenemiyor... Zihinlerindeki kin ve öfke gözlerin-den okunabiliyor."
     "Bize karşı saldırıya geçecekler..."
     "Son bir çare kaldı..."
     "Sizi dinliyoruz efendim!"
"Futbol hipnozun bozulması sonucu, önceden duyumsayamadıkları açlıkları kısmen açığa çıktı... Beyinsel etkileşim sağlayarak cinsel, mide-sel açlıklarını daha etkin hissettirin... Mideleri dışında bir şey düşüneme-sinler..."
"Gerekli talimatlar verildi, efendim... Bu arada her olasılığa karşı güvenlik tedbirleri artırıldı."
"Yalnız... Efendim!... İçlerinde ekmek alabilecek kadar zenginleri hala var..."
"Yandaş olan hırsızlarımıza gerekli uyarıyı gönderin... Bireylerin ceplerindeki paraları tek kuruşuna kadar çalsınlar!"
"Emriniz uygulandı efendim."
"Son durum?..."
"Son durum da iç açıcı değil, efendim!"
"Evet!..."
"Midesel açlıklarını bizleri yiyerek, cinsel güdülerini ise bizleri ".......," bastırmak istiyorlar..."
"İstedikleri et ve ......."
"Evet efendim!"
"O halde futbol sahasına bizlerin sayısı kadar inek salın... Onlarla uğraşırlarken, bizler de başka hipnoz tekniklerini etkin kılma açısından zaman kazanmış oluruz."
"Son kararınızdan olumlu sonuçlar alınıyor efendim... İnekleri canlı canlı parçalayıp yemeye çalışıyorlar. Hayvan sayısı az olduğundan birbirlerine düştüler... Ama cinsel güdüleri hala tatminsiz."
"Dansöz striptizcileri çıkarın. Kıvırtmalar onları bir süre oyalar."
"Ülkede dansöz kalmadı efendim. Daha önceden halk tarafından telef edilmişlerdi."
"Demokraside çareler tükenmez. Sempatizanlarımızdan fiziği düzgün olanlarına dansöz kıyafetleri giydirin. Kıvırsınlar, bir şeyler yapsınlar işte..."

Ber, rüyasında Arjbool Ülkesi yurttaşlarının canlı ineklerden kopardıkları parçalardan birini kendisi de kapmak için uzandı... Eline bir şey geçmemişti. Onlar Arjbool kaplanıydı. Kendisi ise SodGom ülkesi kedisiydi. Onlar kadar yırtıcı olamamıştı.
Rüya devam ediyordu.

Birden kendisini başka bir futbol sahasında buldu.
Bu futbol sahasını daha önceden görmüş gibiydi.
Takımlara, oyunculara, hakemlere, seyircilere ve saha ortasında bulunan yuvarlak masada bulunanlara aşina gibiydi.
Konuşulan dili, seyircilerin küfürlerini kelimesi kelimesine anlayabiliyordu.
Evet, burası kendi ülkesi olan SodGom'un en büyük futbol stadyu-muydu.
Önceki rüyasında gördükleri kısmen yineleniyordu. Yuvarlak masada bulunanlar bilgi ve belge, alışverişindeydi.
Önceki stadyumdan farklı yönleri vardı. Oyuncular, seyirciler, hakemler yuvarlak masayı görebiliyorlar ve duyabiliyorlardı. Oyuncular, onların olduğu bölüme geldiklerinde çevrelerinden dolaşıyorlardı. Onlar kutsaldı ve ne kendileri nede arada ayaklarında bulunan top onlara değme-meliydi.
Seyircilerin büyük çoğunluğu, yuvarlak masada bulunanları izlemek, onları duymak ve duyumsamak yerine futbol oyununu izlemeyi tercih ediyorlardı. Hipnoz çok güçlüydü, görmek, duymak bu gücü eksiltmi-yordu. Bireyselleşme yoktu. Seyircilerin büyük çoğunluğu, belirli sivil, kamusal, partisel örgütlere üye veya sempatizandı... Seyircilerin tabi olduğu grupların yönetici ve başkanlarının emirleri yeterliydi. Çünkü; SodGom Ülkesinde toplumun Lidere itaat etmesi geleneklerinde vardı.
‘Amir yanlış yapsa da ona itaat farzdı. Aksine hareket fasıklıktı, asilikti. Ferman padişahtan çıktıktan sonra sodgomlaşırdı. !Ferman padişahın, dağlar bizimdir!’ deyişi içki masalarında kullanılan nostaljik bir mezeydi.’
Böylece Arjbool ülkesindeki sıkıntıları yuvarlak masa çekmiyordu...

     Sodgom ülkesinin üst düzey saygın yöneticilerinin bulunduğu yuvarlak masa toplantısı önemliydi ve seyretmeyen seyircileri de ilgilen-diriyordu. Çünkü; bir çoğunun cebinden çıkan paraların hesabı bugün soruluyordu. İçlerinde iyi ruhun az çok etkisi altında kalan azınlıkta kişilerde vardı. Ama ortam bu duygularını bastırmaları gerektiğini tüm görkemiyle sunuyordu.
     İyi duygular, kişilik bozumuna uğranılmadığı takdirde zaptı zordu. Zincirlerini kırardı. Azınlık iyilerin iyi duyguları her nasılsa bugün olabildiğince özgürdü. Diğerlerinin olmayan zincirlerini kırmaya çalışı-yordu.

En son soygunu gerçekleştiren BireyMalDen-YemDomMedy holdingin ve birçok firmanın neden olduğu ekonomik krizin Devlet, Top-lum ve birey üzerinde ki etkileri tartışılıyordu, saha ortasındaki masada.
Başının üzerinde SodGom Ülkesinin Büyük Başkanı yazılı ‘resmi-yetteki büyük başkanı’ gözleri inatçı parlaklığında, tavizsiz bakışlarla bir cins kuş görünümlü yüze sahip "Kendine Bakanlar Grubu" Üyesi görevliye, "Devleti ve milleti soyup soğana çeviren holdingi isteseydin engelleyebilirdin...."diye, bağırarak söyleniyordu.
Bir cins kuş görünümlü şahıs yanıt vermedi. Suskun kabullerdeydi.
Baykuş tiplemeli görevli, başını çevirmeden gözbebeklerini kaydıra-rak kendi liderine baktı. Bu bakışlar, "Sen yanıtlamazsan, ben yanıtlaya-cağım ortalığı velveleye vereceğim," ifadesini yansıtıyordu.
Baykuş tiplemeli görevlinin görünürde lideri, tepkisel söylemini sunmakta gecikmedi. Çünkü senaryo böyle yazılmıştı, "Sayın Büyük Başkan!... Lütfen konuşmanızı düzeltin, kendinize gelin!" dedi.
Baykuş bakışlı adam üyesi bulunduğu grubun liderinin tepkisel söylemi gölgesi altında rahatlamıştı. Ek yanıt sundu. "Resmiyette Büyük başkan görünsen de benimle bu şekilde konuşamazsın. Konuşmana dikkat et. Beni suçlayamazsın. Yoksa..." diye bağırdı.
Baykuş’un yanıtı ve gözleri saldırı pozisyonundaydı. Büyük başkan yanıt vermeliydi. Aksi halde topluma ve bireylere zarar verenlerin son operasyonlarını onaylamak anlamına gelecekti. Buna tahammül edebilecek genişlikte değildi. "Terbiyesizlik yapma!" diye bağırdı.
Baykuş tiplemeli görevli, baykuş görünümü aldı... Her şey aslına dönerdi... Bu görünüm, dışsal bir grubun logosuna uygun bir görünümdü...
Baykuş; toplumda ölüm habercisiydi. Toplumda yaygın olan söylenti; Baykuş'u görmek veya ötüşünü duymak, gören kişilerin yakın-larından birinin veya birilerinin veya kendisinin öleceğinin sinyaliydi.
Görevli, ruhsal evrimine uygun baykuş görüntüsü almıştı. Görüntüsüyle uyum sağlayan seste çıkarıyordu. Ses tırmalayıcıydı...
Koltuğundan kanatlarını çırparak yükseldi.
Resmiyetteki büyük başkanın üzerine saldırı amacıyla inişe geçti.
Başkan saldırıyı karşılamak zorundaydı. Bu saldırının sonuç elde etmesi kendisi dışında tüm Sodgom ülkesi bireylerine daha fazla zarar verebilecek boyutlardaydı.
Meşru müdafaa zemini oluşmuştu. Saldırıyı bertaraf etmek için yanında cisim aradı el yordamıyla.
Bir kitap eline geçti. SodGom ülkesi ileri gelenlerince düzenlenmiş kutsallık atfedilen bir kitap eline geçmişti. İçindekileri okuyup ona üfledi-ğinde bir sonuç alıp alamayacağı tereddüdü duyumsadı. Onun daha güçlü kutsal kitaplar okuyarak kendisinde her türlü okuma ve üflemelere karşı bir zırh oluşturduğunu anımsadı. Etkilenmeyecekti. Kutsal kitabın fiziksel gücünü kullanmalıydı. Öyle de yaptı.
Havada saldırı uçuşu yapmakta olan baykuşlaşmış görevliye sert, fakat estetik bir şekilde fırlattı kitabı...
Atılan kitap hedefin yüzüne yapıştı. Bu kitap ilk kez bu kadar etkin oluyordu.
Baykuş yere düşmüş, can havliyle bağırıyordu. Baykuş'un, "Göremiyorum!.. Soluk alamıyorum!" diyerek haykırması üzerine lideri, onu yerinden kaldırmaya çalıştı. Başarılı olamadı. Hırıltılı sesler, onun can çekişmekte olduğunu duyumsatıyordu.
Lider, onun nefes almasını ve görmesini sağlamak zorundaydı. Liderliği, onun yaşamasına bağlıydı. Aksi halde; Baykuş, bu kez hem kendisinin hem de başkalarının ölüm habercisi olarak anılacaktı.
Baykuş’un yüzüne yapışık kutsal kitabı çıkarmaya çalıştı... Kutsal kitap, yapışkan maske gibiydi. Maskeyi zorlamak altındaki yüz maskesinin de çıkmasını sağlayacaktı. Bunun olması da doğru değildi. Onun gerçek yüzünün ortaya çıkması kendisinin de gerçek yüzü hakkında gören bazı gözlere ipucu verebilirdi...
Kutsal kitap yüzünden çıkmıyorsa, gözlerinin görmesi ve soluk ala-bilmesi için üç delik açmalıydı... Önce ürktü... Kitap kutsaldı ve üç delik kutsallığa hakaretti. Ama, daha önceden de bir çok kez bir çok delikler açılmıştı. Hatta; ‘Kitapda bir kez delik açmaktan bir şey olmaz’ sözü literatüre girmişti. Delik açanlar cezalandırılmadığına göre korkacak bir şey yok, diye düşünerek rahatladı... Gözleri hizasında iki delik, ağız hizasında bir delik açarak, görmesini ve soluk alıp vermesini sağladı yandaşının.
     Dönüşüm yeniden başladı... Yine önceki haline, yani baykuş tiple-meli insan haline dönüşmüştü...
     
     "En kötü düzen, düzensizlikten iyidir," sözünü masada bulunanların tümü özümsemişlerdi.... Olan olmuştu. Şimdi ne yapılacaktı?... Üst grup çatışması yurttaşlara yansıyabilirdi. Birlikte karar alımı önemliydi. Bütün-leştiriciydi. Var olan düzeni az yara ile sürdürücüydü.
     Son ekonomik kriz darbesi yurttaşların midesine balyoz gibi indiril-mişti. Bu kez bazı ayarlar farklı tekniklerle gerçekleşiyordu. Toplum, midesinin bir kenarında ‘yedek olarak bulunsun n’olur n’olmaz’ diyerek hala hazmedilmemiş halde bekletilen yiyecekler dahi kusturulmuştu. Dü-zenleme grubu böyle buyurmuştu... Alt düzenleyiciler sessiz kalarak, ana düzenlemenin işlerlik kazanmasını sağlamışlardı. Fiiller ve failler sayısız-dı.
     Halkın aşırı tokluğu kadar aşırı açlığı da, kötüydü... Düzenlemelerde sapma meydana getirebilirdi. Aç yurttaşların bağlı olduğu grupların lider-leri dahi üyelerini bir aşamadan sonra hipnoz edememe riski taşıyorlardı.

     Uluslararası Düzenleme Genel Merkezinin alt kollarından resmi ismi "Uluslararası Tefecilik Merkezi" gerçek ismi "Her şeyinizi parayla satın alırım" olan finans kurumuyla bağlantıya geçildi. Sonuç pek olumlu değildi. Yanıt, ağır koşullar içeriyordu. Doyurucu değildi.

     Koşulların bazıları, SodGom Ülkesi yurttaşlarının lehine idi. Demokratik bazı kuralların tam uygulanması içerikliydi. Fakat bir taraf için iyi olan bazen diğer taraf için de iyi oluyordu. Yeni Dünya Düzeni, anlayışında düzenleme grubunun bazı bölgeler için istediği şekilde düzenlediği raporların uygulama alanı bulabilmesi için istedikleri an geri alabilecekleri demokratik kurallardan bazılarının da yürürlüğe girmesi gerekiyordu.
     Bireylerin cebinden çıkan paraların bir şekilde onları yerden kaldıracak kadarıyla yerine konabilmesi için büyük meblağlı borçlar vermeleri kendi ekonomik, sosyal ve siyasi amaçlarıyla çelişecekti. Ortam arzu ettikleri ve düzenledikleri gibi gerçekleşmişti. Sapma yoktu. Bundan sonraki raporların uygulama alanı bulması gerekiyordu. Bireylerin açlığı kendi açlıkları değildi.
     Ama, aşırı açlık tehlikeliydi... Raporlardan sapmayı getirebilirdi.
     Aşırı doygunluk da tehlikeliydi. Finansın bağlı olduğu grubun raporlarına uyum sağlanamayacaktı. Rapor işgali emrediyordu. İşgal için elverişli ortamlardan birini de SodGom ülkesi bireylerinin açlığı sağla-yacaktı. Öncesinde yerli işbirlikçilere ortam sağlanarak hazinenin boşaltılması sağlanmış. SodGom ülkesine girmiş yabancı sermaye, yandaş olmayanlara da ekonomik korku salınarak geri çektirilmişti. Güvensiz bir ortama, ticaret hukukunda tanımı yapılan basiretli iş adamları girmezlerdi. Akıllarını ekmek ve domuzla mı yemişlerdi?...
     Aradaki boşluklar bir şekilde başka şeylerle doldurulmalıydı. Futbol stadyumunda bulunan seyircilerin bazılarından bireysel çatlak sesler çıkmaya başlıyordu. Aç mideler uyarıcı oluyordu. Bu sayı git gide artıyordu.
     "Açım!" diyen belirli bir gruba sahipse yasalara göre cezalandırmak kolaydı. Hemen organize suça girdirilebilinirdi. Organize suçların cezası ağırdı. Ama, siyaseten bağlantısız, organizesiz bireylerin tek başlarına aynı içerikte sözcükleri kullanması ve "açım!" demesi düzen için risk taşıyıcıydı.. Başkaca bireylerin ve grupların desteğini almakta zorlanır-lardı. Yasa dışı örgüt üyesi suçlamasında bulunamazlardı. Onlardan izole edemeyebilirlerdi. Ülkenin en ücra yerleşim biriminde bulunan birey dahi, "Açım, diyeni neden cezalandırdınız?... O sadece ‘açım!’ demişti. Bir ceza yerine bir lokma ekmek verseydiniz" sorularını sorabilir. Bu duyguları taşıyabilirdi. Bazıları korkudan sesli ifade etmese de bir an gelir... O an, bu duygularda yoğunlaşan bireylerin her biri birbirinden bağımsız, tek başına patlamaya hazır bir bomba olabilirdi...
     Yeşil kurdele, kırmızı kurdele ile onların gözlerini ve zihinlerini bağlamakta, birbirlerine düşürerek oyalanmalarını sağlamada dahi başarılı olamayabilirlerdi. Aç insanın açlığı süreklilik kazandığında birkaç aşamadan sonra gözleri şahin gözleri işlevi gibi keskin ve derin görmeye başlardı. Kurdeleler arkasında kalan gözleri, çıplak gözleri kadar çevreyi gözlemleme yetisine sahip olurlardı. Gözbağı olarak bağlanan kırmızı, sarı, siyah, mavi, yeşil... renkli kurdeleler renk değişimine uğrayabilir, tümü beyaz renk halini alabilir ve beyaz sayfa açmaya geldik, diyenlerin açtıkları sayfaların siyah renkte olduğunu algılayabilirlerdi. Bu nedenledir ki bir kısım budistler, tasavvuf ehilleri, azizler, azizeler bu gözlere sahip olmak kendilerine açlık yaşatmışlardı.
     Grup liderlerine gerekli talimatlar zihinsel iletişim yoluyla verildi. Grup liderlerinin değerlerini biliniyordu. İlla kendi yandaşları olmaları gerekmiyordu. Onların bir kısmı farkında olmadan programlarına göre hareket ediyorlardı. Düzenleme raporları hazırlanırken, sosyal, psikolojik, ekonomik, politik değerler araştırılır ve bunlardan her yapının uyabileceği şekilde değerler gözardı edilmeden düzenleme yapılırdı.
     SodGom Ülkesini bu anlamda dışardan idare etmek çok kolaydı. Kendilerinin fark edilebileceği bir çok alan; bir şekilde ufak çaplı olgular ve bir kısım medyanın da yardımıyla örtülmüştü... Son düzenlemelerde önemli olaylardan hatırda kalanlar; Rutbin ve arkadaşları öldürülerek, onlara özenenlere korku salınmış, dini milli sivriliklere karşı bir dini tarikatın liderinin, güzel bir bayanla ilişkisi gündeme getirilerek değerler konusunda soğutma sağlanmış, hatta rahatlıkla tarikatını söyleyerek propaganda yapanlar pasifize edilmiş, trafik kazası sonucu, toplumu isyan noktasına getiren mafya, güvenlik, politika kirlenmişliği on bir kişi ile gizlenmiş, toplum rahatlatılmış, verdiği sözün aksine sapma meydana getiren iktidar ise sivil inisiyatif olarak gösterilen beş dakika karanlık otuz saniye aydınlık eylemi başlangıç yapılarak, başka bahanelerle düşürül-müştü.
     Nemgöz Hocanın etkinliği büyüktü. Dinsel kuralları farklı yorumlatabilirdi. "Emir veren, hırsızda, soyguncu da olsa emrine uygun hareket edilmeliydi. Çünkü, emir verene tartışmasız uymak dini kuraldır..." demeliydi.
     Bazı grup liderleri, talimatları direk alıp aynen uygulardı... Birkaç küçük sahte tepki ile gözler boyanarak, grup üyelerinin tehlikeli tepkileri ile liderlerinin asıl yüzlerini görmeleri engellenebilirdi...
     Diğer gruplar da gerekeni yapacaktı...
En önemli ve büyük güç ise yandaş bir kısım medya idi. Onlar gerekli bilgi pompalamalarıyla bireylerin ve toplumun zihinlerini kontrol edebilirler, yönlendirebilirlerdi.
     Aksi hareket edenler hasada uğratılacaktı... Hasadı gerçekleştirecek bir çok ellerinde orak taşıyan görevliler bulunmaktaydı...
     Bu yüzyılda; genelde politik liderlerde, bazı politik kaygılarla risk gösterimi olabilirdi. Risklerle ufakta olsa uğraşmak efor kaybıydı. Dolaylı yönetim yerine, doğrudan yönetim sağlanmalıydı. Yeni dünya düzenine göre ülke yöneticileri bir ilin valisi gibi olmalıydı. Kendilerinin bulundukları yere bağlı bir vali... Ortam buna uygundu. .
     SodGom Ülkesi hazırdı buna...
     Toplum ve bireyde hazır olmalıydı. Açlık onları kısmen hazırlamıştı. Daha fazla aç bırakılmadan harekete geçilmeliydi.
     Onlar, geleneklerinde var olan kurtarıcıyı diğer adıyla Mehdi’yi bekliyorlardı. Mehdi'nin onların ırkından veya dininden olmaması halinde inandırıcı olmayacaktı. Hatta Şam yöresinden olmalıydı.
     Kendileri için sapma meydana getirmeden çalışacak ve –ve şimdiye kadar çalışarak rüştünü kanıtlamış- birini temin etmeliydiler...
     Kişisel dosyalar araştırıldı ve bulundu. Bulmak kolaydı. Herşey ve herkes bilgisayarda kayıtlıydı.
     "NoEkonomi YesPolitika" isimli finans uzmanı görevli bunun için biçilmiş kaftandı.
     Ekonomik kariyeri vardı. Ekonomi bilimine ait kuralların soygun ortamında hiçbir işe yaramayacağını seyirciler bilmiyorlardı. Daha öğrenememişlerdi. SodGom Ülkesine gönderecekleri faizli parayı onun eli ile sunmaları halinde herkesi ve her kesimi ona biat etmeleri konusunda zorlayabileceklerdi... Çoklu tekellik, tekli tekelliğe dönüşmeliydi... Bu doğrudan ve kolay yönetimi birlikte getirecekti. Tarih boyunca her yüzyıl için iki genel düzenleme üst senaryosu hazırlanırdı. Son elli yıllık senaryolarının meyvelerini toplamak üzereydiler. Rastgele birileri olma-malıydı. Ama insanlar çiğ süt emmişlerdi. Nefes alışverişini dahi kontrol etmeliydiler. En klasik taktik uygulanmalıydı. Başkaca ülkelerdeki bazı liderlere uyguladıkları gibi yatak odasında dahi bulunabilecek kendi yandaşlarından biriyle evlendirmeliydiler onu. Sapma olduğunda, uykuda hoşa gitmeyen sayıklamalarını dahi kendilerine bildirecek bir eş olmalıy-dı. Bu, yeni dünya düzenine uygun bir anlayıştı.
Bankaların hoşnutsuzluğu da giderilmeliydi. Faizli kredi alan bireylerden paralarının geri dönemeyeceği korkusunu taşıyorlardı. Uygun ortam onlara da sağlanmalıydı. Diledikleri kadar faiz oranını yükselterek ödeme olasılığı olan kişilerden tahsilat yaparak farkı kapatabilirlerdi.

     "Minareyi çalan, kılıfı önceden hazırlamalıdır." Bu genel kural SodGom'da da uygulanan kutsal kurallardan biriydi. "Dışsal egemen ve Dışsal egemenlik etkisindeki İçsel Düzenleme Grubu gereğini yapma-lıydı..."

     Bunlar düzenlenirken ve olurken baykuş tiplemeli görevli ile lideri toplantıyı birlikte terk etmişlerdi.
Ara holde "Şimdi ne yapacağız?" sorusunu soran liderine, "Bu bizim için iyi bir bahane oldu... Bir ay sonra ortaya kendiliğinden çıkacak eko-nomik krizi bugünden başlatabiliriz. Kutsal kitabın Başkan tarafından yüzüme fırlatıldığını belirterek siyasi kriz oluşturalım. Bunun sonucunun ekonomik kriz olacağı gün gibi aşikar... Böylece ekonomik krizin tüm suçu Büyük Başkan’a yükletilmiş olur. Bu doğrultuda dışarıda bulunan medyaya açıklamada bulunalım," dedi.
Baykuş tiplemeli şahsın resmiyetteki liderine de bu düşünce uygun geldi. Aksi halde toplumun yaygın kanı olarak taşıdığı dürüstlüğü yara alacaktı. İçtenlikle ortamını yansıtan bir şairin, "Bir kedim bile yok!..." deyişine uygun bir yaşam sürmüştü ve sürecekti. Birilerinin; kendisinin sessiz kalarak çevresindeki insanların masum güvercinleri avlamak, çoğaltmak ve daha fazla zenginleşmekte kullanmak üzere yüzlerce kediyi talanla edindiğini sormayacağını sanıyordu... Bir zamanlar ‘seyirciler sahaya!...’ çığırtkanlığını bu kez mırıldanmak bile istemeyecekti.

Baykuş Tiplemeli Görevli'nin yüzüne yapışık kutsal kitap git gide yüzünün rengini almaya başlamıştı. Sonunda kutsal kitap yüzünün altına geçerek kayboldu. Bu onun üçüncü maske sahibi olmasını sağlamıştı. Artık, " Ben Kutsal kitabı!," dediğinde bir başka kanıtı daha vardı. Kutsal kitabın kurallarının neler olduğu kendisine sorulacaktı. Çünkü kutsal kitap tekti ve kendisinde saklıydı. Bu kitap yüzünün altına gömülmeden hafızlayanda olmamıştı. Bazı ilgili üniversite hocaları ise dün ne yedikle-rini ve ne söylediklerini dahi unutacak kadar hafıza zafiyeti içindeydiler. Bu durum güzeldi. Bir piyangoydu. Sorulan sorulara kendi yararına uygun şekilde kurallar uyduracaktı. Ters bakanlara, bu kutsal kitapta yazan bir kuraldır, inanmayanlar, uymayanlar lanetlenecektir, diyecekti. Toplantı olumlu geçmişti.
Lider, bu doğrultuda gerekli beyanatı hüzün dolu ses tonuyla medya görevlilerine sundu. Onlarda gereğini yapacak değişik renk ve sesle de olsa, kendilerini destekleseler de desteklemeseler de sonuçta olan olguyu tüm SodGom bireylerine duyurmada aracılık yapacaklardı

Futbol sahası ortasındaki masada bunlar cereyan ederken, futbol karşılaşması ile seyircilerinin durumunu ihmal etmemek gerekirdi. Ber, mercek altına aldı.
Maçın son dakikaları oynanıyordu. Bu maçdan alınacak sonuç önemliydi. Sodgom milli takımı ile Ad-Semud milli takımı arasında cereyan ediyordu. Sonuç Evrensel Futbol Turnuvasında ilklere girme yolunu açacak veya açmayacaktı.
Bu bir milli meseleydi. Sahanın ortasında cereyan eden olaylara bakıpta kafa bulandırmaya gerek yoktu. Bu maç dakikalarının heyecanlı anlarını ve sonrada devam edecek yorumları kaçırmamak gerekiyordu.
Seyirciler bu milli şuurla ceplerinde bulunan son paralarının tek tek en azıdan ‘yankesicilik suretiyle hırsızlık’ fiiliyle hırsızlandığını fark ede-miyorlardı.
Maç bitmişti. Maç sonucunun ne olduğunu Ber öğrenmemişti. O dağılan seyircileri ve oyuncuları izlemekle meşguldü. Oyuncular şort ve tişörtlerine aşırı sayıda yeşil parayı sığdıramadıklarından, derhal kurulan gezici banka şubesine yatırmak zorunda kalmışlardı. Seyirciler ise bindikleri toplu taşıma araçlarından inmek zorunda kalmışlardı. Dolmuş parasını vermek içinde ellerini ceplerine attıklarında korkunç gerçeği geçte olsa öğrenmişlerdi. Zorunlu olarak dolmuştan indiler. Eve kadar aşacakları yol uzundu. Bazıları yolun daha fazla uzun olması temenni-leriydi. Onlar, çocuklarının ve eşinin verdiği siparişleri alamayacaklardı, eşinin, "Evlendiğim güne lanet olsun!" sözlerini duyar gibiydiler. Bu kezde; "Maçtan siz ne anlarsınız olum!" diyebilecek miydi. Şüpheliydi.

     Ber, kan ter içinde uyandı. "Bu rüyayı sadece ben mi böyle gördüm?" diye kendi kendisine söylendi. Aynı rüyayı bu şekliyle gören insanlarla düşünsel alışverişte bulunmak aşırı arzusu duydu, içselinde. Yarın, yöneticisi olduğu "İyi Ruhlar" isimli web sitesindeki "Rüya" bölümünde yayınlamalıydı... Hatta gördüklerini İyi ruhlar e-mail haber grubundaki üyelere de iletmeliydi...
     Tekrar gelen uykusuna kaldığı yerden devam etti.


                         ***

Devamı: 22.SAYFA'DA