İnsanın yaradılışıyla başladı sözcüklerin gücü.Herkes dünyanın var oluşundan beri birçok şey söyledi ama herkes güzel cümleler kullanamadı bir kadına.Her kadın anlayamadı sözlerin gücünü.Bazıları çok sevdi.Hak etmediği mutluluklar yaşadı bazıları,sevda üstüne.Büyük bir çoğunluğuysa hep sevdi ama sevilmedi.

Gerçekten seven anlayabildi sevgilinin değerini,sorgusuz tutuldu bir kadına erkeğin biri.Fakat kadın,bilmedi sevenin kıymetini.Gülüşleri oldu birçoğunun,birçoğu güldü kadınların.Fakat her erkek o gülümseme için bir ömür vermedi.

Ve sen,sen gözlerindeki meşaleyle insanı ışığına tutsak eden sevimli kız:
Sana bakan gözler benim gördüğümü görmedi sende.Sana benim gözümle kimse bakmadı.
Sen bile yabancıyken sana,göremezken sende ki seni,bir ben gördüm,bir ben anladım.Uzaksın bana,bendeki duygulardan yoksun,kendi halinde ve bir o kadar da biçare…

Sana seni anlatıyorum.Kendini anladığın kadar anlamalısın ve kendini sevdiğin kadar sevmelisin beni.Ben anlayabildiğin kadar yanındayım,anlayamadığın kadar erişilmez.sevdiğin kadar seviyorum seni,nefret ettiğin kadar nefretimsin.Bak dinle,gözümdeki seni anlatıyorum bu beyaz sayfaya,siyah kurşun kalemle.

Kişiliğinin tüm gizemi gülüşünde saklı.Bir tebessümün tüm benliğinin anahtarı.Gülüşünle aydınlanır içindeki karanlıklar.gözlerin canlı canlı bakar güldüğünde.Gülüşün bir çocuk masumiyeti,ezilmiş bir insanın ruh hali,içi dışı aynı bir kadın ve daha bir çok güzel şey ifade eder bende.Gülen gözlerle bakarsın sevdiğinde,nefretinle alevlenir gözlerin.Suskunluğunda bile bir başka güzelsin.Herkes için değilse de benim için özelsin.

Bilirsin,imkansızı sever hep insan.Sever sevilmez,ister istenmez.Hep arar insan diğer yarısını,bulur mu bilinmez.Her insan hak etmez sevilmeyi hatta sevmeyi bile.Sen fazlasıyla hak ediyorsun.Gülüşün bir insanı çekimine katmayı fazlasıyla hak ediyor

Sana dair söylenmesi gereken onca şey varken kalem kalemin seni yazmaktan aciz,benliğim sana tutuklu.Her şeyi fazlasıyla hak ediyorsun,sevilmeyi bile…

İşte bu yüzden sen hep

Sevil

Sevil …