NEFESİN BİR ÖMRÜ DOLDURSUN SEVDİĞİM…
“Ne acı…Ömür bize mutlu olma şansı vermedi sevdiğim… “
Bana hep “benim içinde şiir yazacak mısın birgün?”derdin.Bak işte, bugün seni anlatacak,belkide ucu bucağı olmayacak ,nasıl sonlanacağını hiç bilemediğim, bir yazının başlangıcındayım.
O kadar da mutlu sanırken seni;bir acının girdabında döneleyen, konuşamayan,derin acılarının,hafife aldığın yanlarıyla karşımdaymışsın meğerse…Bilememişim.
Oysa ben;”Adamı gözünden tanırım”ahkamından dem vuran ben,anladığımı zannedip,tanıyamamışım seni.Bilememişim çocuksu tarafınla, koynumun başucuna koyduğun her seferinde alnını şefkate sarışımla, duyamamışım içinden bağıra çağıra yollara düşmeye gönüllü çığlıklarını.
Avuçlarımı diz kapaklarıma vurupta bunca pişmanlığımı dindirebilir miyim?Olsa mümkünü sırtına yüklenmiş onca derin sancına ilaç olabilir miyim?
Minik kelebeğim;Bir hatanın başından dönmek kardır, yaşamda tekrarı olabilecek hataları telafi etmek adına…Bugün seni sırf iyiliğini düşünenen insanlar yaşının tazeliğine,hayatının körpeliğine sığınarak yağmurdan çekip alıp, fırtınaya atmak ister;bu senin tecrübesizliğine ekilecek zararlı fidandır.Gülün toprağına dikeni ekip,bir ömrü ayrıştırmak yakışır mı insana?
Anlatmamıştın, üzerini çizdiğin onca hatırlanmaması gerekli anıyı.
Gün bugündü…Hiç unutamayacağım bir keder daha ekledim bugün, ardımda bırakacağım seyir defterime.İçimin hüznü tarifsiz,dile getiremeyeceğim,boyumu aşan bir dalgada boğuşuyor zihnim.Ayrı bir faslın devrini sürecek kalbim, bu zor gerçeğe alıştırırken bünyemi.
Yanımda olsaydın ve yine ben saçlarını okşayıp “Üzülme bebeğim bunlarda geçecek”diyebilseydim.Korkmadan,seni sevenlerden kopmayacağından emin olupta “Lütfen doğrularından şaşma!”deseydim.Diyebilseydim.
Olanları anlatma mecburiyetin asla yoktu, olamazdı da.Kırgın değilim,bu kadar acımasızca sahnelendiği için gaddar yaşama,kızgınım… Sadece kızgınım,kızdım hayata.Haketmeyenlere ,haketmediklerini verdiği için,yastığı değiştirip kaderi değiştirmeden sardığı için başımıza.
Yine seveceğim seni dolu dolu.Yine bekleyeceğim merdiven başlarında gelişini… Yine adımların bana doğru yol alırken, gülümseyerek karşılayacak bakışlarım yüzünü kapı önünde kollarım göğsümde kavuşmuş.