gözlerimi çektim üzerinden, tıpkı sözlerimi üşümeyesin diye üzerine örttüğüm yaprak gibi.
hışırtısı kasımı andırsın, kokusu yağmuru
dinle şimdi bensizliği
canın uyuşsun,
ellerin, yaslandığın duvarın, hatta duvar kağıtların tavana dönük abajurların beni özlesin.
sessizliğiminden belliydi bir şeylerin bende bittiği
anladın ve kendine itiraf ettin
ben duymadıysamda bir göz gördü

ahşap kulen üzerine yıkıldı, çıkarttığın çiviler bente takılı kaldı
bir şekere kandım sana sandın değil mi! yanıldın

kim daha acımasız ?şimdi..

adını unutmaya hazır, tatmin olmuş yanım mı?
egolarına harcadığın küçük kız mı?

bir dilek tuttum, nefesim keserken camı
yazın ortasında bir hararet anı
bir yıldız kaydırdım öğle vakti
adadım sana ölmeyecek aşkıma dair bir yerimi
ve şimdi kırdım bileklerinde putlarımı
bir zamanlar diye başlıyorum senli cümlelerime artık,
ve seni sadece gülmek için anımsıyorum...
sesizliğim yemin değil!

hatta öğüt bile veriyorum kendime
tekrar dene ...
tekrar sev...
tekrar yenil..
tekrar yen...
ama onu sevme!!!

uslu bir kız olup, kendime verdiğim sözü tutuyorum.