Yazar mısın? Bu soruyu sorduklarında afallayıp kaldığım olur zaman zaman. Kendime dönüp ben yazar mıyım sorusunu sorarım. Bazılarına göre yazarım, hem de keskin kalemi olan biri, nereden neyi nasıl aktaracağı belli olmayan, düşündüklerini gizlemeden kağıda aktaran bir yazarım. Bana göre yazar mıyım?

Yazmak yüreğindeki incileri satırlara işleme eylemiyse ben yazarım. Bu uğurda yaşamını harcayacak kadar fedakarlıkta bulunduğumun farkındayım. Peki, bende eksik olan ne? On yılı aşkın bir süredir profesyonel olmak bağlamında bu camianın içinde yer almak için çalışmakta mıyım? Evet, edebiyat dünyası içinde var olmak için mücadele ediyorum. Bu süre içerisinde neler gördüm ve duydum. Gördüklerim ve duyduklarımdan sonra kendime döndüm. Kendimde, iç âlemimde yolculuğa çıkıp; yazma eyleminden ya da bağımlılığından kurtulmak adına savaştım. Öyle bir illet ki yakamı bırakmadı bir türlü… Yine aldım elime kalemi diyeceğim ama kalem yerine bilgisayarın tuşlarını kullanmaktayım. Yanımdan ayırmadığım üç nesneden biri nede olsa.

Başarısızlığımın nedenini araştırırken neler gördüğümü anlatmaya çalışayım mı? Aslında başarısızlık demek yanlış olur. Ben ve benim gibiler yazarlığı popülarite olarak algıladığımız için yanılgıya düşüp krizler geçirmekteyiz. Bir gece içerisinde yazar olanlardan eksimiz ne diyerek isyan ediyoruz. Eksik olan bir şey yok hatta fazla olan değerlerimiz var. Bizde ki etik anlayış onlarda olmadığından bir gecede yanıp ikinci gecede sönmekteler. Yanıp yanıp sönmek yerine hafif ışıkta yol almak en uygun olanı…

Her camia gibi bu camia da kokuşmuş her geçen gün kokuşmakta… Biraz fizik biraz cilve ile iş halledenler mi istersiniz? Adım attığınız her mekanda karşınıza bir tane çıkar. Ya da aileden maddi zenginliğiniz varsa açasınız bir yayınevi yazarsınız iki satır bir şey, olur size şiir ve roman… Kendi kitabınızı kendiniz yazıp yayınlarsınız. Medyada varsa tanıdığınız iki reklâm oldunuz yazar… Yazarlık bu mudur? Yazarlık hislerinizi duygularınızı, düşüncelerinizi başka insanlarla imgesel zenginlik içinde paylaşmaktır.

Bu durumda geriye dönmekte zor, ileriye gitmek de. Geldiğiniz noktada topluma geri dönüp toplumun diğer fertleri gibi gündelik yaşama adapte olamıyorsun. İleriye gidememe nedenleri de yukarıda yazdığım şekilde. Onca kitap, dergi içinde boğuşarak geçirdiğin yılların ardından her şeyi bir kenara bırakıp atamıyorsun. Bir çobanın köyden çıkıp büyük şehirde yaşadıktan sonra köyüne döndüğü an yaşadığı açlık gibi bir şey…

Yayın ve edebiyat sektörü kan ağlarken bu yazıyı yazma gereği duydum. Çünkü gerçek cevherler bir yerlerde hayat temaşası içinde mücadelesini verirken; bir kısım hiçler değersizlikleriyle yazar diye gezinmekte.