Yalnızlık çamur kokar
Yapışır kalır üzerine
Küheylan rüzgarlardan sonra
Hevesleri dökülür bir bir
Ve hatıran aziz değildir artık.


Fiskeyle sevgi öğretildi
Bir dirhem şevkatte arandı cevap.
Yanında önemsenmeyenin
Yokluğunun kanatması gibi...
Değer: Kaybettiğinde anlaşılandır.


Bir yere gittiği yok kuşların, anla!
Onca yol aynı iklimde kalmak için
Kalan, savrulur mevsimlerde
Durdukça donar içinin ırmakları
Yalnızlık soğuk ve kirlidir
Anladıkça hatırlarsın.


Sokaklar aynı, yüzler de
Birde başarısız dünyanın kelebek kralları.
Yeniliriz bu sistemin oyunlarında
Git ve yaşanacak bir yer bul kendine
Bir bir kayboldu kahraman bildiklerimiz.


Saadet asrı değil aynadan yansıyan
Devrimler parlamıyor ihtimal gölgesinde
Ve son kurtarıcı yalnız öldü
Durdu, çürüdü tarih
Kutsanan her geçmiş kendini gömdü.


Kalabalık ve çirkin şehirler gibi
Dağınık ve biçimsiz kaldık.
Çok şey istememişti kimse
Sadece; başka bir dünyanın
Mümkün olma ihtimali...
Yardan sen geç ne diyeyim
Ben serden geçtim işte.