Bir türlü ağlayamıyorum artık
Gözlerimden gözyaşı akmıyor
Hep içime akıyor gözyaşım
Gözyaşlarım hep yüreğimde birikiyor
Artık kalbim vücuduma gözyaşı pompalıyor
Ve de gözlerim kan ağlıyor

Bir türlü gülemiyorum artık
Gözlerim hiç ışık saçmıyor
Gülen sadece ağzım oluyor
Gözlerim ise hep ağlıyor
Gözyaşı da değil
Artık kan ağlıyor

Bir türlü uyuyamıyorum artık
Hiç renkli rüyalar görmüyorum
Artık rüyayı sadece
Umutsuzca hayal kurarken görüyorum
Ve gerçeklere bakarken
Kabus görmeyi yeğliyorum

Bir türlü sevemiyorum artık
O kadar sevmişim ki zamanında
Kalbimde hiç boş yer kalmamış
Kanım bile sığmaz olmuş kalbime
Hep gözlerimden taşmış
Ben kan ağlarken
Gözyaşımın tuzu tüm hücrelerimi yakmış
Platonikçe sevdiğim insanlar
Kalbimde birikmiş, taşmış
Tüm vücut hücrelerime
Gözyaşımla beraber pompalanmış

Artık ne ağlayabiliyorum
Ne de gülebiliyorum
Bir türlü kavuşamadığım uykuları da
Platonikçe seviyorum