Herkes ilk ve son arasında gidip gelirken
Ben ya bitmek bilmez başlangıçlara takılıp kaldım
Ya da ulaşamadığım sonların hayaliyle yandım
Kimi elle tutulur zaferlere bir söz gibi imza atarken
Ben o sözleri veremeden bozandım
O sayısını bile unuttuğu beraberlikleri yaşarken
Ben tek tek hayal kırıklıklarını sayandım
Ve ölüler bile hep bir yerlerde toplanırken
Ben yaşarken terk edip gidenleri uğurlayandım
Ve birileri çekip giderken
Ben hep ardlarından bakandım
Onlar yalnızlıklarını bile paylaşırken
Ben mutluluklarını da hüzünlerini de kendine saklayandım
Sevdiğim koluna birisini takarken
Ben kolumda bir çantayla ona bakakalandım
Birilerine hep sevgiye dair cümleler söylenirken
Ben içi boş selamlara mahkum olandım
Belki istenmeyen adamdım
Belki de sadece karamsardım
Belki depresyondaydım
Belki de sadece yalnızdım
Ya da yalnız bir ozandım