Yaþama karþý sýmsýcak bir sevgi besliyorum... -Dostoyevski |
|
||||||||||
|
O an anlam kaybolmuþtu aralarýnda, onca yüklenen oysa. Daima erken giderdi küçük yürekli kadýn; duyguya erken giderdi ve elleri bomboþ dönerdi. Sanki pazar sabahý iki yumurta bir ekmek almak umuduyla gidilen bakkalýn henüz açýlmadýðýný gördüðünde, bakkala mý kendi zamansýzlýðýna mý kýzacaðýný bilememek gibiydi þimdi de hissettiði. “Boþ ver, detaylarýnda kaybolma resmin bu defa” dedi kendine. Hareket, kabiliyetini yitirdi soðuk akþamýn birbirine uzanmayan iki çift elinde. Sustu zamirler. Yemyeþildi adam. Soluðundan yakalasaydý, býrakmasaydý belki deðiþirdi tabiatýn doðasý, yerçekimi falan karþý konulabilir kavramlar olurdu sonra. Kendini bildiði andan itibaren beklediði mucizeye baktý, burada mýydý? Bilinmezliðin gizi tam kuruyacakken suya deðmiþ yara gibi iltihaplandý, içinin tam ortasýnda ilan etti baðýmsýzlýðýný. Yine erken gelmiþti belliydi erken dönecekti, neye yorulduðunu bilmeden yorgundu. Belki yormuþtu da. Sadece bir an için sýcak bir rüzgar esti, kokusunu duydu adamýn, uzak ülkelerden göç eden mýzýkacýlar gibiydi, az sonra cümbüþü can yakan melodiler uçuþacaktý etraflarýnda. Çok sonra yalnýz kaldýðýnda bu aný hatýrlayacaktý küçük yürekli kadýn ve soluðundan tutmadýðý adamý bir an için de olsa sevmiþ olduðunu varsayacaktý. Sonra kuruyacaktý cümleler, yine de o ana bir virgül attý. Yaðmur baþlamýþtý inceden, deniz desen gücüne saðlýk adamdan daha hoyrat. “Her yaným aidiyetken, bu koku, bu ten… Deðme, duyma gitsin bitsin bu ait olma savaþý” dedi kendine kadýn. “Ya hisler? Deðmemek, duymamak, mümkün müydü hissetmemek?” Gemiye binmiþlerdi çoktan. “Az sonra bitecekti bu serüven, birbirlerine sicimlenen iki elektronken daha mý kolaydý iþler, ses ve suret olumsuzlamýþ mýydý þimdiyi?” Gemi sallandý, adamýn ceplerinden þuur döküldü. Eli boþlukta kaldý kadýnýn, bulamadý adamýn elini. Adam gerçekleþti, gerçekçileþmiþti belki de. Gölgesinde kaldý, izi gitti, cebinde bir tutam kokuyla. Soluðuna sahip çýkmak istedi adam “Nefesim nefes olmayýnca gecenin canýna, gecede ersin gündüze, yansýn tutuþsun yarým yaným” diye geçirdi içinden. Olasýlýðýn bir perdesi kapanmýþtý, sessizliðe duyulan özlemi aðýr basmýþtý. Söndü ateþ, yabancý oldu küçük yürekli kadýn.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © funda kipural, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |