Çocuk olmak,

Siyah önlükler giyerdik okula giderken, tahta çantalar, elde beslenme çantalarý ile bir bütün olurduk, bir de anne öpücüðü konduruldu mu yanaðýmýza tamamdýr. Koþuþturmaca ile okulun zýrrrrr sesi ile girerdik eðitim yuvamýza. Hemen sýnýfýmýzýn sýrasýna geçer andýmýz ile baþlardýk maceraya, sonra bölük bölük sýnýfýmýzýn yolunu tutardýk.

Çocuk olmak,

Öðretmenimiz vardý bizim her þeyi doðru söyleyen. Ailemizden de öte biricik öðretmenimiz ve öðrettikleri vardý. Dövse de sevse de ne olursa olsun “Bizim Öðretmen böyle söyledi” söylemini haykýrýrdýk anamýza, babamýza.

Çocuk olmak,

Kara tahtamýz vardý bizim, karton afiþlerimiz vardý “Ali ata bak, Ömer mýsýr sever”di popüler kelimelerimiz. Beslenme teneffüslerimiz vardý bizim ve çantalarýmýz, sonra “eti kemik geçen” saatlerimiz vardý hepimizin.

Çocuk olmak,

Oyunlarýmýz vardý bizim, yakalamaca, yað satarým bal satarým diye adlandýrdýðýmýz. Oyun kartlarýmýz vardý, “barbie bebekleri” kýzlarýn, “kara þimþek”ler erkeklerin olurdu her zaman. Tasolarýmýz vardý birbiri ile yarýþtýrdýðýmýz. Ve Tetrislerimiz 2 oyunlu 3 oyunlu olan diye heyecanlandýðýmýz. Çizgi filmlerimiz vardý bizim ýspanak dostu “Temel Reisimiz”, “Ninja Kaplubaðlarýmýz”, sevimli suçlularýmýz “Dalton”lar ve kahraman “Red Kit”imiz ve “Var yemez Amcamýz” bir de uzayda “Voltran ile Lazerion”umuz vardý bizim. “Street Fighter, Hugo ve Mario’muz” vardý televizyon karþýsýnda telefon ile oynayabildiðimiz.

Çocuk olmak,

"Gün güneþli, insanlar neþeli
Sen de gel oyna, Susam Sokaðý'nda
Dostluk ve sevgi sarýyor her yeri
Gel katýl bize, el elele

Sev dünyayý, açýlýr her kapý
Ýþte Susam Sokaðý...”

Susam Sokaðýmýz vardý bizim, Sepetinin içinde Kýrpýk’ýmýz, çocuklarý eðlendiren Minik Kuþum’uz, sevimli Kurabiye Canavar’ýmýz ve Edi ile Büdü’müz. Hepimizin sevdiði sayýydý altý. Kurbaða Kermit’imiz de vardý bizim “aradaaa kaaaldýýým”larýmýz vardý hepimizin.

Çocuk olmak,

Þarkýlarýmýz vardý en afilisinden, Hey Corç  versene borç, aboneyim, hadi yine iyisin, kýl oldum abilerimiz titretirdi tüm benliðimizi ve uçururdu bizi coþkuyla.

Çocuk olmak,

Dizilerimiz vardý bizim, Uzaylý Zekiye’miz, bizim mahallede yaþayan Perihan Ablamýz, Nuri Kantarýmýz, Süper Babamýz ve kedi canavarý Alf’imiz vardý.

Çocuk olmak,

Korkularýmýz vardý bizim, Elm sokaðýnýn kâbusu Fredy’miz vardý uykumuzda. Alaca Karanlýk kuþaðýmýz vardý on dakikalýk, büyüklerimizin izlettirmediði; ama her seferinde de izlediðimiz.

Çocuk olmak,

Bayramlarýmýz vardý bizim, el öpmek için sabah erkenden kalkýp yarýþtýðýmýz kardeþlerimiz vardý. Rugan ayakkabýlarýmýz vardý siyah ve kýrmýz kurdeleli tokalarýmýz. Bayram þekeri toplamaya gittiðimiz arkadaþlarýmýz. Þeker için “Bayramýnýz mübarek olsun” sloganýný bize öðreten kültürümüz vardý bizim.

Çocuk olmak,

Takýmlarýmýz vardý bizim, Beþiktaþ’ýmýz, Fenerimiz, Cimbomumuz. Feyyaz, Ali, Metin üçlümüz vardý sahalarý rakip takýma dar eden, Þeytan Rýdvanýmýz vardý, Takoz Recebimiz, Kral Tanju’muz, Prekazimiz, Simoviçimiz, Cemilimiz ve daha nice deðerli topçularýmýz vardý 

Çocuk olmak,

AÞK’larýmýz vardý bizim, papatya falýna baktýðýmýz sevgililerimiz vardý, seviyor sevmiyor diye adlandýrdýðýmýz. Sevgiliye attýðýmýz mektuplarýmýz vardý bizim. Ýçinden ok geçen ve isimlerimizin baþ harflerini yazdýðýmýz kýrmýz kalplerimiz vardý. Hatýra defterlerimiz vardý canana ve canlar yazmasý için verdiðimiz. Sulu boyalarýmýz vardý, AÞK dolu yüreklerimizi boyamaya çalýþtýðýmýz.

Çocuk olmak,

Ailemiz vardý bizim, sabahlarý bize kýzarmýþ ekmek üzerine yað süren annemiz, ananemiz vardý. Bize bakan ananelerimiz, babaannelerimiz, bizi kýzdýran teyzelerimiz, þair dayýlarýmýz, hayta kardeþlerimiz, akþam gelirken elleri ekmek dolu dedelerimiz vardý bizim. Mutlu bir yuvanýn neþesiydik biz, en sevilen, en deðerli olan, en kýymetliydik, tek kelime ile her þeydik biz. Küçüktük ama koca yüreðimiz vardý bizim, içine dünyayý sýðdýrdýðýmýz sevgi dolu yüreklerimiz vardý bizim, sahte olmayan gerçek sözlerimiz vardý, yalandan arýnmýþ. Çocuktuk ve çocukluk yapýyorduk hayata aldýrmadan, bazen kýrýldý kalbimiz bazen bozuldu büyümüz ama her þeyden öte sevgimiz vardý bizim.

Çocuk olmak,

Ne kadar büyük olsakta…


Fatih Mehmet Mirza