I.
Sorularým cevapsýz kaldý.Zeki çocuklarý kandýramýyor artýk söylediklerim. Korkularýmýzýn maskesini yýrtýyorlar yüzümüzde.
(Bütün cennet hikayeleri ve cin uydurmalarý...)
Arkamýza bakýnýyoruz durmadan. Kandýrýlmýþ çocukluðumuzdan
akan kan ve kendi kýrdýðýmýz kalbimiz.
Hep annemize tutunuyoruz adam cüssemizle.
Aþklarýmýz devlerin týrnaklarýndan sökülürken,
bir ninnide uyanýyor düþlemediðimiz ayrýlýklar.
(Katil bir yaz tatilinin; kesip avuçlarýma býraktýðý kiraz aðacý...)

II.
Bilgi. Çaðýmýn canavarý.
His taþýmýyor kablolar.Yeþil gözlerini bana ulaþtýran o evrensel hýz.
Yokluklardan yaratýlmýþ ruhsuz insan artýðý.
Yarým asýrlýk yalnýzlýðýma gösteremediðim boþluga
otað kurmaya çalýþýyor.Yedi düvel padiþahý sanarak kendini.
Kayýp zaferlerin naralarýna kýrýk mýzraklarýný saklayarak.
Bilgeliðinde aptallýðýn saklanmaz büyüsü.
Daha ne kadar çok kandýrabiliz kendimizi,
biraz daha birarada olabilmek için.
(Yanýlgýlarýmýzda hep bir düþ.Yüreðimizin düþtüðü yerde.
Biz aþký görmeyen körleriz bu aðzý yýrtýlmýþ þehirlerde.)
Evler ben. Caddeler ben. Ýnsanlar ben.
Reklamlar yenileniyor ekranlarda yýkýlýrken sýðýnaklarýmýz.

III.
Düþlerim kýrýldýðýnda neden caným yanýyor? Madem ki gerçek deðiller.
Ýnsan denen kuþun bir kanadý yaþam ve ölüm bir kanadý.
Düþeceðim derken uçuveriyorsun.
Gökyüzünde kanat izlerimi arama,býrakmadým.
Yine de sorabilirsin hüzün taþýyan bulutlara,göçler beni tanýr.
Daha ne kadar çok kanatlanacaðýz kimbilir,
yeniden yeniden düþmek için.

IV.
Siliniyorum gittikçe.Varlýðýmý görünmez kýlmaya çalýþýyorum;
(þiirlerim için).
Bende büyümeyen çocuðu sizinle tanýþtýrabilirim.
Bildiklerinizi unutursunuz beraberce.
Size biraz güneþ sararým yolluk, bir meleði ayartýrým yoldaþ olsun diye.
Köprüleri yýkýlmýþ derelerden geçerken kollar sizi ay altýnda
þeytan patikalarýnda.
Ben. Zaman yolcusu.
Sonbahar yapraklarýnýn altýnda topraða giren solucan.
Üzerime biraz daha basarmýsýnýz?

V.
Kanat izlerimi arama.
Bir bin yýl daha yaþarým sen beni görmeden.
(bulutlarýn saklýsýnda kalýrým bilerekten, sen beni yaðmur bil)
Seyyah sözlerime biçtiðin deðer bir papatya alamaz kýrlara çýksa.
Güzel bir günde bulutlar neden sessiz acaba?
Boþluða bir söz býrakma.
Bir bin yýl daha duyarým ben seni, duyarým her söz için.
(Kuru dere yataklarýnýn; susup içime býraktýðý akýntý...)

VI.
Gök.Þairlerin intihar tarlasý.
Bundan kelimelerin kanýnýn mavi akmasý.