“Dil sustuğunda,
Göz demeli sözün esaslısını..” dedi adam.
Dışarıda güneş firarisi bir sıcak,
İçeride tütün mavisiyle boğazlanmış hava vardı.

Ürkek bir soru işaretini bakarken genç kız,
Hıçkırıklarını sakınan sesinde,
Ana emaneti korkularının ayak sürüyüşü,
Geleneksel ayıpların zincir şakırtıları çınlıyordu.

Betondan ibaret ufuklarına,
Yangın zamanlarından son anda kurtarılmış,
Yarı yanık manzara resmi asılı bu kasaba,
Nasıl bir gelecek sunabilir,
Gerçeğini arayan düşlere,
Diye fısıldadı adam.

Havayı soluyan sözleri,
Yakalamak için genç kız,
Savurdu gözbebeklerini,
Sevindi ağlamaklarımız.

Çeliğin namlu,
Betonun yuva,
Olduğu bu çağda,
Böyle yaşanıyor,
Paylaşmaya dair,
Üstü kapalı konuşmalarımız.