KARAM
Keskin bir bulut kaplar,kararan yükseklerden;
Uyur bütün kainat,dalıp hayalleriyle…
Rüzgarda kalan ruhlar,yaprak olup titrerken
Zaman bir liman gibi,sarmalar elleriyle.
Ufuk,iplik iplik, ilmek ilmek dokunur,
Ay utanır,sevdayla, gözlerinden okunur…
Kara toprak,kara ağaç,kara sevdam kara,
Kararan gözlerimle daldım karanlıklara…
Saçların katran katran kaplamışsın rüyamı;
Tenin sevdamdan kara,yüklenmişsin her gamı.
Utandım yıllar yılı,saklayarak sırrımı,
Sonunda dinledin bütün hatıralarımı..
.
El ayak çekilince başlar sessiz şarkılar
Dertli arı petekte hep ismini sayıklar…
Bazen bir rüya uçar,ümit hüzün karışır.
Yarasalar göklerde birbiriyle yarışır.
Sessiz bir akrep yürür,zehrindedir tasası.
Ürkek öten baykuşun viranedir yuvası.
Yıldızlar sana mahçup,ay suspus gazabından,
Renkler seni kıskanır,sular korkar adından.
Bırak doğsun yıldızlar saçlarının arasından
Ay her zaman yükselsin,dağların arkasından…
Benim mahçup sevgilim,sakla beni göğsünde
Kara bulut ol,gezdir,yıldızların üstünde.

Bağrında uyut beni,dizlerinde dinleneyim,
Adına yazılan şarkıları dinleyeyim.
Masallar anlat bana,çocukların dilinden,
Bir bardak su ver sonra,perilerin elinden.
Rüyamda yaşat beni,tasamda pişsin aşım;
Benim sevgili Gece’m,dert ortağım,sırdaşım!
Ünver PAZARLI