YALNIZIN SESÝ

Yalnýzlarýn sermayesi çile ve sabýr
Yüzerler denizinde karanlýk gecenin
Üþüyüp titrerler, zira mevsim hep kýþtýr.
Onlara sor sýrrýný hayat denen bilmecenin.
Sana hangi yalnýzý anlatayým, istersin?
Yalnýzlýk Allah'a mahsus, benden neyi beklersin?

Ah,senýn yalnýz sarý gül diyen inadýn!
Küstürdü baharý , açtý bülbülde yara;
Bir ölgün bakýþýn,kelebek kanadýn,
Dolaþtýrdý beni diyardan diyara.
…
Karlarý sevmiþtim, kalbin gibi ak;
Söndürürdü belki tende ateþi.
Bu nasýl yangýndýr, bu nasýl ocak?
Bu kara sevdanýn yokmuþ bir eþi…
Sonra beyaz hislerim kirlendi bir bir.
Yalnýz , kor alevden bir külü kaldý.
Silindi hatýralar, deðiþti devir;
Gazap dolu sözlerin rüyamý çaldý.

Avare yýllarýmý yapayalnýz geçirdim,
“Gökyüzündeki yýldýzlar” ý öðretti þarkýlar.
Bir karlý geceden bir çöle girdim.
Eritti bedenimi bir deli rüzgar….


Denizle tanýþmamýz ne yaman oldu.
Depreþti eski derdim dalgalarýnda,
Hiç görünmeyiþin çok zaman oldu,
Unutuldum mazinin sayfalarýnda….

Mekan deðiþti, yalnýz zaman hep ayný;
Seninle doluydu canýmýn her yaný.
Gönlüm hep seninleyken gündüz ve gece,
Yokluðun olmuþtu bir garip bilmece.


Yýllar boyunca hiç çýkmaman karþýma,
Bir platonik sevdayý sardý baþýma
Her yaným insanla doluyken rengarenk,
Seni anlatýp durdum sabahlara dek.


Götürdüm seni yüreðimde her yere…
Yolcular iner binerdi gemilere,
Sahilde suya vururdu hayalin,
Sen çýkmazdýn,görünmezdin koca þehirde.
Sudaki balýklar gibi martýlarýn sesinden,
Dalgalar sarhoþ olurdu sahilin nefesinden.
Yalnýz, seni savururdu deniz,yüzüme.
Okþarcasýna,dövercesine,öpercesine...
Ne yollarda izin vardý ne denizde bir gölgen;
Yalnýz bir kabus kaldý "Unutmalýsýn" diyen.
Ahlarým kapladý gökleri ve yeri!
Atmadým seni gönlümün köþesinden,
Yalnýz kalmaktan ürkerdim geceleri
Seni son kez görmemek endiþesinden.
....



Aradan yýllar geçti, kaç çiçek soldu gitti.
Dereler aka aka yolunu buldu gitti.
Mevlam hiç soldurmasýn çiçeðini baðýndan,
Tatlý söz eksilmesin karanfil dudaðýndan.

Gül yanaklým. ,ceylan gözlüm, , sitemkar,
Bütün güzelliklerde senden olan bir þey var.
Gül devri deðil yalnýz,Kasýmpatýdan haber ver,
Sevda bahçesinde adýn yine de ömre deðer.
Saniye ayýr þimdi , bir günün dahi kalsa,
Yürekte iðne kadar boþluk vardýr nasýlsa.
Hangimiz daha yalnýz,düþündün mü kendince?
Ýnsan neler hisseder sevmeden sevilince.?
Ömrün boyunca kaçtýn kartalýn pençesinden,
Fakat en son kaçýþ yok feleðin kafesinden
Yalnýz doðduðumdan mýdýr,yalnýz öleceðim?
Mahþerde yolunu bekleyeceðim.

Ünver PAZARLI