Gelecek?Birinin gelecek dediğini duymuş gibiyim.Ne zaman bu kelimeyi duysam gelecek kelimesinin bir isim olarak değil de gelecek zaman kipiyle çekimlenmiş bir fiil olarak kullanılmış olmasını diliyorum.

İsim olan gelecek korkutuyor beni.Geleceğinden umutsuz birinin doğal bir davranışı olsa gerek.Geçmişine küfreden ve geleceğinden umutsuz yaşadığı andan hoşnutsuz...Bu beni mi tanımlıyor?Evet galiba kendim için bir tanım uydursam en güzeli bu olurdu.

En azından bir tanımım bile olduğu için sevinmeliyim.Tanımı olan şahıs, kavram, ya da olgu...Eğer tanımları varsa onlar vardır.Ben de varım.Var olduğum için mutlu muyum?Bilemiyorum.Belki de değilim.Ama yok olmak da istemiyorum.

Hayatımda iyi şeyler yaptığımı düşünüyorum.Her zaman iyi olmaya çalıştım.İyi bir çocuk, iyi bir öğrenci, iyi bir insan.Hepsinde de "iyi" olduğum için olsa gerek hırpalandım.Sessiz bir çocuktum.Mecburiyetten ya da kendi isteğimle bu böyleydi.Ama ona rağmen en yaramaz çocukların gördüğü muamele bile benim için hayaldi.İyi bir öğrenci oldum.Belki kendinden oldu, belki ben istedim.Ama yine en kötü, tembel öğrenciler kadar değer görmedim.Şimdi mi?Şimdi ne olcağı belli olmayan tembel öğrencilerden bir farkım yok.İyi bir insan oldum.Belki ben istedim, belki öyle olabiliyordum sadece.Öyle olmam gerekti.Ama en kötü insanların bile görmediği muamelelere maruz kaldım.Sonuç?Ben en kötüsüyüm.Geleceğe umutla bakamayan,geçmişini nefretle anan, yaşadığı andan hoşnutsuz.Ben şimdi buyum.Gelecekte ne olacağı meçhul...