Güller yüzünde buruþtuðunda
Kokladýðým kahkahalarýnýn arasýnda
Sesin havada çatlarken yaratýrdýn ismini
Bütün deliliðimin resmini
Çizerdin duvarlarýna aþkýn


Eksik çocukluk yýllarýnýn içinde
Gülüþürdü zalim kelebekler
Sen her baktýðýnda
Aðladýðýnda
Yalvardýðýnda
Onlar da hep oradaydý
Günü tamamlayan iþte onlardý
Sahnenin içindeki dublörler...
Ama onlar kanatlarýyla ezdiler aþký
Her zaman tek baþlarýna ve kýsacýk ömürleriyle

Senin adýn neydi?

Rüzgardý bir zamanlar.
Estiðin zaman tutunacak yer yoktu
Demir raylardan ve otoyol asfaltýndan baþka.
Saklandýðýn zamansa hep aranan sendin.
Sayardým yirmiye kadar
Sen hep kaybolurdun.
Bazen sen bile bulamazdýn kendini.

Senin adýn neydi?

Güneþti bir zamanlar.
Açtýðýnda gülerdi karanlýðýn korkunç yüzü.
Gülümserdim.
Kaçamazdým senden.
Ama öyle nefret ederdim ki
Geceyi özlerdim, sýðýnýrdým ona.
Vahþiceydi doðuþun
Hep beklenmedik ve bir anda.
Önce sabrederdin hep karanlýða.
Bir anda alýrdýn intikamýný.
Öyle nefret ederdim ki
Özlerdim seni, aranýp dururdum gece boyu.

Senin adýn neydi?

Yaðmurdu.
Sakinlik ölesiye maðrurdu
Dersini almýþ tabiatýn anýsýnda.
Sen griydin kalýn kapaðýnýn ardýnda.
Taþardýn, taþýrýrdýn kalbimdeki bir yeri
Öldüresiye vururdun damlalarýný
Sakinlik hýrçýnlýða dönüþürdü.
Dibe ben inerdim seni yakalayacaðým diye.
Sen hep yüksekten atardýn bana ümitlerimi
Yakalamak imkansýzdý ama ümitti savurulan
Geçmiþin karanlýk gölgesine.
Bulutlarýnýn çekilmemesi için yalvarýrdým
Ancak sen çekildiðinde fark ederdim
Sonsuz güzelliðini gök yüzünün.

Senin adýn neydi?

Yaðmurdu ve belki yaðmur kalacak.
Ama sana yeni bir isim verdim.
Sen sadece bir resimsin
Yitik, kopuk,
Aný denilen bir fotoðraf albümü arasýnda.