Yazdýgým anlamsýz satýrlardan sonra sen ve sensizliðim yine karsýmda.Gözlerim bakarken hayaline yuz hatlarýndaki anlamsýz ifade dusundurur beni.Bilinmezliklerin ortasýnda yapayalnýz kalýsýmýz ve karamsar dusuncelerimiz bizi kurtarmaya yetmiyor. Senle ben olmak söyle dursun biz olmaktan o kadar uzaðýz ki
Hayallerimin ortasýnda seni ve melankolik gunlerimi yaþýyorum.Unutulmaya yuz tutmus hayalinle seni özlüyorum.Sensizlikten yetim kaldýgým gunlerde seni, sevgini, seni sevdiðimi hep tekrarlýyorum belki silersin göz yaslarýmý unutturursun çektiklerimi diye.Bekliyorum dönersin bir gun geri unutamadým ki ben hiç seni.Dolan gözlerimin nemliliðinde unutmak basit gibi görünse de unuttum demek bile hatýrlamak olsa bile keske unutabilseydim seni
Biliyormusun seni öyle çok sevdim ki adýnýn her harfine o kadar and içtim ki senin gitmen yetti beni bitirmeye.Sallana sallana kaybolup harcanýp gidiyorum.Artýk yapacak biþeyim kalmadý ellerim titriyor yine sensizlikten üþüyorum .Yasananlarý unutmak hayallerimden vazgeçmek uzereyim ve sen birtanem kalbimin içini dolduran tek varlýk.Sen gözlerinde hayatý anlamlardýrdýgým sebeb dinle beni ; ben basit duygularýmýn karamsar karmasalar içinde yok olup gitmesini istemiyorum.Sen sensizliði hisset sus sadece dinle ben yanýnda yokken