Dünyanın demokrasi ile idare edilen ülkelerine bir
bakınız. Hangisinde dar gelirli, fakir, sokakta yatan vatan-
daşı yok diyebilirsiniz. Hangi demokratik ülkede işsizlik
yüzdesi Sıfır denebilir. Çünkü demokrasi tarifindeki Eşit-
lik ilkesi, hiçbirinde reel değerini yakalayamaz.
Önceki gün Amerikalı bir filozofun Wikileak olayına
getirdiği yorum, bu yazıyı yazmamın esas nedenidir.
Filozof, olayın nedeninin altında Halkın Demokrasiye olan
nefreti yatmaktadır diyor. Ne kadar güzel bir saptama.
Şimdi, demokrasilerdeki eşitlik ilkesinin neden
yerli yerine oturmadığını, hiçbir demokratik ülkede
bunun uygulamasının tam, doğru, ideal ölçülerde gerçek
leşmediğini görür gibi oldunuz mu, anladınız mı?
Siz fırsat eşitliğini sağlayamazsanız, gelir dağılımını
hakça bölüşmezseniz, yürütme erkini Üçüncü kümeden
bir futbol takımını idare eder gibi yönetirseniz, sosyal
adalet kavramını yalnızca Anayasanın sayfaları arasında
unutursanız hangi Eşitlik ilkesinden söz ediyorsunuz
diye sorarım.
Evet, olay gerçekten Halkın Demokrasiye olan nefreti
dir. Sanırım en güzel örneği de benim ülkemdir. Seçim-
den önce, siyasilerin yuvarlak sözlerinden önce bu eşit-
lik ilkesinin üzerine parmak basacak, halkın gelir düzeyi
nin neden bu kadar farklı, aralarındaki uçurumun ne
denli korkunç olduğunu anlayıp derhal çözüme ulaştı-
racak Liderlere, Milletin vekillerine, Bakanlarına, Müs-
teşarlarına hattâ memurlarına gereksinimi vardır.
Büyük şehirlerdeki kiralarla sıradan bir memurun
aylığını karşılaştırın anlarsınız. Konut sorununa bakın
anlarsınız. Öğrencilerin tepkisine, tayini çıkmayan öğ-
retmenin yakınmasına yakından bakın anlarsınız. Ba-
sının taraftar olan, olmayan hâline bir bakın. Gerçek
Demokrasi ile bağdaşıyor mu ? Yakıştırmam doğru
olur mu olur. Demokrasiyi ticaret gibi birşeye dönüş-
türdüler, idare edenlere de tüccar deniyor galiba. Halk,
işyerinde çalışan çırak, kalfa, usta. Geçimleri, her
yıl yapılan yüzde dört zamla sürüyor.
Demokrasiyi gerçek anlamına yüceltmek için zaman
var. Yoksa ben de nefret edeceğim bu demokrasiden.