Mor sümbülde kaldı aklım
Koklayışını hiç unutmadım
Sen kokan sensiz gecelerde
Bir sümbül bile olamadım dedim kendime..
Yani dertlendim bu gecede..
Yalnızlığımıza dedim, iki kadehe,
Bakmadım o an diğer sevdiklerime
Ne denize ne de gökyüzüne
Gözlerimi kapadım ve dertlendim
Gözlerimi açtığımda sensizliğe
Hem deniz hem gökyüzü seslendi
İyi ki açtın dediler gözlerini,
Koklarken sümbülü gözleri sendeydi,
Ama senin gözlerin sümbüldeydi…
İşte böyle sevmişim seni
Yürüdüğünde kaldırımlara
Kokladığında çiçeklere
Dinlediğinde şarkılara
İçtiğinde suya
Nefes aldığında havaya
Takılmışım..
İşte seni böyle sevmişim
Şimdi de sensizliklerle dertlenmişim…
(Gürsel ÇOLAKOĞLU)