İmreniş

Çisil çisil nisan yağmuru
Doğuma hazır toprak
Minicik çiçekler
Ormanların dal uçlarından sızan
Güneş ışıklarıyla beraber,
Bir baharlık.

Mavi mavi çiçeklenir köy yolları
Bitiş midir, başlangıç mı?
Hayır, hayır! Her an taze ormanımız,
Göğe durmuş öylesine,
Tanrıya yakarışta kolları.

Toprağımız bir, sürgünümüz ayrı
İnsanım ben isim isim
Çiçeği açmayan, dumanı tütmeyen
Yedi iklim
Sen doğasın kalıcı,
Ben gelip geçen bir yolcu.

Ceninlerin seyridir bu
Papatyalarla bezenir
Dağ, ova, yayla, orman, her su başı
Ucu bitmeyen kör denizden,
Çeker alır varoluş
Asırlara uzanırken yer, yeşerti,
Bizse göçen, kafesini taşıyan kuş.