Ýnþiraha ulaþmayý hangi gönül diler
Gören göz, iþitilen söz, ruhun didarýnda saklanan öz vaktini bekler
Ehliyet sahibi olmak yetmez, kemali yet için nefsi temayülünü terbiyey-i aþk gerek
Þikâyet etmek kefaletine itibar etmez, vecdin hak için olmadýkça aþk haline gerekmez


Ey Rabbim derken, kalbini gözet
Nasýl bir lisandan bahsediyorsun, niyetinin hoyratlýðýný nizam et
Nefsin hür oldukça, zafiyetlerin ruhunu boðdukça, sevdaya deðil, sefilliðe itimat et
Yükünün aðýrlýðýndan, tercihlerinin baðnazlýðýndan tez vakitte imtina et, aþktýr hakikat


Kulaðýna gelen ney’in sesi ne söyler
Ruhunun evveliyatýný, ahirin için dünya hayatýnýn ahýný hikâye eder
Ne kadar debdebelik varsa tefekkür etmeni tavsiye eder, sessizliðin aklýndan eser
Tevdi edilen emanetler adýna, ihmalkârlýðýný edebi diliyle öðütler, kalbine dikkat et der


Bilmem ki takat-i derman kimdendir
Nefes-i can aþkýn elindendir, firkatine ram olmadýðýn sevda hangi günedir
Bahtýn kazasý takdir deðimlidir, tercihlerin adýna düþtüðün yanlýþlar nasýl telafi edilir
Af ve maðfiret yaradan Rabbinin vaadi deðil midir, korku ve haþyet bilinmeyen cehalettir


Sana senden daha yakýn olan kimdir
Rýzkýnýn sahibi bizzat Cenabý Hak deðil midir, peki, öyleyse tekebbür niyedir
Akan zaman nasýl bir hesabýn ramýyla coþup gitmektedir, akletmeyen cana þimdi ne denir
Hangi bahane nefsini kurtarmak için yetecektir, cazibesini kaybetmiþ nefes deðerli midir


Gönül kapýn açýlsýn, aþka abat olsun
Umutlarýn hiçbir zaman kurumasýn, kalbinin latifliðinde yeis palazlanmasýn
Her vakit hak ve hakikat dostlarý gönül kapýný çalsýn, serin uykundan aþk ile uyandýrsýn
Ne kadar ukdelerin varsa, vecdin sevdasýyla sineni býraksýn, bir emel kalbini oyalamasýn


Ruhunu yoran, kalbini burkan acýn kalmasýn
Akýl ve izanýn istikametin için vuslatýný aralasýn, unuttuðun mefkûren anlamlaþsýn
Seni var eden, her zerrene dirlik bahþeden ne kadar hamiyetli gönül varsa hiç usanmasýn
Vahdetin yolunu açsýn, idrakin aþkýn firkatine kansýn, aþk-ý dünya hal-i vecdine adansýn


Mustafa CÝLASUN