|
|
Silmedim, beyaza boyadým
(BÝNNUR EDÝSAN) |
Sevgi ve Aþk |
| |
 Gölgelerin peþinden koþarken, aslýmý nerede kaybettiðimi bilmiyorum.Kim bilir..birinin gölgesidir belki…Uçurumun kýyýsýna itildiðim grileþen anlarým da oldu ama siyaha boyanmadan sýyrýlmayý bildim |
|
|
Ýçim Acýyor...!
(A.Yeliz Gül) |
Sevgi ve Aþk |
| |
| Ýçim acýyor, geçer elbet, geçer de, anlamsýz bir yer de unuttuðumu sandýðým bir yer de , yeniden sýzlar, ama varsýn sýzlasýn, sýzlamad mý; kocaman sevilmiyor ki...
|
|
|
raký soframý özler gibi özledim seni
(mehmet emin kayaalp) |
Ýliþkiler |
| |
 Karaciðerimi delip geçip, ayrýlýksý raký sofralarýmýn sessiz sedasýz misafiri oldun bu gece. Seni ben mi çaðýrmýþtým, yoksa sen kendiliðinden mi gelmiþtin, bilmiyorum ama, sisli dünyama bu saatte geliþin beni çocuk sevindirmiþti. Ya yarýn? Ya özlem? Bilmi |
|
|
yeni yýl sana zehir zýkkým olacak
(mehmet emin kayaalp) |
Ýliþkiler |
| |
| Gözlerin kapanacak ilk önce, boynun son düþüþlerdeyken beyninde son düþler kurulacak. Bu benim ilk cinayetim olacak, gömleðime taze ýlýk kanýn bulaþacak. Karný deþilen kayalarýn dipsiz kuyularýna atacaðým seni. Kimse çýplak bedeni bulamayacak. |
|
|
Bu gözlerin kanlý çapaklarýný bile !
(mehmet emin kayaalp) |
Ýliþkiler |
| |
| Ýþin zordur. Huzuru küçük koylarda aramaya baþlarsýn,biliyorum.Tüm sýðlýklara aldýrmadan yaþama devam edecek mutlak hakimiyetin elindedir ve çocuk gözlü ihtiyar çýðlýklarýn seni gündemin merkezine oturtur, tüm gözler sana odaklanýr, döngülerden, hayrete b |
|
|
Herþey çok güzel olacak...
(Evreniz) |
Anýlar |
| |
 Güzel: s. Biçimindeki uyum ve ölçülerindeki denge ile hoþa giderek hayranlýk uyandýran: Güzel kýz. Güzel çiçek. Yalýnýn en güzel odasý bizimdi (Türk Dil Kurumu). |
|
|
kýrýldým aþk'a ama onun haberi yok
(pelin onay) |
Sevgi ve Aþk |
| |
| ..gittin..sevdamýn öksüzlüðüne alýþabilirim belki ama sesinin uzak yollarýn sonunda olmasý acýtýyor içimi..
suskunluðun en büyük silahýndý, suskunluðunla vurdun beni..ben alýþkýným kendi yaralarýmý kendim
sarmaya..asýl acý olan ve kanatan unutulmak asl |
|
|
Öykünün Başı
(BURCU ÝNCESU) |
Düþler |
| |
 Yangın yerlerdinden dolaştık, ellerimiz kanarken
susuzluktan, sakladık hırçınlığını göklerimizin.Hep
biryerlerinde yaşamımızın yanlış yaptık, sorguladık
erdemleri |
|
|
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Eser sahipleri, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý
yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin
izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin
izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin —kýsa alýntý ve tanýtýmlar
dýþýnda— herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr.
Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz.
|
|
