• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
761
|
|
762
|
|
|
|
bu duygulu mektubumu sadece paylaþmak isredim...
|
|
763
|
|
|
|
Gözleri parkýn giriþinde, düþünceleri çýkmaz sokaklarda dolaþýrken, serseri kurþun gibiydi yolunu bulamayan. |
|
764
|
|
|
|
ayný gecede iki ayrý evde sessiz sözler dolanýrken.... |
|
765
|
|
|
|
Karacaoðlan, “ Ölümden korkup da gününün sayan, ölür gider yar koynuna giremez” derken “zaman “ýn önemini vurgulayýp bir an önce sevginin dolu dolu yaþanmasýnýn gerekli olduðunun belirtmiþtir. |
|
766
|
|
|
|
Aþkýn gücünü, yüzünde ara! Aþkýn hükmünü, aþka sorduðunda; yitirdiðin yerdedir derim. Sessizliðimin içinde bir seferdedir. Anlatsam bendeki sensizliðini, bilemezsin! Ne varsa, harap olmuþ kalptedir aþk. Gençliðimde aradýðýmý yaþlýlýðýmda buldum, neylersin. Ya ben erken geldim dünyaya, ya sen geç kaldýn vuslata, neylersin… Kader. Var mý, uçabilen kalbin ötesine? |
|
767
|
|
|
|
herkes tek bir amaç için koþar. mutluluk... |
|
768
|
|
|
|
Devam ediyorum dusunmelere. Nedense ben hakliyim gibime geliyor. Zaten ayriliklarda herkes kendince haklidir ama bu sefer gercekten ben hakliyim. Belki de kendimce... |
|
769
|
|
|
|
Yüreðimi eze eze veda ettim sana...Dilimin ucunda gidiþinin hüzünlü türküsü, gözlerimdeyse bitmeyen, bitiremediðim, bitiremediðin aþkýn yarým kalmýþ öyküsü...Derin bir çizikle kanayan çocuk yaným, bir yerlerde buz gibi donmuþ kadýn yaným ve geleceðe dair |
|
770
|
|
|
|
her yaprak bir gün dalýndan elbet düþer... hangi kümeye koysam bilemedim aslýnda |
|
771
|
|
|
|
Bu yagmur nereden geldi bilinir mi? |
|
772
|
|
|
|
Þarkýlar Sustu Beynimde..Sadece Mýsralarý Var..Kendi Uydurdugum Sessizlikle Bestelenen..Sana Dair..ßize Dair..ßýrak Kanlý ßi Savaþýn Ýçinden Geçsin Ömrümüz..ßýrak Tüfekler Patlasýn..Es Gecsin Yada Yüreimden Vursun ßeni..Çilekeþ ßir Sonbahar Yapraðýna Özensin Gözlerimiz…Sehit Olsun ßedenlerimiz..Cennet Kokunla Sarsýlsýn..Ne Fark Ederki Sensizliðim..ßen Nasýlsa Sendeyim… |
|
773
|
|
|
|
Yaðan yaðmurun ýslattýðý bedenim üþümekteydi ve adýmlarým git gide hýzýný kaybetmekteydi. |
|
774
|
|
|
|
“Özlediðim...! ” diye haykýrýrsýn rüzgarlara verip sesini. Duyar da belki yüzünü sana çevirir diye. Nafile olduðunu bilsen de sesini rüzgara emanet edip usanmadan seslenirsin. “Özlediðim...!”
|
|
775
|
|
|
|
nedense hep güzel þeyler için geç kalýrýz yada kalmak zorunda býrakýlýrýz ama bari bir kez olsun geç kalmayalým |
|
776
|
|
|
|
Sahte sonlarýn baþlangýcýnda doðdu güneþ. |
|
777
|
|
|
|
Masallar deðiþti, büyüdük...
Dedim ya; camdan/dý yüreðimin ayakkabýsý zaten... Kýrýldý(m)!
|
|
778
|
|
|
|
Bir hayal miydi bu, düþ mü yoksa gerçek mi? Üzerimizde deniz kokusu... ve sarýlýyoruz birbirimize, iki denizin birbirine kavuþmasý gibi... Ýþte böyle baþladý hikaye...
|
|
779
|
|
|
|
Oyuncaðýn mý oldum ben yoksa. Nasýl beceriyorsun tepkisiz kalmayý söylesene. Yoksa sende senden sonra bir baþkasýný sevebileceðimi düþünenlerden misin? |
|
780
|
|
|
|
Sahibini arayan mektuplar... |
|