• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
761
|
|
|
|
|
Bir elbise gibi vitrinde asýlý kalacaðým.
Ýndirime girmiþ bir tezgahýn karmaþasý gibi karmakarýþýk kalacaðým.
Ve bunu anlatmaya çalýþmayacaðým
|
|
762
|
|
|
|
|
Merhaba demek yavan kalýyor çoðu zaman belki de, seni seviyorum diyebilmek varken düþlerimde. Ve içimde yaþlanýrken çocukluklar. Nedense sabahlarýma bir yaðmur tortusu yüreðinden ayrý kalýþlar. Gülebilmekse bu sarmaþýk dallarý nabzýnda dinleyebilmek gibi |
|
763
|
|
|
|
|
bu duygulu mektubumu sadece paylaþmak isredim...
|
|
764
|
|
|
|
|
NEWTON un unlu sozunden yola cýkarak bu konuyu islemeye calýstým... |
|
765
|
|
|
|
|
Karacaoðlan, “ Ölümden korkup da gününün sayan, ölür gider yar koynuna giremez” derken “zaman “ýn önemini vurgulayýp bir an önce sevginin dolu dolu yaþanmasýnýn gerekli olduðunun belirtmiþtir. |
|
766
|
|
|
|
|
Aþkýn gücünü, yüzünde ara! Aþkýn hükmünü, aþka sorduðunda; yitirdiðin yerdedir derim. Sessizliðimin içinde bir seferdedir. Anlatsam bendeki sensizliðini, bilemezsin! Ne varsa, harap olmuþ kalptedir aþk. Gençliðimde aradýðýmý yaþlýlýðýmda buldum, neylersin. Ya ben erken geldim dünyaya, ya sen geç kaldýn vuslata, neylersin… Kader. Var mý, uçabilen kalbin ötesine? |
|
767
|
|
|
|
|
Aðlamýyorum ama anne, gözyaþlarýmý hemen siliyorum arkamý dönerek, sesim buðulu çýkýyor diye konuþmuyorum bir süre, mezarýnýn baþýnda gözüme hep bir þeyler kaçýyor da o süzülen damlalar o yüzden anne. |
|
768
|
|
|
|
|
ayný gecede iki ayrý evde sessiz sözler dolanýrken.... |
|
769
|
|
|
|
|
“Özlediðim...! ” diye haykýrýrsýn rüzgarlara verip sesini. Duyar da belki yüzünü sana çevirir diye. Nafile olduðunu bilsen de sesini rüzgara emanet edip usanmadan seslenirsin. “Özlediðim...!”
|
|
770
|
|
|
|
|
Yüreðimi eze eze veda ettim sana...Dilimin ucunda gidiþinin hüzünlü türküsü, gözlerimdeyse bitmeyen, bitiremediðim, bitiremediðin aþkýn yarým kalmýþ öyküsü...Derin bir çizikle kanayan çocuk yaným, bir yerlerde buz gibi donmuþ kadýn yaným ve geleceðe dair |
|
771
|
|
|
|
|
Bu yagmur nereden geldi bilinir mi? |
|
772
|
|
|
|
|
her yaprak bir gün dalýndan elbet düþer... hangi kümeye koysam bilemedim aslýnda |
|
773
|
|
|
|
|
herkes tek bir amaç için koþar. mutluluk... |
|
774
|
|
|
|
|
Devam ediyorum dusunmelere. Nedense ben hakliyim gibime geliyor. Zaten ayriliklarda herkes kendince haklidir ama bu sefer gercekten ben hakliyim. Belki de kendimce... |
|
775
|
|
|
|
|
Yaðan yaðmurun ýslattýðý bedenim üþümekteydi ve adýmlarým git gide hýzýný kaybetmekteydi. |
|
776
|
|
|
|
|
Sahte sonlarýn baþlangýcýnda doðdu güneþ. |
|
777
|
|
|
|
|
Yýrtýlan bir mektup gibi ellerim |
|
778
|
|
|
|
|
Oyuncaðýn mý oldum ben yoksa. Nasýl beceriyorsun tepkisiz kalmayý söylesene. Yoksa sende senden sonra bir baþkasýný sevebileceðimi düþünenlerden misin? |
|
779
|
|
|
|
|
Sevgi sözcükleri fýsýldamaktan zevk alacaðým kulaklarý, küçük ýsýrýklarla izler býrakacaðým kulak memeleri, pürüzsüz boynu, boynundan aþaðý doðru göðüs bölgesinde yer alan minik çýkýntýlar, hafif þiþkin bir göbek, göbeðinden aþaðý inildikçe kaybolup giden kasýklarý, pürüzsüz teni, þiþkin üst bacaklarý, küçük ayaklarý, ayaklarýyla orantýlý aralarýnda hiç boþluk yokmuþ gibi duran minik parmaklarý, dolgun ayak topuklarý... |
|
780
|
|
|
|
|
Masallar deðiþti, büyüdük...
Dedim ya; camdan/dý yüreðimin ayakkabýsý zaten... Kýrýldý(m)!
|
|
Anasayfa
