• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1001
|
|
|
|
|
Sinsi sinsi kaçýþlara doðru atarken yâ da en aðýr duygularda bile vurduðunu zannederken, kendine bile uyak olamayan o kalbinin ritimsel bozukluðuna sor beni ve dursun artýk ellerin! Gýrtlaðýmda izi kalan yüzük parmaðýnýn kýzarmýþlýðýný soruyorlar bana.... |
|
1002
|
|
|
|
|
Aþkým apansýz göçeceðini hiç hesaba katmamýþtý, bir anda gidiverdi, üstelik daha da çok gençti zamansýz oldu ölümü. Yokluðuna alýþmak hayli zor oldu seven kalbime ve ben daha buna inanamazken, kocaman bir yalnýzlýk býrakýldý ellerime “al bu sana aþkýndan miras kaldý” diye. |
|
1003
|
|
|
|
|
AÞK, bazen çok güçlü bazen zayýf, bazen güneþ gibi bazen mum ýþýðý gibi aydýnlatan ama hiçbir zaman sönmeyen bir ýþýk hayatýmýzda...
|
|
1004
|
|
|
|
|
o seni yeterince erteliyor... |
|
1005
|
|
1006
|
|
|
|
|
Bir aþkýn peþine düþmeyi býrakalý üç sene oldu. Karný çok aç biri gibi deli divane olup yemek aramak yerine doymuþluðu yakalamýþ biri gibi damak tadýma en uygun yemeði bekliyorum, arýyorum yavaþça ve sabýrla. |
|
1007
|
|
|
|
|
...Bir varmýþ bir yokmuþlar uçuþuyordu bahçede. Asýrlar kadar uzaktýk birbirimize, masallar kadar yapmacýktý içinde bulunduðumuz durum. Biri küçük, diðeri kocaman iki kaðýttan bedendik tahta banklar üzerinde. Rüzgar uçuruyordu saçlarýmýzý, saçlarýmýz birbirine deðemiyordu ama bir türlü.
...
Sonra yalnýzlýk gitti, ben kendi düþüncelerimin cesetleri ile uyur oldum.
|
|
1008
|
|
|
|
|
Þehrin morglarýnda bir Efsun yatýyor þimdi, yarý diri. Gözleri açýk, yüreði dilsiz. Ölmedi, ölemiyor. Ama yaþamýyor da!
|
|
1009
|
|
|
|
|
Bir su misali akýyor ömrüm saf ve temiz.Su çatlak bardakta durmayý sevmez.Nerde bir çatlak görse oradan sýzýp gitmek ister .Biz su gibi olamýyoruz iþte.Farkýmýz bu .. Bulduðumuz çatlaðý onarýyoruz.Kaçmýyoruz..Su gibi gelip koskoca bir duvarý yýkmýyoruz.Sel olup canlar almýyoruz,yaðmur olup yaðmýyoruz,musluk olup akmýyoruz.Biz su gibi saf,temiz ve acýmasýz olamýyoruz.. |
|
1010
|
|
|
|
|
Öyle yani;
Yüzümü tutuyorum o günden beri… Tanýmýyorum kendimi bile/ bana beni anlatsana? |
|
1011
|
|
|
|
|
seni sevenler yüz güzelliðinden, boyunun posunun ihtiþamýndan bahseder. ey sevgili seni görünce intihara teþebbüs eden kiþilerin durumuna düþerim. her yerden sesler gelir, gölgeler düþer etrafýma. hiçbir þey hatýrlayamam. ölüm döþeðindeki hastanýn kendi derdine dönmesi gibi olurum. ey sevgili hastayým sana. ya öldür beni ya da hayata döndür. çaresizliðim kendimedir. beni anca sen iyi edersin. kendime sözüm geçmez. tüm aþk balkonlarýndan sana düþmüþüm. acýlarým sana olan sevgim kadar büyüktür. bu yüzden ey gülüm bana böcek deme. |
|
1012
|
|
|
|
|
Bunun için vardýk hepimiz,
yaþamak için vardýk bu hayatta, yaþatmak için. |
|
1013
|
|
|
|
|
herkes birgün hayatýn tam ortasýnda kanar... hiç bir aðýt o kanamayý durduramaz, bir dostun sýcaklýðýndan baþka... |
|
1014
|
|
|
|
|
Sen yoksan neyleyim çiçeði, denizi, gökkuþaðýný.. neyleyim sýrmalý köþkleri içinde sen yoksan... |
|
1015
|
|
|
|
|
Hiç düþünmemiþtim, yorgun nefesimde seni hissedemeyeceðimi. Oysa ki kayýp bir þehri keþfetmek gibiydin sen. Her basamaðýn yepyeniydi benim için. Sormuþtum seni daðlara, sonra nehirler söylemiþti selamýný bana. Çiçeklerde arýyordum seni |
|
1016
|
|
|
|
|
Sahiden...
Ýnsanýn hangi piþmanlýðý geçmez, hatta gün geçtikçe artar?
Yaþadýklarýnýnki mi, yoksa yaþayamadýklarýnýnki mi?
|
|
1017
|
|
|
|
|
Gözlerinle ilk karsilastigimda sevdim seni. Ciplaktin,saskindin,actin. Kollarimla sardim ciplakligini..sicaciktin ama titriyordun. |
|
1018
|
|
|
|
|
Cýlýz bir kalbi yaþýyorsam ve onu dünyaya emanet ediyorsam bana borçlu olan çok hayat var. |
|
1019
|
|
|
|
|
Ruhumu temizledim bugün, senden temizledim ama gene senin sayende... |
|
1020
|
|
|
|
|
Dün sarýldým sana...Ýlk kez sarýldýðým gibi, sanýrým son kez sarýldým...Yazdým ve bunu da tükettim... |
|
Anasayfa
