• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
1001
|
|
|
|
O sesin sana ulaþmadýðýný gördükçe ben, sen daha çok gitmiþ oluyordun. Sen uzaklaþtýkça ben, daha çok baðýrýyordum… |
|
1002
|
|
|
|
Bunun için vardýk hepimiz,
yaþamak için vardýk bu hayatta, yaþatmak için. |
|
1003
|
|
|
|
Bir su misali akýyor ömrüm saf ve temiz.Su çatlak bardakta durmayý sevmez.Nerde bir çatlak görse oradan sýzýp gitmek ister .Biz su gibi olamýyoruz iþte.Farkýmýz bu .. Bulduðumuz çatlaðý onarýyoruz.Kaçmýyoruz..Su gibi gelip koskoca bir duvarý yýkmýyoruz.Sel olup canlar almýyoruz,yaðmur olup yaðmýyoruz,musluk olup akmýyoruz.Biz su gibi saf,temiz ve acýmasýz olamýyoruz.. |
|
1004
|
|
1005
|
|
|
|
o seni yeterince erteliyor... |
|
1006
|
|
|
|
Ruhumu temizledim bugün, senden temizledim ama gene senin sayende... |
|
1007
|
|
|
|
...Bir varmýþ bir yokmuþlar uçuþuyordu bahçede. Asýrlar kadar uzaktýk birbirimize, masallar kadar yapmacýktý içinde bulunduðumuz durum. Biri küçük, diðeri kocaman iki kaðýttan bedendik tahta banklar üzerinde. Rüzgar uçuruyordu saçlarýmýzý, saçlarýmýz birbirine deðemiyordu ama bir türlü.
...
Sonra yalnýzlýk gitti, ben kendi düþüncelerimin cesetleri ile uyur oldum.
|
|
1008
|
|
|
|
Yazdýran mý yazan mý önemli? |
|
1009
|
|
|
|
Aslýnda her þey özünde kendini sevmekle baþlýyor desem, kaçýnýz benim bu düþüncelerime katýlýr. Güzel kadýnlarý seviyorsunuz, sevimli çocuklarý öpüp okþuyorsunuz, yakýþýklý erkeklere bayýlýyorsunuz. Normal görünüþte olan ya da görünüþü vasatýn altýnda olan insanlarý da sevebiliyor musunuz? Birini sevmek, onun yüreðine, beynine, benliðine dokunmak deðil midir aslýnda? Daha önceki yazýlarýmda da söz etmiþtim, tensel iletiþim, yani dokunmak. Sadece canlý varlýklara mý ? Aðaca, kuþa, yaðmura, kara, topraða, havaya, baþka insanlarýn yüreðine, bazen bir telefon telgraf direðine... Desmond Morris'in bir kitabýnýn adý ''Sevmek Dokunmaktýr''. Hemen þu geliyor aklýma... Dokunmadan sevebilir miyiz ? Severiz tabi, niye sevmeyelim, ama biraz platonik kaçar. Düþünün ki doðduðunuzdan beri evde pencerenin önünde oturan yatalak bir insansýnýz. Kar yaðýyor dokunamýyorsunuz, yaðmur yaðýyor dokunamýyorsunuz, güneþ açýyor ýþýðýný görüyorsunuz ama hissedemiyorsunuz, çiçekleri koklayamýyorsunuz. Ne kadar hazin bir durum bir insan için... |
|
1010
|
|
|
|
Þehrin morglarýnda bir Efsun yatýyor þimdi, yarý diri. Gözleri açýk, yüreði dilsiz. Ölmedi, ölemiyor. Ama yaþamýyor da!
|
|
1011
|
|
|
|
Gözlerinle ilk karsilastigimda sevdim seni. Ciplaktin,saskindin,actin. Kollarimla sardim ciplakligini..sicaciktin ama titriyordun. |
|
1012
|
|
|
|
Sen yoksan neyleyim çiçeði, denizi, gökkuþaðýný.. neyleyim sýrmalý köþkleri içinde sen yoksan... |
|
1013
|
|
1014
|
|
|
|
Hiç düþünmemiþtim, yorgun nefesimde seni hissedemeyeceðimi. Oysa ki kayýp bir þehri keþfetmek gibiydin sen. Her basamaðýn yepyeniydi benim için. Sormuþtum seni daðlara, sonra nehirler söylemiþti selamýný bana. Çiçeklerde arýyordum seni |
|
1015
|
|
|
|
Yüreðimden tuza bandýrýlmýþ acýlarýmý elerken yine þehrimin soðuk kaldýrýmlarýna býrakýyorum sensizliði. Sensizim. Senden sonra tüm sokaklar tek adresim. Öznesizim. Senden sonra tüm cinayetlerin tek failiyim. Davasýný kaybetmiþ sanýk gibi boynu bükük cümlelerim.Sanki ayaklarýndan vuruldu geleceðim..(D)üþüyorum uluorta.. Soðuk kaldýrým taþlarýnýn arasýna doluyor yol yordam bilmez harflerim..Kan revan içinde mevcudiyetim..Aþk tarafsýzlýðýný yitirirken ben sensizliðin iktidarýnda sonumu hazýrlýyorum..Eyyubvari susuyorum en yalýn halimle.Ýçi kalabalýk “ susmalar biriktiriyorum yüreðimin ipsiz uçurumlarýnda. Susuyorum olmuyor, konuþuyorum olmuyorum..Güpegündüz vuruluyorum sol yanýmdan..Eksiliyorum yüreðinden / siliniyorum cümlelerimden. Yitip gidiyorum sensizliðin paragraf baþlarýnda. Bu aþkýn maðlubu ilan edilsem de, nafile..Eksiliyorum cümlelerinden..Siliniyorum adreslerinden |
|
1016
|
|
|
|
Birgün kalple deðilde beyinle seveceðime karar verdim acý çekmemek için.. Çünkü beynin kalbe hüküm edebileceðini düþündüm.. Kalbin saçma tavýrlarýný kontrol altýna almak istedim.. Ama yanýlmýþým, yanlýþ düþünmüþüm.. Bi þekilde kalp acýyý kendine çekiyor ve bütün vücuda pompalamayý baþarýyor yine.. Seven insan hep acý çekermiþ meðer.. |
|
1017
|
|
|
|
Dün sarýldým sana...Ýlk kez sarýldýðým gibi, sanýrým son kez sarýldým...Yazdým ve bunu da tükettim... |
|
1018
|
|
|
|
Yürek aldatmaz. Aldatamaz. Çünkü yürek, ne tarafa yatkýn olduðu konusunda nettir. Neyi, kimi sevdiðini bilir. Haylaz bir çocuktur o. Söz dinlemez. |
|
1019
|
|
|
|
herkes birgün hayatýn tam ortasýnda kanar... hiç bir aðýt o kanamayý durduramaz, bir dostun sýcaklýðýndan baþka... |
|
1020
|
|
|
|
Cýlýz bir kalbi yaþýyorsam ve onu dünyaya emanet ediyorsam bana borçlu olan çok hayat var. |
|