Umutsuz bir yaðmur damlasýyým ben,
Düþtüðüm her toprak acý verdi sadece...
Göðe yollamadýlar beni geri, hapsettiler içlerinde
Özgürlüðümü aldýlar elimden,
Onlar çaldýkça ben eridim,
ben azaldým, ben yok oldum...
Ben ... ben iþte...

Yapraklarý koparýlmýþ bir çiçeðe karýþtým sonra,
Beni yansýttým ona, içimdekileri duydu,
Okudu beni, hissetti, anladý...
Ýçine karýþmýþ yarým bir yaðmur damlasýnýn hayat belirtisini aldý içine...
Ve biz olduk o an...

Biri geldi kopardý günün birinde çiçeðimi,
Bütün varlýðým gitti , söküldü caným, çekildi ruhum...
Caným yandý, hýrpalandým, mahvoldum...

Ama kural buymuþ anladým iþte;
Nasýl bir yere düþersen öyle sürüp gidermiþ varlýðýn..

Anladým ki burda iyi olmak yetmezmiþ,
Ben ki hayat vermiþtim bir çiçeðe özümde,

Ama izin vermediler söküp aldýlar yarým býraktýlar...
Beni özümden koparýp alanlar ona da iyi bakamadýlar,
Çürüdü gitti güzelliðim, caným çiçeðim..
Öldürdüler, yaþatmadýlar..

O gün bir daha anladým;
Ne kadar iyi olmak istesen de, ne kadar iyi yanýný göstersen de bir gün elbet öldürüleceksin..

Ben þanslýyým oysa ki,
Bir yaðmur damlasý daha ne kadar hýrpalanabilir..

Peki ya siz insanlar ?
Bana bunu yapan siz insanlar nasýl olurda …
Neyse iþte...

Ben...
Ben sadece küçük bir yaðmur damlasýyým...
Bir topraða daha ne kadar karýþýrým ?...


..::burcu::..