Umut’du adý,
Lösemi hastasýydý.
Sevgi anne
Acý içindeki kalbine
Kararlýlýkla direniyordu,
Acýsýný,
biricik oðluna hissettirmiyordu…






Umut, futbolu çok severdi.
Büyüyünce,
Eskiþehirspor’un kalecisi olacaðým ben, derdi.






Hangi anne istemezdi
Oðlunun büyümesini?
O da istiyordu ya,
Lösemi karþýydý onun bu isteðine,
En çok bir ay daha, diyordu;
Oðlunu sev bir ay daha…






Umut, kaleci olma hayalini gerçekleþtirebilmek için,
Kulübün yaz okulu seçmelerine de girmiþti;
Ne yazýk ki,
Hastalýðý çýkýnca ortaya
Seçilip seçilemediðini bile öðrenememiþti.






Oðlunun hayalinin gerçekleþmeyeceðini bilmek,
Sevgi anneyi yiyip bitiriyordu.
Umut ise,
Hastane yataðýnda
Hastalýðýndan bile çok,
Bunu sorguluyordu.
Sýk sýk soruyordu Sevgi anneye,
“kazanabildim mi, acaba?”






Sevgi anne,
Eskiþehirspor kulübüne gitmeyi akýl etti nihayet.
Orada iyi bir adamla tanýþtý.
Adý Celal Sölpük’tü;
Eskiþehirspor’un baþkanýydý o…
Oðlunun durumunu anlattý adama
Ve seçmeleri kazanýp kazanamadýðýna dair
bilgi rica etti.
Adam,
“ne demek,” dedi; “kazanamamak?”
“hem de birincilikle kazandý,
Umut, kulübümüzün lisanslý kalecisi…”
Hemen telefon etti,
Altyapýdan sorumlu teknik direktöre;
Makamýna çaðýrdý,
Gelirken,
Yaz okulu seçmelerine dair listeleri de getir diyerek.
Çaðýrdýðý adam, çok geçmedi,
Listelerle geldi.
Ona da anlatýldý durum,
O da iyi adamdý.
Umut için
Hakikisinden ayýrt edilemeyecek
Bir kalece lisansý hazýrlandý
Ve seçmeleri birincilikle kazandýðý için
Bir onurluk ile sertifika,
Daha baþka,
Kulübün renklerinde
Forma takýmý,
Eþofman, kaþkol, þapka…
Ve tam da
Türkiye Kupasýnda
Galatasaray ile yapýlacak final maçýnda
Ziyaretine gelindi Umut’un;
Verilen her hediyede sevinç çýðlýklarý duyuldu.
“sen niye yatýyorsun burada?” denildi;
“takýmýný yalnýz býrakmamalýsýn
Galatasaray karþýsýnda!”
Umut’a bundan daha büyük bir hediye olmazdý,
Doktorunun da refakatinde
Final maçýna götürüldü.
Ve Umut’un Es esleri
Galatasaray’ý üç iki yenerek
Kupayý müzesine götürdü.
Þampiyonluk turunda,
Uður böceði gibi
Nihat’ýn, Fethi’nin, Ender’in
Omuzlarýnda taþýndý…
Türkiye’nin en büyük futbolcusu,
Gocunmadý, geldi Umut’un yanýna
Ve Metin Oktay abisi de böylece
Alnýndan öpüp iyileþ dedi, ona
Ýyileþ ki, en güzel gollerimi atayým sana…






Bu etkinlik çok yormuþtu Umut’u,
Dünyanýn en mutlu çocuðu
Hastaneye çok yorgun döndü…






Birkaç gün dinlenirse toparlanýr , deniyordu.
Oysa Umut birkaç gün
Çok mutlu olduðu yorgunluðu
iliklerinde hissetti
kanserin hücreleri yerine
ve hiç kimse aðlamadý onun ardýndan,
çünkü o ölürken çok mutluydu…
düzenlenen cenaze töreninde
EsEsin tüm futbolcularý yerlerini almýþtý
Ve onun idolü kaleci Hakký
tabutunu omuzlarýnda taþýmýþtý.



2 Eylül 2012
Kemal Yavuz Paracýkoðlu