TÜRKÜLER TÜRKÜLER VE ÞÝÝRLER

Koç Üniversitesi Yayýnlarýn'dan muhteþem bir kitap çýktý. “Asi'deki Antakya Mozaikler Þehrinde Ýlk Araþtýrmalar” bu kitapla ilgili yazacaklarým olacak ilerde. Ýstanbul'da Hatay'la ilgili pek çok etkinlikler yapýlýyor. Hatay yaz yaz bitmez bir kültür birikimine sahip. Bir dünya kenti. Korunmaya muhtaç bir “müzekent”. Kültür sanat alanýndan ziyade sadece lezzetleriyle yemek kültürüyle öne çýkmasý, ne derece yerinde bir durumdur, tartýþýlmaya deðer bir konudur. “ Bir Hatay Türküsü olan, 'Altýn Tasta Gül Kuruttum'u, Muzaffer Sarýsözen derlemiþ. Kaynak kiþi; Sýdýka Þerbetçi. Pek çok sanatçý okumuþ. Ancak en güzel yorumlayan; Melihat Gülses ve Þevval Sam'dýr. Alýr bir yerlere götürür insaný. Dahasý atar ummanlara derelere tepelere ovalara. Ortam uygunsa dinlenecek, dinlendirecek güzel bir türküdür. Dinleyin derim. pek çok duygu katacaktýr.
Altýn tasta gül kuruttum (aman Alim)
Yari sinemde uyuttum (Alim)
Yar söyledi ben unuttum (aman Alim)

Gönül efendini buldu (Alim)
Saçý Leyla'ya vuruldu

Evlerinin önü nane (aman Alim)
Ben kül oldum yane yane (Alim)
Alim serhoþ ben divane (aman Alim)

Gönül efendini buldu (Alim)
Saçý Leyla'ya vuruldu
Hatay'ýn yetiþtirdiði güzel insan öðretmen Ali Yüce, edebiyat dünyamýzýn önemli bir þairidir. Büyük sanatçý Ruhi Su, O'nun bazý þiirlerini bestelemiþtir. En ünlüsü 'Mürselekli Kadýnlar'dýr. Çok güzel söyler Ruhi Su bu eseri. Dinledikçe tütün dizen kadýnlar canlanýr gözlerimde... hüzünlenirim. Güzel þeylerde oluyor ülkemizde Antakya'da Emek mahallesinde bir parka Ali Yüce'nin adýný vermiþler. Çok da iyi etmiþler. Bir gün 'Þair Ali Yüce Parký'na þiirlerini okumak ve Ali Yüce' den 'Mürselikli Kadýnlar'ý, Ruhi Su'nun o yanýk sesinden dinlemek istiyorum.
Ali Yüce'nin þiirlerinden bir yudum içmez misiniz?
Su da susadý
Ateþten testilerde
Kekik nane kýrmýzýbiber
Hasýr kilim nakýþ oya
Sevda dediðiniz bu mu
Gözlerimi baðlasalar bilirim
Antakya'da olduðumu
Þair Cemal Oðuz Öcal, yýllar yýllar önce Ýskenderun'da öðretmenlik yapmýþ olmalý. Yarýkkaya'ya bakmýþ bakmýþ ve þiirini yazmýþ. Ben nadir bir kitap olan “Çocuklar Ýçin Þiir Antolojisi”nin sayfalarý arasýnda buldum bu þiirini. Kaybolmasýn, unutulmasýn, belki birgün gelir bir kitap sayfasýnda antolojilerde yer alýr diye düþündüm ve aþaðýya aldým.
YARIKKAYA
Yarýkkaya, yarýkkaya!
Yüce baþýn deðmiþ aya,
Geçti ömrü yýldýzlarýn
Menkýbeni saya, saya!...

Türk gibi duruþun var,
Koç gibi tos vuruþun var,
Rüzgar, tipi boralarla
Kaç asýrdýr yarýþýn var?

Düþmanlarýn kapý, eþik,
Saldýrmýþlar keþik, keþik
Ne kadar çok kurþun yedin?
Olmuþ baðrýn delik deþik!

Ne yaman bir arslan mýþsýn?
Toroslara yaslanmýþsýn
Kükreyerek “ATA” mla sen
“Hatay”ýma seslenmiþsin!

Týrmanarak bellerine,
karýþtým bak sellerine.
Ýlham verdi þanlý adýn
kopuzumun tellerine!...

Ceylan gibi bakýþýn var
Bulutlardan nakýþýn var
Efsanevi tarihinle
Gönüllere akýþýn var

Sularým bal verirsin
Ancak Türk'e yol verirsin
Düðün, dernek kurulunca
Gövde, bacak kol verirsin

Yarýkkaya! yorgun musun?
Amik gibi durgun musun?
Yoksa da sen bencileyin
Türk iline vurgun musun?
Hatay'la ilgili yazacak ne çok þey var...