Bazý aþklar vardýr ki o hakiki bir ýstýrap yumaðýdýr. Konu aþk ve yanan bir gönül ise ýstýrap yoksa zaten bu duruma aþk demenin de bir kýymeti-harbiyesi yoktur. Aþký göðsünde taþýyan da yumaðýn sarýldýðý kirman (yünün sarýldýðý tahtadan araç)dýr. Aþýk, aþk karþýsýnda kýla baðlý deðirmen taþýný taþýyan derviþ teslimiyeti ve tevekkülü içinde olandýr. Her gün, her an, her dem acý ve ýstýrap duymaktan kendini alamaz, kanayan yarasýna, yârin muhabbetinden baþka bir derman da þifa olamaz. Bu yüzden aþk dediðimiz þey bir: “netice”dir. Çaresizlik ise bu aþkýn zirveleþmesine, korlaþmasýna, tefanileþmesine sebep olan bir argümandýr.


Aþýk ayný zamanda derin bir sabýr kuyusudur. Yer yer içindeki aþk ateþinin þiddeti dilini yakýp konuþtursa da bir akarsu gibi sevdiðine akmanýn yollarýný arasa da aþýða ne zaman, nerede ve nasýl bir teslimiyetin halkasýna gireceði ilham edilir. Bu sebeple aþýk kaderdeki denge sýrrýný hisseder ve ilk iþ sabýr ipine, duanýn gücüne, teslimiyetin sýrrýna sarýlýr… Aksi halde bu dengesizlik hali aþýðýn ne tembelliðe ne de aceleciliðine tahammül eder. Aþýk, aþký yaþamak için kendi gönlünde bir çýra yakmaya muktedir de deðildir. Kalbin yanmasý, kalbin heyecandan kaný farklý ritimde pompalamasý ve bunu tüm zerrelerine hissettirmesi onun iradesinin dýþýnda cereyan eder. Bu akýþýn sebep ve neticeye baðý her ne kadar görünürde aþýða baðlansa da ka­der denilen mefhum, aþýðýn iradesini kuþatýr ve kaderde her þey, bir sebebe kayýtlý kalmak suretiyle merhale merhale yüreðin korlaþmasý ve þekillenmesi devam eder… Bu yanma sevdalandýðý kiþinin tepkisine göre deðiþiklik gösterebilir. Örneðin, sevdalanan kiþinin bir çift içi ballý, özü tatlý sözü aþýðýn ruhunun bedeninden ayrýlmasýna ve bedenin sabit, ruhun ise o an sevgilinin yüzünü temaþa etmesine sebep olabilir.

Bu sebeple aþýðýn günahý da tövbesi de kendine göre bir þekil alýr. Aþýðýn ruhunu yerçekimi gibi dibe doðru çeken han­gi günahý ise, oradan kurtulmasýný saðlayacak tövbe de ayný doðrultuda aþýðýn ruhunu eski zinde­liðine kavuþmasýný saðlayacaktýr. Bu bir ýstýrap, bu bir dert olmalýdýr. Çünkü çivi çiviyi söker. Aþýk yerin dibine çekildiði an, tekrar yerin yüzeyine çýkmak ve maþuðun muhabbetine sarýlmak için çektiði çile ile doðru orantýlý olarak yine günahý çapýnda bir ýstýrap yumaðý olacak yürekteki tüm siyah noktalarý bertaraf etmesini bilecektir. Bu dikeni sertleþmiþ çöl kaktüsünü yutar gibi veya dikenini çiðner gibi acýlýk verse de katlanabilecektir…

Her ne kadar bir dert küpü de olsa aþýk, aslýnda bunca sýkýntýyý sevdiðinin tehlikeye girmemesi için, ya da onun ruh dünyasýný bozmamak için en küçük bir tehlike sezdiði an, mukadder neti­ceyi vukuundan evvel görerek sevgilinin kendisinden uzaklaþmasýný saðlayacak ilham edilen yol ve yöntemi anýnda uygulayacaktýr. Sevgili her ne kadar uzaklaþan kiþinin kendisi olduðunu düþünse de bu kozu aþýk maþukuna tefani sýrrýyla aracýsýz bizzat kendi eliyle teslim eder. Çünkü onun istediði tek þey esasen sevgilinin yüreðinde yanmadýk yer býrakmamaktýr. Ýster ki aþk ateþi onu iki büklüm eylesin… Aþýk ise bu haldeki maþukun serenatlarýný, iniltilerini kendi sinesinde hissetsin. Bu öyle bir haldir ki aþýk, maþukunun damar­larýnda akan kan gibi her hal ve kalini onun gibi hissedebilendir. Bu hissetme her aþýðým diyenin elde edebileceði bir seçkinlik deðildir. Sý­radanlar, böyle bir durumda maþukun ne günahýndan ne sevabýndan ne de adanmýþlýðýndan bihaberdir.

Hatta sahte aþýk ve sevgililer, asla bu yangýndan sadýr olan iniltilerin hiçbir durumuna vakýf olamadýklarý gibi, kendi günahlarý için dahi aðlayamazlar. Ruh inceliklerinin þahidi gözyaþlarýný ceyhun edemezler. Kendi gözyaslarýndan meydana gelmiþ deryada, tevbe sahi­line doðru yelken açmayý deneyemezler. Ve hele insanlarý ayný sa­hile doðru arkalarýndan sürükleye­mezler. Halbuki, aþýklar için bunlar, adanmýþlýðýn birer zirvesidir. Ama, ya­pamazlar, beceremezler, daha doðru­su altýndan kalkamazlar, dizleri üze­rine asla ve katta doðrulamazlar. Allah bizi sahte aþýklarýn yalanlarýndan muhafaza etsin…

Gerçek aþýk, iþin ehlidir. O ilahi bir ah­lâk ile ayný zamanda bir emri yerine getirmeye gayret göstermeye çalýþan yerlidir. Kendisine emanet edilen maþuk da tüm ruhi incelik de, diðergamlýk da, basiret, mükellefiyetler ve sorumluluk­lara gözü gibi bakarak beslemeye çalýþýr. Bu sebeple emaneti ehli yüklenmeli ve hakkýný da vermelidir. Aksi halde naylon asrýn ruhsuz aþýklarýnýn payýna düþecek olan sadece ihanetin kara lekesidir. En küçük meslek dalýnda dahi, beceri, hüner ve liyâkat arayan zaval­lý insanoðlu, nasýl oluyor da bütün bir milletin bazen de bütün insanlý­ðýn kaderine, doðrudan veya dolaylý tesir edecek bir vak’a kahramanýn­da ayný beceri, hüner ve liyâkati aramaz ben bunu anlayamadým henüz. Veya çarpýk bir aldanýþla, ara­nanýn kendisi olduðunu sanabilir? Ak­sine bir emare mi göründü acaba? Cevabý hazýr: Aynalar yalan söylüyor, içti­mâi þuur beyin felci geçiriyor. Haklý olan sadece o ve onun gibi düþünenlerdir. Nasýl olmasýn ki o, gelmiþ-geçmis en büyük aþýk(!)dýr. Aman Allah ‘im, bu ne büyük aldanýþ ve bu ne büyük gaflettir!

Dünyanýn neresinde olursa olsun, aþýklarýn yýkýlýþý ve yokoluþlarý hep küçük yalanlarla baþlamýþtýr! Beyaz da olsa yalanlar yerinde kullanýldýðý an belki bir mini rahmet kapýsýný açacýktýr. Ötesi Gayretullah’a dokunacaktýr.

Allah, tüm aþýklarýn gönlünde yanmadýk yer býrakmasýn… (Amin)