-FARKLI BÝRÝ-
     Kenarda köþede bir yer buluyorum. Üç katlý bir ev, tarzlara göre farklý eðlence yeri olarak tasarlanmýþ. Hoþ ama mekân kötü.
     Ben öyle müzikleri türlere göre ayýrmýyorum. Her türden müzik dinlerim. Fakat beni çeken ve duygularýmý en iyi þekilde ifade eden melodiler rock müzikte mevcut.
     Hayatýmý ifade eden ezgilerin olduðu bu müzikte benim favori rockerým Þebnem Ferah. O sözlerdeki ahenk, hayatý bitirmiþlik, artýk farklý bir boyuta geçiþ. Hayat gibi, sade, karmaþýk, daðýnýk ama ayný zamanda düzenli bir müzik.
Sözlerindeki anlamlarýn hepsi yüreklerde gizli. O muhteþem kadýn yüreklerimize iniyor ve oradan bir parça çýkarýyor bize fark ettirmeden. Sanýyorum öyle eþsiz týnýlara hayatýmda baþka hiçbir yerde rastlayamayacaðým.
Neyse ilk kapýdan içeri giriyorum. Burasý rap müzik temalý bir kat. Rap müziði de seviyorum ama belli þarkýlarý. Bir içki içtikten sonra ikinci kata doðru yol alýyorum.
Ýlk girdiðim anda “Tamamdýr.” diyorum. Çünkü fonda –arka müzikte- Þebnem Ferah- Can Kýrýklarý çalýyor. Kalýyorum, müzik beni çekiyor içine. Alýp bara götürüyor ve bir martini içmemi saðlýyor. Aslýnda pek sevmiyorum ama dudaklarýmdan ‘martini’ kelimesi çýktýðý için reddedemiyo-rum. Hayatým boyunca yaptýðým seçimlerin sonuçlarýna katlandým ben. Kabullendim. Hiçbir zaman reddetmedim. Yani tüm hayatýmýn sorumluluðunu aldým. Hiç kimse bu konuda aksini iddia edemez.
Ýki þarký arasýndaki o on saniyeden daha az sürede bir mýrýltý duyuyorum. Hoþ. Ses biraz kýrçýllý ama olsun. Güzel iþte.
Hemen baþýmý çevirmiyorum. Devam eden þarkýnýn ritmine aldýrmadan o mýrýltýnýn devamýný getiriyorum. Sanki içimde hep söylediðim, bunu sadece benim bildiðim bir ezgiyi mýrýldanmýþtý. Benim olan bir þeyi içimden çalmýþtý. Benim ruh halime bürünmüþtü. O an ben olmuþtu. Bu anda çok mutluyum. Benden baþka bir ben daha olduðu için.
Onu hem görmek istiyorum hem de bu iþi aðýr aðýr yapmak. O merak duygusunun iç gýcýk-layan halini en keyifli haliyle yaþamak istiyorum.
Bir iki dakika derken sabýrsýzlanýp baþýmý yavaþça çeviriyorum. O da ne, bir þok aný. O. O. O.
Geçen gece. Banktayým, arkamdan üç serserinin sesleri geliyor. Gözlerimi hemen kapatýyo-rum, ordayým. Önümdeki duvarda soyunuyorlar, þarký söyleyip eðleniyorlar. Onlar gittikten sonra gelen ürpertiyi tekrar hissediyorum. Ne olursa olsun ben o mýrýltýyla bu adama âþýk oldum. Bitti.
     Ona tekrar bakýyorum. Ýri, kaslý bir vücut ama çok kaslý da deðil. Benim istediðim gibi –týpký sevgili kocam gibi-. Ara sýra etrafýna göz gezdiren yeþil gözler.
     Erkeklere hep mavi mavi bakan gözlerle âþýk olunur. Ama onlar aldatýcýdýr. O gökyüzü ma-viliðindeki gözler aldatýr adamý. Günlük güneþlik bir günün öðleden sonrasýnda þimþekler çaktýrýrlar. Gününü zehir ederler. Ama kimisi de bunu sever, bile bile aldanýr.
     Ben gökyüzüne deðil dokunabildiðim, hissedebildiðim yeþile âþýk olurum. Ýçimde o yeþili hissetmek isterim. Yeþil gözlerde ayrý bir gizem vardýr. Kahverengi ya da siyah gözler sýradan durur. Çünkü isyaný, düþ kýrýklýðýný, yýlgýnlýðý belli etmeye meyillidirler. Ama yeþil gözler o kendine çeken parlaklýðýn ardýnda bu duygularý gizleyebilirler. Gözyaþlarýndan yosun tutsalar da belli etmezler. Ýþte bu tam anlamýyla bir gizemdir. Ve yeþil gözlülerin kendine çekme ve baðýmlý kýlma gibi özellikleri de oldukça fazladýr.
     Þekillendirilmiþ saçlarý – ki erkeklerde beni çeken dayanýlmazlýk saçlardadýr-. Giyimi. Ýþte budur dedirtir cinste. Ýsterse beþ para etmez biri olsun ama benim olsun. Yalnýz dýþarýda geçirdiðim gecelerde aklýmda hep bu vardýr: “Ne olursa olsun, benim olsun.”
     Bu onun içinde geçerli. O da ne olursa olsun benim olmalý. Bunun için ne yapmam gereki-yorsa yaparým. Ama pek kolay olmayacak. Benden tarafa bir bakýþ attýðýnda zor biri olduðunu his-settiriyor. Bunu anladýktan itibaren kendimi kasmýyorum. Doðal davranýyorum. Sadece barmenden adýný öðreniyorum. Genelde bu mekâný tercih ettiðini duyunca dudaklarýma keyifli bir tebessüm yerleþiyor.
Gece Ahmet’e atýlan kaçamak bakýþlarla devam ediyor. Bakýþlarýmý fark edince rahatsýz oluyor. E ben de haliyle üzülüyorum.
Ortalamanýn baya üstünde içki içtiðim için, gecenin ilerleyen saatlerinde zorlanacaðýmý bili-yorum ama elde etme isteðinden doðan üzüntüm beni alkole mahkûm ediyor.
Tabureden indiðimde düþeyazdým. Etraftakilerin “Ýçmesini bilmiyorsan ne diye bu kadar iç-tin.” Bakýþlarýna aldýrmadan iki dakika ayakta durup kendime gelmeyi bekliyorum. Kendime gele-miyorum tabi. Sadece birkaç adým atabilecek kadar iyi duruma geldiðimde arabama doðru yol alý-yorum.
Her ne kadar ölmeyi kafama takmasam da alkolle araba kullanmayýp arabamýn içinde sýzmayý tercih ediyorum.