Yeni güne hiç mýzmýzlanmadan uyandý. Gözlerini açtýðýnda harika bir gün geçireceðini ummuyordu elbette. Ama hayat az da olsa yüzüne gülebilirdi bu gün kim bilir? Yatakta oyalanamazdý. Buna zamaný yoktu çünkü. Hayat ona dar zamanlar bahþetmiþti. Her ne kadar verilene þükretmesini çok iyi bilse de, biraz daha iyisi olsaydý fena olmazdý hani. Çok büyük þeyler ummuyordu hayal kýrýklýðýna uðramamak için ama daha fazlasý olabilirdi. Daha azýnýn da olabileceðini bildiði için aldýðý tek bir nefese bile þükrederdi o. Keþke herkes hayata onun kadar minnettar olsaydý.
     Yataðýndan bu düþüncelerin yavaþlýðýyla ve yapmasý gereken iþlerin getirdiði iþlerin aðýrlýðýný taþýmasý gereken süratle kalktý. Koca bir evin iþleri her gün olduðu gibi bu gün de önünde yýðýlmýþtý. Hayata baðlýlýk ve hayattan kopmuþluk hislerinin arasýnda yani arafta giyiniverdi. Öyle çok biçimli bir vücudu yoktu. Tanrýnýn herkese bahþettiði kadar güzel ve çirkindi. Hafif etine dolgun ama yaptýðý iþlerin bünyesine getirdiði kaslý vücuduyla bütün gün evde koþtururdu durmak bilmeden. Gözleri genç bir delikanlýnýn gönlünü tutuþturabilecek kadar yakýcýydý ama ruhu delikanlýnýn ateþli ruhuna alýþacak kadar dayanýklý deðildi. Onlara bakýp erinilebilirdi. Ama kimse buna cesaret edemezdi. Sanki gözlerinin yakýcýlýðý onlarý gerçekten yakacakmýþ gibi kimse gözlerinin ta içine bakmazdý. Belki de gözlerinde kendilerinin gerçek yüzlerini görebildikleri için insanlar bakmazdý onun gözlerinin içine. Aslýnda onun gözlerinde kaçýrdýklarý onun yüreðiydi. Ama olsun insanlar kendilerinin yeterince kale alýnmadýklarýný düþünmedikleri için baþkasýný göz ardý etmeyi öðrenmiþlerdi. Saçlarý gürdü ama kimseler göremiyordu. Çünkü baþý kapalýydý. Bilinçli bir þekilde kapatmamýþtý baþýný. Küçükken annesi saçlarý iþ yaparken toz olmasýn diye taktýrýrdý yemeniyi. Sonra sonra alýþýverdi yemenisine. Annesi ona rengârenk yemeniler alsýn diye gözünün içine bakardý. Annesi gittiðinden beri yeni olan hiçbir þeye elini sürmedi oysa. Burnu herkesi hokka diye tabir ettiði cinsten deðildi. Babasýnýn genlerinde çok az olan Karadenizlilikten nasibini alan tek çocuktu. Ama burnunun kaba olmasý bile ona ayrýca bir hoþluk katýyordu. Dudaklarý herkes tarafýndan beðenilen organýydý. Gören her erkek öpmek isterdi ve gören her kadýn da kocasýnýn o dudaklarla buluþtuðunu düþünüp hiddetlenirdi. Oysa o kadar sadeydi ki. Sadece gözüne bir sürme sürerdi o kadar. Bunu da çok nadir zamanlarda yapardý. Kendini güzelleþtirmese de Allah ona güzellik vermiþti iþte. Engellenemezdi. Uzaktan bakan her insanýn rahatlýkla seçebileceði güzellik her zaman kýskanýlýrdý ve O da bunun farkýna varýp üzülürdü
     Saçlarýný tarýyordu þimdi. O gür saçlar, tarakla zapt edilemez görünen, iki tarak darbesiyle hemen açýlýverdi. Saçlarýný örüp yemeniyi saçýna baðladý. Onun yemeni baðlayýþý bile bir deðiþikti. Herkes her þeyini kýskandýðý gibi bunu da kýskanýrdý. Baþkasýna yapmasý söylenince becerilemez o kýskanç olarak nitelendirilirdi. Bu onun kendine özgü baðlayýþ biçimiydi, baþkasýnda eðreti dururdu. Bunu anlatmak isterdi elbette insanlara. Ama bunu yapacak mecali yoktu ve hanýmý da izin vermezdi zaten.
     Saat sabahýn kör vakti olmasýna raðmen, insanlar uyandýklarýnda hep sinirli olmalarýna raðmen, günler ona mutlu þeyler getirmemesine raðmen o yine mutlu mutlu ahýra gitti. Elinde birçok güðüm taþýyordu bunlar yürümesini zorlaþtýrýyordu ama o yine de bir kelebek hafifliðiyle salýnarak ahýra doðru yürüyordu. Ahýra girdi ve ineklere sevgiyle baktý. Bir insanýn bu kadar pozitif olmasý pek olasý deðildi ama milyonda bir olan bu özellik ona bahþedilmiþti. Bu da her þeyde bu güzel özelliðini gösteriyordu. Ýnekleri zevkle saðdý. Çok temiz ve tertipli olduðundan her ahýrda olan o aðýr, pis, mide bulandýran koku bu ahýrda hafifti. Evde pek konuþamadýðýndan, hanýmý aðzýný pek açtýrmadýðýndan (aslýnda aðzýný her açýþýnda güzel sözler söyleyen bu kýzýn kocasýný hoþuna gidecek sözler söylemesini istemediðinden) hayvanlarla konuþmasýný severdi. Onlara ölen annesini ve babasýný, uzaklardaki kardeþlerini, hayallerini, umutlandýðý her þeyi anlatýrdý. Hayvanlar güzel sözler söyleyen bu kýzý dinlerken adeta anlýyormuþ gibi bir görüntü çizer ve arkadaþýný dinleyen genç kýz gibi sakin sakin onu dinlerlerdi. Hele türkü söyledi mi fareli köyün kavalcýsýndaki fareler gibi büyülenirlerdi adeta. Ama bu da ona yasaklanmýþtý. Güzel sesi cezp edici olduðu için aðzýndan bir naðme çýkarmasý, mýrýldanmasý dahil yasaklanmýþtý. O bu yasaðý da her zaman ki munis tavrýyla karþýlamýþtý.
     Ýnekleri saðma iþini bitirmiþti. Sevgiyle saðýlan bu ineklerden vücutlara þifa olacak sütler çýkmýþtý. Evde bulunan her þey, üstündeki her þey, bu hayvanlar yani içinde bulunduðu her þey hanýmýnýn ve eþinin olmasýna raðmen o her þeyi sahiplenir bir tavýrla iyi bir þey oldu mu çok seviniyordu. Hele birine bir þeye faydasý dokundu mu o kadar sevinirdi ki görenler bayram yerinde sanýrlardý kendilerini.
     Süt güðümlerini teker teker eve taþýdý. Bu ahýrda kendine düþen iþin bir kýsmýydý. Güðümleri taþýdýktan sonra ahýrý temizledi. Ev sahiplerinin hem küçükbaþ hem de büyükbaþ hayvanlarý vardý. Ona düþen büyükbaþ hayvanlardý. Evin diðer hizmetlisi küçükbaþ hayvanlarla ilgilenir, arabayý kullanýr, evin tamirat iþlerine bakardý.
     Salim eve ilk kez getirildiðinde çok heyecanlanmýþtý. Artýk yaþýný baþýný çoktan almýþ ama gözünü oynaþtan bir türlü çekmemiþ, iþini savsaklayan, gözünden yýllarýn yorgunluðuyla hayattan býktýðý anlaþýlan Zeki Amcasý gitmiþ, yerine alýmlý çalýmlý, gözüyle can yakmaya meyilli, yiðit bir delikanlý getirmiþlerdi. Ýlk gördüðünde kalbi çok hýzlý atmýþtý. Ama onun nasýl biri olduðunu anlayýnca heyecanýný törpülemiþ ve sonunda yüreði heyecana gerek olmayan biri için bu kadar heyecanlanmamasý komutunu verince o da buna uymuþtu.
     Temizlik iþi de kolayca bitmiþti. O zaten her þeyi þaþýlacak kolaylýkla yapardý. Tüm dünyadaki her þeyden daha aðýr bir ruh taþýdýðýndan iþler ona zor gelmezdi. Eve doðru gitmeye koyuldu ama Salim’in diðer ahýra doðru yürüdüðünü görünce girmeyi beklemeyi yeðledi. Ne namussuzdu þu Salim. Ona ne kötü bir þey yapmaya yeltenmiþti. Ahýrý zevkle temizlemeye baþladýðý bir sabah Salim ahýra girip ona ayýp ayýp þeyler söylemiþti. O ilk kez böyle þeyleri bir erkeðin aðzýndan duyduðundan utangaç ve hoþlanmadýðý bir çocuðun ona bu tavýrla yaklaþacak kadar rahat olmasýndan üzgün bir tavýrla onunlar çok sert konuþmuþtu. Ama yüzsüz olan bu çocuk usanmadan ona ayýp laflar etmeye devam etti. Bunlar da yetmezmiþ gibi ona yaklaþtý ve belinden kavramaya çalýþtý. O utanmýþtý ama daha da utanacaðý bir pozisyona düþmeden bu hain kollardan kurtulmak için olan gücüyle Salim’i yere itti. Çocuk neye uðradýðýný þaþýrdý. Ama hayatý boyunca böyle þeyler yapmayacaðýný garantileyen bu darbeden sonra kendi de utanarak çýktý gitti. Ama ona böyle öðretilmiþti. Hizmetçi kýzlar oynaþmaya meyilli, aþüftelerin tekiydiler. Onlarla her þey yapýlabilirdi. Gençlik ateþini söndürmek için onlardan güzel eþ olamazdý. Hele yeni gelmiþ olduðu bu yerde bekâr, güzel ve çok çekici bu kýz varken bir þey yapmasa olmazdý. Demek ki hayatta o kadar basit insanlar yokmuþ bunu anladý ve bir daha ayný hareketi tekrarlamamak üzere çýktý ahýrdan. Ama onun aklýnda bu hareket yer edinmiþti ve Salim fýrsatýný bulduðu her an bu hareketi tekrarlayabilirdi. O gün bu gündür Salim’in bu olayý kendi lehinde bir þekilde hanýmýna anlatacaðýndan ödü kopuyordu zaten. Bir daha onunla bir metreden daha fazla nasýl yaklaþýrdý?